Σοφία Κανλή

Γέροντα, ὅταν ἔχω ἐμπάθεια, μπορεῖ νὰ δουλέψη ἡ καρδιά μου στὴν προσευχή;
– Πῶς νὰ δουλέψη ἡ καρδιά σου στὴν προσευχή, ὅταν μέσα σου ἔχης πάθη; Νά, πάρε ἕνα σκουριασμένο καλώδιο καὶ σύνδεσέ το μὲ τὸ τηλέφωνο. Μπορεῖς νὰ συνεννοηθῆς; Βραχυκυκλώνεται, βουίζει. Καὶ ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἔχη μέσα του σκουριές, πάθη, ἔχει βραχυκυκλώματα στὴν πνευματικὴ ζωή· μόνος του βραχυκυκλώνεται. Χρειάζεται νὰ προσέξη τὴν ὑπερηφάνεια, τὸν ἐγωισμό, τὸ θέλημα, τὴν ἀναίδεια. Γιατί, ἂν εἶναι κυριευμένος ἀπὸ αὐτά, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τὸν ἐπισκεφθῆ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ μπορέση νὰ προσευχηθῆ. Πρέπει νὰ καθαρίση τὰ σκουριασμένα του «καλώδια», γιὰ νὰ γίνη καλὸς ἀγωγὸς καὶ νὰ μπορῆ νὰ ἐπικοινωνῆ μὲ τὸν Θεό. Καὶ ὅσο περισσότερο θὰ καθαρίζεται ἀπὸ τὰ πάθη, τόσο περισσότερο θὰ προχωράη στὴν προσευχή. Τὰ πάθη εἶναι παράσιτα ποὺ ἐμποδίζουν τὴν θεία ἐπικοινωνία. Ἂν δὲν φύγουν τὰ παράσιτα, πῶς θὰ μπορέση ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐπικοινωνήση μὲ τὸν Θεό;

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»