Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης: «Οι άθεοι έχουν εφήμερη δύναμη και τελικά αυτοκαταστρέφονται»

 
Οἱ χριστιανοὶ συχνὰ ἀνησυχοῦν ἀπὸ τὴ δραστηριότητα τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως, ξεχνώντας ὅτι ἡ ἱστορία ἔχει ἀποδείξει ὅτι οἱ ἄθεοι ἔχουν ἐφήμερη δύναμη καὶ τελικὰ αὐτοκαταστρέφονται. Ὁ Γέροντας ἦταν πάντα καθησυχαστικός: 




Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Το απερίσπαστο και το αμέριμνο φέρνουν την εσωτερική ησυχία και την πνευματική επιτυχία.
Οι μέριμνες απομακρύνουν από τον Θεό. Όταν υπάρχη πολύς περισπασμός, υπάρχουν πολλά πνευματικά παράσιτα και οι πνευματικοί ασύρματοι δεν εργάζονται με σήματα καλά. Ο μοναχός είναι αδικαιολόγητος να μην κάνη πνευματική ζωή.
Οι καημένοι οι λαϊκοί έχουν ένα σωρό φροντίδες, και πάλι κάνουν προσπάθεια.
Ο μοναχός δεν έχει τις φροντίδες που έχουν εκείνοι.
Ούτε για ενοίκια σκέφτεται ούτε για χρέη ούτε αν έχη ή δεν έχη δουλειά.
Και τον Πνευματικό του κοντά τον έχει και την Εκκλησία μέσα στο Μοναστήρι, προσευχές, Ευχέλαια,Παρακλήσεις, Λειτουργίες. Έχει το αμέριμνο και κοιτάει πώς να γίνει άγγελος, δεν έχει άλλο σκοπό.
Ενώ ο λαϊκός έχει τόσες φροντίδες!
Κοιτάει πώς να αναθρέψη τα παιδιά του κ.λπ. και αγωνίζεται παράλληλα και για την σωτηρία της ψυχής του.Έλεγε ο Γερό‐Τρύφων99 : «Ο μοναχός θέλει αγρυπνία; Μπορεί. Θέλει νηστεία; Μπορεί.
Ούτε γυναίκα ούτε παιδιά έχει. Ο κοσμικός δεν μπορεί. Έχει παιδιά... Το ένα θέλει παπούτσια, το άλλο θέλει ρούχα, το άλλο θέλει...».

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Με Πόνο και Αγάπη» ‐ 109 ‐
99. Βλ. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1993,
Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .




– Γέροντα, συνήθως κινούμαι από φόβο να μη στενοχωρήσω τους άλλους ή να μην ξεπέσω στα μάτια τους· δεν σκέφτομαι να μη στενοχωρήσω τον Θεό.
Πώς θα αυξηθή ο φόβος του Θεού;
– Εγρήγορση χρειάζεται. Ό,τι κάνει ο άνθρωπος, να το κάνη για τον Θεό. Ξεχνάμε τον Θεό και μπαίνει μετά ο λογισμός ότι κάνουμε κάτι σπουδαίο, μπαίνει και η ανθρωπαρέσκεια και κοιτάμε να μην ξεπέσουμε στα μάτια των ανθρώπων. Ενώ, αν ενεργή κανείς με την σκέψη ότι ο Θεός τον βλέπει, τον παρακολουθεί, τότε ό,τι κάνει είναι σίγουρο· αλλιώς, αν κάνη κάτι, για να φανή καλός στους ανθρώπους, όλα τα χάνει, όλα χαραμίζονται. Για κάθε ενέργειά του ο άνθρωπος πρέπει να ρωτάη τον εαυτό του: «Καλά, εμένα αυτό που κάνω με αναπαύει· τον Θεό Τον αναπαύει;» και να εξετάζη αν είναι ευάρεστο στον Θεό. Αν ξεχνάη να το κάνη αυτό, ξεχνάει και τον Θεό μετά. Γι' αυτό παλιά έλεγαν «πρός Θεού» ή «τόν αθεόφοβο, δεν φοβάται τον Θεό;».
Ή έλεγαν: «Αν θέλη ο Θεός, αν επιτρέψη ο Θεός». Ένιωθαν την παρουσία του Θεού παντού, είχαν συνέχεια μπροστά τους τον Θεό και πρόσεχαν. Ζούσαν αυτό που λέει ο Ψαλμός, «Προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου διαπαντός, ίνα μη σαλευθώ»3 και δεν σαλεύονταν.
Τώρα, βλέπεις, μπαίνει σιγά-σιγά το ευρωπαϊκό τυπικό και πολλοί δεν κάνουν το στραβό από ευγένεια κοσμική.
Ό,τι κάνει κανείς, να το κάνη καθαρό για τον Χριστό, να έχη τον νού του ότι ο Χριστός τον βλέπει, τον παρακολουθεί· σε κάθε του κίνηση κέντρο να είναι ο Χριστός. Να μην έχη το ανθρώπινο στοιχείο μέσα του.
Αν κινούμαστε με σκοπό να αρέσουμε στους ανθρώπους, αυτό δεν μας ωφελεί σε τίποτε. Χρειάζεται πολλή προσοχή. Πάντοτε να εξετάζω τα ελατήρια από τα οποία κινούμαι καί, μόλις αντιληφθώ ότι κινούμαι από ανθρωπαρέσκεια, να την χτυπώ αμέσως.
Γιατί, όταν πάω να κάνω ένα καλό και μπαίνη στην μέση η ανθρωπαρέσκεια, έ, τότε βγάζω νερό από το πηγάδι με τρύπιο κουβα.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση» - 47 -
3 Βλ. Ψαλμ. 15, 8.


Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Ποτέ δεν πρέπει νά ξεχνούµε ότι έχουµε δίπλα µας, έκτος άπό ανθρώπους πού µπορούν νά µας βοηθήσουν πνευµατικά καί τόν ϊδιο τόν Χριστό πού µας βοηθάει, τήν Παναγία, τά Χερουβείµ, τά Σεραφείµ καί τους Αγίους Πάντες.
Θάρρος λοιπόν!
Ό Χριστός είναι πολύ δυνατός, είναι παντοδύναµος, καί θά δώση τήν θεϊκή Του δύναµη, νά συντρίψουµε τά κέρατα τού πονηρού.
Μάς παρακολουθεί συνέχεια άοράτως καί θά µάς ένισχύη, όταν έµεϊς έχουµε τήν αγαθή προαίρεση καί κάνουµε τόν µικρό κατά δύναµιν αγώνα µας.
Όσο µπορούµε, νά αποφεύγουµε τις αφορµές της αµαρτίας.
Νά προσέχουµε τις αισθήσεις µας, γιατί όλα από εκεί ξεκινούν. Και όταν αυτό καµµιά φορά, ή και πολλές φορές, είναι δύσκολο, να αποφεύγουµε τουλάχιστοντην περιέργεια, για νά µήν παίρνουν τά µάτια µας εικόνες αµαρτωλές, και µάς παίζουν µετά οί δαίµονες σινεµάδες.
Έάν πιάσουµε ενα καρβουνάκι αναµµένοκαί το κρατήσουµε στην χούφτα µας, επόµενο είναι νά µάς κάψη. Έάν όµως τό κουνάµε στό χέρι – εννοείται γιά λίγη ώρα -, δεν θά µάς κάψη.
Έτσι και οί άσχηµες εικόνες, όταν κινούνται σύντοµα, τά µάτια δεν τις κρατούν, άλλα απλώς τις πιάνουν, καί δεν καίνε τήν ψυχή…

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου.
Απόσπασμα από το βιβλίο “Πνευματική Αφύπνιση”

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .


