Σοφία Κανλή
Ο Αναχωρητής του Άθωνα, Πατήρ Σεραφείμ
Ένας ευλαβής νέος από την Αθήνα, από πλούσια οικογένεια, είχε χάσει την μητέρα του από βαριά αρρώστια και όλως ξαφνικά πέθανε και ο πατέρας του μετά από λίγο διάστημα. Ο θάνατος των γονέων του τον συγκλόνισε πολύ, και αυτό έγινε αιτία να φιλοσοφήση την ματαιότητα του κόσμου τούτου. Μοιράζει λοιπόν όλη του την περουσία στους φτωχούς, αφήνει το μεγάλο του εμπορικό [//45] κατάστημα στους υπαλλήλους του και έρχεται στο Άγιον Όρος.
Ένας ευλαβής νέος από την Αθήνα, από πλούσια οικογένεια, είχε χάσει την μητέρα του από βαριά αρρώστια και όλως ξαφνικά πέθανε και ο πατέρας του μετά από λίγο διάστημα. Ο θάνατος των γονέων του τον συγκλόνισε πολύ, και αυτό έγινε αιτία να φιλοσοφήση την ματαιότητα του κόσμου τούτου. Μοιράζει λοιπόν όλη του την περουσία στους φτωχούς, αφήνει το μεγάλο του εμπορικό [//45] κατάστημα στους υπαλλήλους του και έρχεται στο Άγιον Όρος.
Περνώντας από την Νέα Σκήτη, γνώρισε τον Παπα-Νεόφυτο που έμενε στην
Καλύβη του Αγίου Δημητρίου, όπου φιλοξενήθηκε και εξομολογήθηκε. Ο
Παπα-Νεόφυτος του διηγήθηκε πολλά για τους Ασκητάς, και άναψε πολύ ο
θείος πόθος, όταν άκουσε για τους Αναχωρητάς στην κορυφή του Άθωνα.
Ζήτησε μετά ευλογία από τον Παπα-Νεόφυτο να τον δεχτή στην Συνοδία του,
να καρή Μοναχός, και μετά να του δώση ευλογία να ασκητέψη ψηλά στον
Άθωνα. Ο Παπα-Νεόφυτος, επειδή τον είδε πολύ ταπεινό και ευλαβή, τον
δέχθηκε, αλλά τον κράτησε με τα λαϊκά και τον προετοίμαζε πνευματικά,
αθόρυβα, πέντε χρόνια, χωρίς να γνωρίζουν οι άλλοι τον ιερό σκοπό του
νέου, ο οποίος απέφευγε ακόμη και τις συναντήσεις με τους Πατέρες της
Σκήτης. Αφού λοιπόν εκπαιδεύτηκε πνευματικά πέντε χρόνια, τον έκανε
Μοναχό ο Γέροντας, τον ονόμασε Σεραφείμ και του έδωσε την ευχή του να
ασκητέψη ψηλά στον Άθωνα, χωρίς να βλέπη άνθρωπο.
Μετά από τρία χρόνια ήρθε μια φορά, όπως μου διηγήθηκε ο Παπα-Διονύσιος, ο παραδελφός του, και τους διηγόταν τους πειρασμούς που συνήντησε στις αρχές, πώς τον απειλούσαν οι δαίμονες συνέχεια. Μια νύχτα μάλιστα του πέταξαν μια παλιά λαμαρίνα, που είχε μπροστά από την σπηλιά του, για να εμποδίζη λίγο τον πολύ αέρα και την βροχή. Ο Πατήρ Σεραφείμ όχι μόνο δεν ταράχτηκε, αλλά χαμογελώντας είπε στους δαίμονες:
- Θεός συγχωρέσοι! Καλά κάνατε, γιατί εγώ είχα ασχημύνει την σπηλιά με την λαμαρίνα που έβαλα.
Είχε εμφανισθή άλλη μια φορά μετά από πέντε χρόνια ο Πατήρ Σεραφείμ, και ο Παπα-Νεόφυτος του είχε δώσει ένα Αρτοφόριο με Άγιον Άρτο, και έφυγε πάλι για την κορυφή του Άθωνα και δεν ξαναφάνηκε πια.
] Ο Πατήρ Σεραφείμ έγινε Άγγελος «Σεραφείμ»! Πώς να μη πετάξη, αφού όλα τα πέταξε για τον Χριστό! Την ευχή του να έχουμε. Αμήν.
Αγ. Παϊσίου: Αγιορείται Πατέρες
Μετά από τρία χρόνια ήρθε μια φορά, όπως μου διηγήθηκε ο Παπα-Διονύσιος, ο παραδελφός του, και τους διηγόταν τους πειρασμούς που συνήντησε στις αρχές, πώς τον απειλούσαν οι δαίμονες συνέχεια. Μια νύχτα μάλιστα του πέταξαν μια παλιά λαμαρίνα, που είχε μπροστά από την σπηλιά του, για να εμποδίζη λίγο τον πολύ αέρα και την βροχή. Ο Πατήρ Σεραφείμ όχι μόνο δεν ταράχτηκε, αλλά χαμογελώντας είπε στους δαίμονες:
- Θεός συγχωρέσοι! Καλά κάνατε, γιατί εγώ είχα ασχημύνει την σπηλιά με την λαμαρίνα που έβαλα.
Είχε εμφανισθή άλλη μια φορά μετά από πέντε χρόνια ο Πατήρ Σεραφείμ, και ο Παπα-Νεόφυτος του είχε δώσει ένα Αρτοφόριο με Άγιον Άρτο, και έφυγε πάλι για την κορυφή του Άθωνα και δεν ξαναφάνηκε πια.
] Ο Πατήρ Σεραφείμ έγινε Άγγελος «Σεραφείμ»! Πώς να μη πετάξη, αφού όλα τα πέταξε για τον Χριστό! Την ευχή του να έχουμε. Αμήν.
Αγ. Παϊσίου: Αγιορείται Πατέρες
Hλιας Στεφανου Xαιντουτη
Ὁ Χριστὸς μᾶς δίνει τὴν δυνατότητα νὰ μιλᾶμε μαζί Του
– Γέροντα, ὁ καημὸς καὶ ὁ πόνος μου εἶναι τὸ θέμα τῆς προσευχῆς. Βρίσκομαι
πολὺ πίσω. Τί νὰ κάνω;
– Νὰ μιλᾶς αὐθόρμητα στὸν Χριστό, στὴν Παναγία, στοὺς Ἀγγέλους, στοὺς Ἁγίους, ὅπου κι ἂν βρίσκεσαι, καὶ νὰ τοὺς λὲς ὅ,τι θέλεις. «Χριστέ μου, νὰ λές,
Παναγία μου, τὴν διάθεσή μου τὴν ξέρεις. Βοήθησέ με!». Ἔτσι ἁπλὰ καὶ ταπεινὰ νὰ τοὺς μιλᾶς συνέχεια γιὰ ὅ,τι σὲ ἀπασχολεῖ καὶ ὕστερα νὰ λὲς τὴν εὐχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με»
– Γέροντα, ὁ καημὸς καὶ ὁ πόνος μου εἶναι τὸ θέμα τῆς προσευχῆς. Βρίσκομαι
πολὺ πίσω. Τί νὰ κάνω;
– Νὰ μιλᾶς αὐθόρμητα στὸν Χριστό, στὴν Παναγία, στοὺς Ἀγγέλους, στοὺς Ἁγίους, ὅπου κι ἂν βρίσκεσαι, καὶ νὰ τοὺς λὲς ὅ,τι θέλεις. «Χριστέ μου, νὰ λές,
Παναγία μου, τὴν διάθεσή μου τὴν ξέρεις. Βοήθησέ με!». Ἔτσι ἁπλὰ καὶ ταπεινὰ νὰ τοὺς μιλᾶς συνέχεια γιὰ ὅ,τι σὲ ἀπασχολεῖ καὶ ὕστερα νὰ λὲς τὴν εὐχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με»
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου