Ὑπάρχουν καὶ τὰ ἀπαρηγόρητα δάκρυα.
Αὐτὰ εἶναι ταγκαλίστικα (διαβολικαα .
Δὲν ἔχουν μετάνοια, ἀλλὰ θιγμένο ἐγωισμό. Τότε ὁ ἄνθρωπος κλαίει ἐγωιστικὰ γιὰ τὴν πτώση του. Πληγώνεται, γιατὶ μὲ τὶς ἀπροσεξίες του ξέπεσε στὰ μάτια τῶν ἄλλων, καὶ ὄχι γιατὶ λύπησε τὸν Θεό, καὶ ὑποφέρει διπλά.
Στὸν ἀνταρτοπόλεμο ἕνας καπετάνιος ἀπὸ τοὺς ἀντάρτες –ὁ Θεὸς νὰ τοῦ χαρίζη μετάνοια –εἶχε πιάσει ἕναν φτωχὸ οἰκογενειάρχη ποὺ εἶχε ἐννιὰ παιδιά, τὸν ἔβαλε κάτω καὶ τὸν χτυποῦσε ἀλύπητα, ἐπειδὴ δὲν συμφωνοῦσε μὲ τὴν ἰδεολογία του. Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος μάλιστα ἦταν κάποτε στὴν ὑπηρεσία του.
Φώναζε ὁ καημένος: «Καλά, δὲν μὲ λυπᾶσαι, ἐννιὰπαιδιὰ ἔχω· δὲν θυμᾶσαι ποὺ σὲ κουβαλοῦσα καὶ στὴν πλάτη μου;
Τί σοῦ ἔκανα;».
Κάποιος ἀπὸ τοὺς συντρόφους τοῦ καπετάνιου, ὅταν τὸν εἶδε νὰ τσαλαπατᾶ τόσο σκληρὰ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο, τοῦ φώναξε: «Ἔ, τί σοῦ ἔκανε;
Δὲν τὸν λυπᾶσαι;
Οἰκογενειάρχης ἄνθρωπος εἶναι».
Ἀμέσως ἐκεῖνος βάζει κάτι κλάματα, ἐπειδὴ θίχτηκε ὁ ἐγωισμός του ἀπὸ τὴν παρατήρηση τοῦ συντρόφου του!Αὐτὰ τὰ κλάματα εἶναι ἐγωιστικά· εἶναι σὰν τὴν μεταμέλεια τοῦ Ἰούδα. Παρέδωσε τὸν Χριστὸ καὶ μετὰ πῆγε στοὺς Φαρισαίους νὰ πῆ «ἥμαρτον», ἀλλὰ ἐκεῖνοιτοῦ εἶπαν:
«Τί μᾶς τὸ λὲς ὅτι ἁμάρτησες;».
Ὁπότε προσεβλήθη, πείσμωσε, τοὺς πέταξε τὰ ἀργύρια καὶ πῆγε καὶ κρεμάσθηκε ἀπὸ ἐγωισμό9.
Ἐνῶ, ἂν μετανοοῦσε καὶ πήγαινε καὶ ἔλεγε στὸν Χριστὸ «εὐλόγησον», θὰ σωζόταν.
Αὐτὰ εἶναι ταγκαλίστικα (διαβολικαα .
Δὲν ἔχουν μετάνοια, ἀλλὰ θιγμένο ἐγωισμό. Τότε ὁ ἄνθρωπος κλαίει ἐγωιστικὰ γιὰ τὴν πτώση του. Πληγώνεται, γιατὶ μὲ τὶς ἀπροσεξίες του ξέπεσε στὰ μάτια τῶν ἄλλων, καὶ ὄχι γιατὶ λύπησε τὸν Θεό, καὶ ὑποφέρει διπλά.
Στὸν ἀνταρτοπόλεμο ἕνας καπετάνιος ἀπὸ τοὺς ἀντάρτες –ὁ Θεὸς νὰ τοῦ χαρίζη μετάνοια –εἶχε πιάσει ἕναν φτωχὸ οἰκογενειάρχη ποὺ εἶχε ἐννιὰ παιδιά, τὸν ἔβαλε κάτω καὶ τὸν χτυποῦσε ἀλύπητα, ἐπειδὴ δὲν συμφωνοῦσε μὲ τὴν ἰδεολογία του. Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος μάλιστα ἦταν κάποτε στὴν ὑπηρεσία του.
Φώναζε ὁ καημένος: «Καλά, δὲν μὲ λυπᾶσαι, ἐννιὰπαιδιὰ ἔχω· δὲν θυμᾶσαι ποὺ σὲ κουβαλοῦσα καὶ στὴν πλάτη μου;
Τί σοῦ ἔκανα;».
Κάποιος ἀπὸ τοὺς συντρόφους τοῦ καπετάνιου, ὅταν τὸν εἶδε νὰ τσαλαπατᾶ τόσο σκληρὰ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο, τοῦ φώναξε: «Ἔ, τί σοῦ ἔκανε;
Δὲν τὸν λυπᾶσαι;
Οἰκογενειάρχης ἄνθρωπος εἶναι».
Ἀμέσως ἐκεῖνος βάζει κάτι κλάματα, ἐπειδὴ θίχτηκε ὁ ἐγωισμός του ἀπὸ τὴν παρατήρηση τοῦ συντρόφου του!Αὐτὰ τὰ κλάματα εἶναι ἐγωιστικά· εἶναι σὰν τὴν μεταμέλεια τοῦ Ἰούδα. Παρέδωσε τὸν Χριστὸ καὶ μετὰ πῆγε στοὺς Φαρισαίους νὰ πῆ «ἥμαρτον», ἀλλὰ ἐκεῖνοιτοῦ εἶπαν:
«Τί μᾶς τὸ λὲς ὅτι ἁμάρτησες;».
Ὁπότε προσεβλήθη, πείσμωσε, τοὺς πέταξε τὰ ἀργύρια καὶ πῆγε καὶ κρεμάσθηκε ἀπὸ ἐγωισμό9.
Ἐνῶ, ἂν μετανοοῦσε καὶ πήγαινε καὶ ἔλεγε στὸν Χριστὸ «εὐλόγησον», θὰ σωζόταν.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»-93-
9Βλ. Ματθ. 27, 3-5.
9Βλ. Ματθ. 27, 3-5.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου