Aπόσπασμα από το βιβλίο «Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Β΄ Πνευματική Αφύπνιση,

Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης».

Εισαγωγή από λόγους του Γέροντα

«Για να περάσεις στην βουλή του Θεού, πρέπει να γίνει «βουλευτής» του Θεού, όχι «βολευτής» του εαυτού σου».

- Γέροντα, πως τα βλέπετε τα πράγματα;

- Εσείς πως τα βλέπετε;

- Εμείς τι να πούμε, Γέροντα; Εσείς να μας λέγατε.

- Η ησυχία που επικρατεί με ανησυχεί. Κάτι ετοιμάζεται. Δεν έχουμε καταλάβει καλά σε τι χρόνια ζούμε ούτε σκεφτόμαστε ότι θα πεθάνουμε.

Δεν ξέρω τι θα γίνει, πολύ δύσκολη η κατάσταση! Η τύχη του κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, αλλά ακόμη ο Θεός κρατά φρένο.

Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλει ο Θεός το χέρι Του. Να το πάρουμε στα ζεστά και να ζήσουμε πνευματικά.

Είναι πολύ δύσκολα τα χρόνια.

Έχει πέσει πολλή στάχτη, σαβούρα, αδιαφορία. Θέλει πολύ φύσημα, για να φύγει. Οι παλιοί έλεγαν ότι θα έρθει ώρα που θα κλωτσήσουν 

οι άνθρωποι. Πετάνε τους φράκτες, δεν υπολογίζουν τίποτε. Είναι φοβερό! έγινε μία βαβυλωνία. Να κάνουμε προσευχή να βγουν οι άνθρωποι 

από αυτήν την βαβυλωνία. Διαβάστε την προσευχή των Τριών Παίδων, να δείτε με πόση ταπείνωση προσεύχονταν και τον 82ο Ψαλμό: 

«Ο Θεός, τις ομοιωθήσεταί σοι, μη σιγήσεις…» Αυτό πρέπει να γίνει, αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Θέλει θεΪκή επέμβαση.

Μπαίνουν μερικές αρρώστιες ευρωπαϊκές και προχωρούν όλο προς το χειρότερο. Μου είπε ένας Κύπριος οικογενειάρχης που μένει στην Αγγλία: 

«Κινδυνεύουμε πνευματικά. Πρέπει να φύγω από την Αγγλία οικογενειακώς». Βλέπεις εκεί ο πατέρας να παίρνει την κόρη, η μάνα τον γιο. 

Όλους τους στεφανώνουν, όλους τους ευλογούν. Κάτι πράγματα…., ντρέπομαι να τα πω. Και εμείς κοιμόμαστε με τα τσαρούχια. 

Δεν λέω να πάρουμε πλακάτ, αλλά να στρέψουμε την προσοχή μας στον μεγάλο κίνδυνο που περιμένουμε και να υψώνουμε τα χέρια στον Θεό. 

Να κοιτάξουμε πως να αμυνθούμε κατά του κακού. Χρειάζεται να κρατάμε λίγο φρένο, γιατί όλα πάνε να τα ισοπεδώσουν. 

Τώρα είναι να λέει κανείς το ψαλμικό: «Θου τους άρχοντας αυτών ως τον Ωρήβ και Ζηβ και Ζεβεέ και Σαλμανά…, οίτινες είπαν κληρονομήσωμεν

εαυτοίς το αγιαστήριον του Θεού».

Σύγχυση μεγάλη υπάρχει. Μύλος γίνεται, είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι. Ο κόσμος είναι όπως οι μέλισσες. Αν χτυπήσεις την κυψέλη, οι μέλισσες

βγαίνουν έξω και αρχίζουν «βούου…» και γυρίζουν γύρω από την κυψέλη αναστατωμένες. ϋστερα η κατεύθυνσή τους θα εξαρτηθεί από τον

άνεμο που θα φυσήξει. Αν φυσήξει βοριάς, θα πάνε μέσα. Αν φυσήξει νοτιάς, θα φύγουν. Έτσι και τον κόσμο τον φυσάει… «Εθνικός Βοριάς», 

«Εθνικός Νοτιάς», και είναι ο καημένος ζαλισμένος. Όμως, αν και γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά, μια σιγουριά. 

Μπορεί να ξεράθηκε η ελιά, αλλά θα πετάξει νέα βλαστάρια. Υπάρχει μία μερίδα Χριστιανών, στους οποίους αναπαύεται ο Θεός. 

Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής, και ο Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήσει τα πράγματα.

Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα. Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε 

την θύελλα που πάει να ξεσπάσει; Ούτε τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης.

Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι.

Δεν σας τα λέω αυτά, για να φοβηθείτε, αλλά για να ξέρετε που βρισκόμαστε. Για μας είναι μία μεγάλη ευκαιρία, είναι πανηγύρι οι δυσκολίες, 

το μαρτύριο. Να είστε με τον Χριστό, να ζείτε σύμφωνα με τις εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε 

να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθει η θεία Χάρις. Αυτό που θα βοηθήσει πολύ είναι να μπει μέσα μας η καλή 

ανησυχία: που βρισκόμαστε, τι θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμασθούμε. Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. 

Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο, με καλωσύνη. 

Να προσευχόματε να βγουν καλοί άνθρωποι.