Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Τό ἔτος πού γεννήθηκε ὁ Γέροντας 1924 ἔγινε ἡ ἀνταλλαγή τῶν πληθυσµῶν καί ξερριζώθηκε ὁ Ἑλληνισµός τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπό τίς πατρογονικές του ἑστίες.
Πῆρε καί ἡ οἰκογένεια τοῦ Γέροντα µαζί µέ τούς ἄλλους Φαρασιῶτες καί τόν σιο Ἀρσένιο τόν δρόµο τῆς πικρῆς προσφυγιᾶς. Στό καράβι µέσα στόν συνωτισµό κάποιος πάτησε τό βρέφος (Ἀρσένιο) πού
κινδύνεψε νά πεθάνη. Ἀλλά Θεός κράτησε στήν ζωή τόν ἐκλεκτό Του, γιατί ἔµελλε νά γίνη χειραγωγός ολλῶν ψυχῶν στήν βασι λεία τῶν Οὐρα νῶν.
Ὁ Γέροντας βέβαια ἀπό ταπείνωση ἔλε γε ἀργότερα: «Ἄν εχα πεθάνει τότε, πού εχα τήν χάρι τοῦ Βαπτίσµατος, ά µέ ἔρριχναν στήν θάλασσα νά µέ φᾶνε τά ψάρια, καί τοὐλάχιστον θά µοῦ λεγε «εὐχαρι στῶ» κανέ να ψαράκι, καί θάπήγαι να στόν παράδει σο». (Ἤθελε δηλαδή νά πῆ ὅτι τώρα πού ἔζησε δέν ἔκα νε τί ποτε!!!
αποσπασμα ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(1924-1994)
Ὁ Ἀσυρµατιστής τοῦ Στρατοῦ καί τοῦ Θεοῦ