Η μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας
– Γέροντα, γιατί υπερηφανεύομαι εύκολα;
– Για να υπερηφανεύεσαι εύκολα, σημαίνει ότι έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Πιστεύεις ότι κάτι είσαι. Δεν μπορεί να υπερηφανευθή κανείς, αν δεν πιστεύη ότι κάτι είναι. Αφού λοιπόν πιστεύεις ότι είσαι σπουδαία, μετά με το παραμικρό υπερηφανεύεσαι, σαν τους υπερτασικούς πού, μόλις λίγο στενοχωρηθούν, αμέσως ανεβάζουν πίεση.
– Γέροντα, έχει παγώσει πάλι η καρδιά μου. Γιατί φθάνω σ αυτήν την κατάσταση;
– Γιατί αφήνεις το κεφάλι σου ξεβίδωτο και παίρνει αέρα το μυαλό σου. Εγώ βάζω τάπα, την βιδώνω, αλλά εσύ την πετάς. Τώρα χρειάζεται να βάλουμε τάπα μεγάλη και να την βιδώσουμε γερά-γερά. Ξέρεις πόσα θα σού έδινε ο Χριστός, αν δεν είχες αυτό το ελάττωμα; Όταν δεν προσέχουμε, έρχεται ο διάβολος ύπουλα, μάς τρυπάει το κεφάλι με το σουβλί του, την οίηση, μάς το φουσκώνει σαν μπαλόνι και μάς σηκώνει στον αέρα.
– Γέροντα, ένας που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, δεν είναι εύκολο να δη το καλό που έχει ο άλλος.
– Έτσι είναι. Αυτός που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, παραμένει μέσα στην αντάρα τής υπερηφανείας και δεν έχει ούτε πνευματική υγεία ούτε ορατότητα, οπότε δεν μπορεί να δη τα χαρίσματα τού άλλου. Αλλά γιατί να έχη κανείς μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του; Πώς θα έρθουν οι θείες ιδέες, αν δεν πετάξη την δική του μεγάλη ιδέα; Αν πάρη το κατσαβίδι ο Χριστός, λίγο την βιδούλα να στρίψη, μπανταλομάρες θα λέμε. Τι ιδέα να έχης λοιπόν για τον εαυτό σου;
Αυτός που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, είναι εκτός τού εαυτού του, παράφρων. Χρειάζεται να κατεβή-να κατεβή, να προσγειωθή, για να βρη τον εαυτό του· αλλιώς θα γυρίζη στα σύννεφα και θα ξοδεύη την βενζίνη στον αέρα!
Αγιου Παϊσίου Αγιορείτου.
Γέροντα, κινδυνεύσατε καμμιά φορά στον πόλεμο;
– Ώ, μια και δυό; Τα σκέφτομαι τώρα πώς βοηθούσε ο Θεός και συγκλονίζομαι. Τότε δεν τα σκεφτόμουν. Ειδικά τον θάνατο δεν τον σκεφτόμουν καθόλου. Όταν είσαι αποφασισμένος για τον θάνατο, δεν φοβάσαι τίποτε.
Η απόφαση για τον θάνατο ισοδυναμεί με χίλιους φύλακες. Ο θάνατος είναι ασφάλεια. Στον πόλεμο οι ιεροί λόχοι έχουν την νεκροκεφαλή· είναι αποφασισμένοι να πεθάνουν. Όποιος δεν υπολογίζει τον εαυτό του για το καλό του άλλου ή για το κοινό καλό, δέχεται μέσα του θεϊκή δύναμη. Και να δήτε, αν κινηθή κανείς με θυσία, ο Θεός τον σκεπάζει. Θυμάμαι, μια φορά είχαμε οχυρωθή πίσω από έναν βράχο. Εγώ είχα σκάψει ένα λακκάκι και είχα κρυφτή λίγο. Έρχεται ο ένας και μου λέει «νά μπώ κι εγώ»· έρχεται ο άλλος, μου λέει «νά μπώ κι εγώ».
Τους άφησα να μπούν, αφού μου το ζητούσαν και έμεινα εγώ έξω. Το βράδυ, όταν έπεφταν τα πολλά βλήματα, με παίρνει ένα βλήμα ξυστά στο κεφάλι. Φορούσα κουκούλα· δεν φορούσα κράνος. «Παιδιά, φωνάζω, με χτύπησε βλήμα!». Πιάνω με το χέρι μου το κεφάλι, δεν βλέπω αίματα· το ξαναπιάνω, τίποτε. Το βλήμα είχε περάσει ξυστά από το κεφάλι μου και είχε κουρέψει μόνον από μπρός προς τα πίσω τα μαλλιά μου και είχε σχηματισθή μια λωρίδα έξι πόντους φάρδος χωρίς μαλλιά!
Εσείς δεν περάσατε δύσκολα χρόνια, κατοχές, δεν είδατε πόλεμο, εχθρούς κ.λπ. – εύχομαι να μη δήτε – και ούτε καταλαβαίνετε από αυτά. Τα χρόνια όμως αυτά είναι σαν μια χύτρα που βράζει και σφυρίζει. Θέλει μια σκληραγωγία, μια παλληκαριά και έναν ανδρισμό. Αν τυχόν γίνη κάτι, κοιτάξτε μη βρεθήτε τελείως απροετοίμαστες.
Να ετοιμασθήτε από τώρα, για να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε μια δυσκολία. Και ο Χριστός τί είπε; «Γίνεσθε έτοιμοι»4 δεν είπε; Σήμερα που ζούμε σε τέτοια δύσκολα χρόνια, για έναν λόγο παραπάνω, τρεις φορές πρέπει να είμαστε έτοιμοι.
Δεν είναι μόνον ο αιφνίδιος θάνατος που μπορεί να αντιμετωπίσουμε, είναι και άλλοι κίνδυνοι. Να φύγη λοιπόν το βόλεμα του εαυτού μας. Να δουλεύη το φιλότιμο. Να υπάρχη το πνεύμα της θυσίας.
Αγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.


Πίστη και αγάπη.
Γέροντα, τι σχέση υπάρχει ανάμεσα στην πίστη και την αγάπη;
Πρώτα είναι η πίστη και μετά έρχεται η αγάπη.
Πρέπει να πιστεύη κανείς ,για να αγαπάη. Δεν μπορεί να αγαπήση κάτι που δεν το πιστεύει. Για αυτό, για να αγαπήσουμε τον Θεό, πρέπει να πιστέψουμε στον Θεό. Ανάλογη με την πίστη που έχει κανείς είναι και η ελπίδα και η αγάπη και η θυσία για τον Θεό και τον πλησίον. Η θερμή πίστη στον Θεό γεννάει την θερμή αγάπη προς τον Θεό και προς την εικόνα του θεού, τον συνάνθρωπό μας. Και από την υπερχείλιση της αγάπης μας – που δεν χωράει στην καρδιά και χύνεται έξω- ποτίζονται και τα καημένα τα ζώα. Πιστεύουμε πολύ, αγαπάμε πολύ . Αν η πίστη μας είναι χλιαρή, και η αγάπη μας θα είναι χλιαρή. Αν η πίστη μας είναι θερμή, και η αγάπη μας θα είναι θερμή.
Η πίστη μας πρέπει να έχη φιλότιμο και από εκεί ξεκινάει και ο φιλότιμος αγώνας. Και όσο αγωνίζεται κανείς, τόσο αυξάνει και η πίστη, αυξάνει και η αγάπη. Πολύ βοηθάει στον φιλότιμο αυτό αγώνα να σκέφτεται ο άνθρωπος τις ευεργεσίες του Θεού. Ένας που έχει φιλότιμο δεν σκέφτεται αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Παράδεισος , αλλά αγωνίζεται , γιατί πιστεύει στον Θεό και Τον αγαπάει. Ενώ ένας που δεν έχει φιλότιμο, θα αρχίσει να σκέφτεται: « Και γιατί να αγωνισθώ; Άραγε υπάρχει Παράδεισος; Υπάρχει Κρίση; » .
Και όταν κανείς είναι αχάριστος, ό,τι και να τον κάνης, αχάριστος θα είναι.
Ο φιλότιμος και στους πειρασμούς δοξολογεί τον Θεό και σιγά-σιγά φθάνει να ευγνωμονεί συνέχεια τον Θεό, οπότε έρχεται η θεία αλλοίωση στην ψυχή του και χαίρεται συνέχεια και αγάλλεται. Άλλος και πειρασμούς μπορεί να μην έχη , αλλά μόνον ευλογίες, και ποτέ να μην είναι ευχαριστημένος.

Αγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου





Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου 

Το Άγιο Πνεύμα είναι ένα και έχει πολλά χαρίσματα.
Δεν είναι άλλο εδώ και άλλο εκεί. Δεν είναι πνεύμα συγχύσεως, αλλά αγάπης, ειρήνης...
Όταν οι πνευματικοί άνθρωποι χτυπιούνται, αυτό σημαίνει ότι βρίσκονται υπό την επίδραση πολλών άλλων πνευμάτων, που δεν έχουν καμμιά σχέση με το ένα Άγιο Πνεύμα. Παλιά το Άγιο Πνεύμα φώτιζε, υπαγόρευε. Μεγάλη υπόθεση! Σήμερα δεν βρίσκει προϋποθέσεις, για να κατεβή. Η βαβυλωνία στην Παλαιά Διαθήκη ήταν αθώα. Ζητούσες λ.χ. λάσπη και σού έφερναν άχυρα. Τώρα έχουμε βαβυλωνία με πάθη.
Ζητάς λάσπη και σού ρίχνουν τούβλο στο κεφάλι. Αν όμως ο άνθρωπος βγάζη τον εαυτό του από κάθε ενέργειά του και κόβη το θέλημά του, τότε δουλεύει σωστά, και τότε θα έχη οπωσδήποτε θείο φωτισμό και θα υπάρχη πνεύμα συνεννοήσεως. Γιατί, όταν βγάζη την δική του ιδέα, έρχονται θείες ιδέες.
Πρέπει να αποκτήση κανείς αισθητήριο πνευματικό, για να έχη και τον θείο φωτισμό. Είναι βασικό να γίνη αυτή η δουλειά, για να καταλάβουν οι άνθρωποι μερικά πράγματα

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση» - 47
Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα και άτομα στέκονται 

Ο π. Παΐσιος δεν έβαζε τον εαυτό του ποτέ μπροστά. Έβαζε πάντοτε τον άλλον. Που είναι δείγμα μεγάλης αγιότητος αυτό...

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2018

Οι άνθρωποι ασχολούνται µε όλα τα άλλα θέµατα εκτός από τον εαυτό τους.
Γιατί το να ασχολείσαι µε τον εαυτό σου έχει κόπο, ενώ το να ασχολείσαι µε τους άλλους είναι εύκολο.
** Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου. * **

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, γένι

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Προφητεία γ. Παϊσίου: Τα Σκόπια θα διαλυθούν..

Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και ο Αγιορείτης μοναχός παρομοίαζε το κράτος των Σκοπίων με οικοδόμημα που είναι κτισμένο με τούβλα και με φαρσαλινούς χαλβάδες, που είναι κομμένοι σε σχήμα τούβλων, και που φυσικό είναι κάποτε να καταρρεύσει.

Πρώτα το συνέλαβαν και μετά το δολοφόνησαν το παιδί;



Νέες πληροφορίες - Αλλά στο προσκέφαλο του νεκρού εθνομάρτυρα Βορειοηπειρώτη, ετούτες τις ώρες στέκεται ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ, γιατί τον ευλαβείτο το παλληκάρι.
Αυτός ο τρελός εξτρεμιστής  κατά τους αλβανούς, ήταν ευλαβής Ορθόδοξος Χριστιανός πράγμα που το έδειχνε στις αναρτήσεις που έκανε.
Ότι είπε ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ θα γίνει …και ο Κωνσταντίνος Κατσίφας τον ευλαβείτο τον ΑΓΙΟ.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας 


Επιβεβαιώνεται 28 Οκτωβρίου 2018 ο Άγιος Παΐσιος με αίμα ήρωα : « Μαζί με τα Σκόπια ανοίγει & το Βορειοηπειρωτικό» – αρχές του 90.

Δυστυχώς επιβεβαιώνεται με μια Εθνική δολοφονία.  Το χώμα της Βορείου Ηπείρου ξαναποτίστηκε με αίμα ήρωα. Το όνομα αυτού Κωνσταντίνο Κατσιφά  ΑΙΩΝΙΑ η μνήμη αυτού , συγκαταλέγεται με τους ήρωες του 40.  Κλαίω και γράφω , όλη η Ελλάδα κλαίει και γρηγορεί .  Ο Ουρανός κτύπησε ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ 

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ από την πατρίδα του στην Κόνιτσα είναι μαζί με άλλες 
« επίλεκτες ουράνιες δυνάμεις»  μέσα στην Βόρειο Ήπειρο στο προσκέφαλο του νέου εθνομάρτυρα. 
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

 

 

 

 

 

Κωνσταντίνος Κατσίφας: Έχε πίστη στο Θεό και όλα θα γίνουν..

ΣΧΟΛΙΟ : 26 Oκτωβρίου 2018.Ο σεισμός των 6,4 ρίχτερ ανοίγει στα δύο το λιμάνι της Ζακύνθου.Δεν άνοιξε όμως μύτη.Θαύμα του Αγίου Δημητρίου;
28 Οκτωβρίου 2018.Δολοφονείται στους Βουλιαράτες της Β.Ηπείρου από την Αλβανική αστυνομία ο Κωνσταντίνος Κατσίφας,αφού ύψωσε την Ελληνική σημαία.
Μπορεί οι προδότες να πούλησαν το όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας,αλλά μαζί με το Σκοπιανό ανοίγει και το Βορειοηπειρωτικό σύμφωνα με τις προφητείες.Και μην ξεχνάμε το θαύμα της Παναγίας στις 15 Αυγούστου 2018 με την απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών από την Τουρκία.Πάνω στις μεγάλες εθνικές και θρησκευτικές εορταστικές ημερομηνίες συμβαίνουν κάποια γεγγονότα που δεν είναι καθόλου τυχαία.
Ποτέ δεν πρέπει νά ξεχνούµε ότι έχουµε δίπλα µας, έκτος άπό ανθρώπους πού µπορούν νά µας βοηθήσουν πνευµατικά καί τόν ϊδιο τόν Χριστό πού µας βοηθάει, τήν Παναγία, τά Χερουβείµ, τά Σεραφείµ καί τους Αγίους Πάντες.
Θάρρος λοιπόν!
Ό Χριστός είναι πολύ δυνατός, είναι παντοδύναµος, καί θά δώση τήν θεϊκή Του δύναµη, νά συντρίψουµε τά κέρατα τού πονηρού.
Μάς παρακολουθεί συνέχεια άοράτως καί θά µάς ένισχύη, όταν έµεϊς έχουµε τήν αγαθή προαίρεση καί κάνουµε τόν µικρό κατά δύναµιν αγώνα µας.
Όσο µπορούµε, νά αποφεύγουµε τις αφορµές της αµαρτίας.
Νά προσέχουµε τις αισθήσεις µας, γιατί όλα από εκεί ξεκινούν. Και όταν αυτό καµιά φορά, ή και πολλές φορές, είναι δύσκολο, να αποφεύγουµε τουλάχιστον την περιέργεια, για νά µήν παίρνουν τά µάτια µας εικόνες αµαρτωλές, και µάς παίζουν µετά οί δαίµονες σινεµάδες.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου.
Απόσπασμα από το βιβλίο “Πνευματική Αφύπνιση”

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018

Γέροντα, γράφω τα ονόματα των ανθρώπων που ζητούν προσευχή κατά περιπτώσεις: υπέρ υγείας, υπέρ φωτισμού κ.λπ., αλλά τα ονόματα συνεχώς αυξάνονται.
Πόσον καιρό πρέπει να τα κρατώ και να προσεύχωμαι για τους ανθρώπους αυτούς;
– Να κάνης πρώτα προσευχή για τα νέα ονόματα και μετά να λές: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τους δούλους σου και τον κόσμον σου άπαντα», για να μη φεύγη η αμαξοστοιχία με λίγους επιβάτες.
– Όταν, Γέροντα, μου ζητήσουν να κάνω προσευχή για ένα θέμα, πόσον καιρό πρέπει να προσευχηθώ;
– Εξαρτάται από το πρόβλημα που έχει ο άλλος, αλλά και από το πόσο τον έχεις πονέσει εσύ.
Μπορεί να μην έχη μεγάλο πρόβλημα, αλλά, επειδή τον πόνεσες, να εύχεσαι γι’ αυτόν χρόνια. Μπορεί όμως να κάνης και μόνον ένα κομποσχοίνι.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Ἔχω προσέξει ὅτι ἕνας ταπεινὸς λογισμὸς κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ λάμπη, νὰ ἀκτινοβολῆ. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος παίρνη ὅλο τὸ σφάλμα ἐπάνω του, τὸν λούζει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Ἦρθε προχθὲς ἕνας γιατρὸς ποὺ ἔχει πολλὰ παιδιὰ καὶ μοῦ εἶπε: «Πάτερ μου, ἔχω πολλὴ ὑπερηφάνεια καὶ γίνεται αἰτία ἡ δική μου ὑπερηφάνεια νὰ κάνουν ἀταξίες τὰ παιδιά». Καὶ τὸ ἔλεγε αὐτὸ μπροστὰ στὰ παιδιά του καὶ τὰ μάτια του ἦταν βουρκωμένα, ἀλλὰ τὸ πρόσωπό του ἔλαμπε! Τὸ ἴδιο πρόσεξα πρὸ ἡμερῶν καὶ ἐδῶ. Ἦρθαν μερικὲς ἀδελφὲς νὰ συζητήσουμε. Εἴπαμε διάφορα· ἀναγκάστηκα νὰ τὶς μαλώσω πολύ.
Μία ἀπὸ αὐτὲς δὲν βοηθήθηκε καθόλου· κρύα ἦρθε, κρύα ἔφυγε· μόνον ἐκεῖ πέρα ἔλεγε τὰ κουσούρια τῶν ἄλλων χαρτὶ καὶ καλαμάρι –βλέπεις, ὅποιος δὲν κάνει δουλειὰ στὸν ἑαυτό του, ἔχει αὐτὸ τὸ ...χάρισμα! Μία ἄλλη στρυμώχθηκε, μέχρι ποὺ ἔκλαψε. Ταπεινώθηκε, ἀλλὰ μετὰ ἔλαμπε τὸ πρόσωπό της. Βλέπετε τί κάνει ἕνας ταπεινὸς λογισμὸς μὲ συντριβή! Ἀμέσως πᾶνε ὅλα τὰ κουσούρια στὴν ἄκρη, τακτοποιεῖται ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀκτινοβολεῖ τὸ πρόσωπό του· ἐνῶ μὲ ἕναν λογισμὸ ὑπερήφανο ἢ βλάσφημο σκοτεινιάζει.Ὅσο ἀνεβάζει πνευματικὰ τὴν ψυχὴ ἕνας πολὺ ταπεινὸς λογισμὸς ποὺ θὰ φέρη γιὰ μιὰ στιγμὴ ὁ ἄνθρωπος, δὲν τὴν ἀνεβάζουν χρόνια ὁλόκληρα ἀγῶνες ὑπερφυσικοί.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» -90-