(Απομαγνητοφωνημένα
λόγια του Γέροντα. Αναδίδουν το μυστικό άρωμα της ένθεης πνευματικής του ζωής).
Λοιπόν, ζωή
χωρίς Χριστό δεν είναι ζωή. Πάει, τελείωσε. Αν δε βλέπεις το Χριστό σε όλα σου
τα έργα και τις σκέψεις, είσαι χωρίς Χριστό.
Πως το
κατάλαβες;
Θυμάμαι κι ένα
τραγούδι.
«Συν Χριστώ
πανταχού, φόβος ουδαμού».
Το ‘χετε
ακούσει; Ε; Το λένε τα παιδιά, δε το θυμάμαι.
Λοιπόν, έτσι
πράγματι πρέπει να βλέπωμε το Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι
ό,τι καλό και ωραίο. Είναι το παν. Αλλά είναι φίλος και το φωνάζει: «Σας έχω
φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Βρε εγώ δεν είμαι… δεν
βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεσθε
μαζί μου τη ζωή». Κατάλαβες;
Έτσι είναι ο
Χριστός. Δεν έχει κατήφεια, ούτε μελαγχολία, ούτε ενδοστρέφεια, που ο άνθρωπος
σκέπτεται ή βασανίζεται από διαφόρους λογισμούς και διάφορες πιέσεις, που κατά
καιρούς στη ζωή του τον τραυμάτισαν.
Ο Χριστός
είναι νέα ζωή. Πως το λέω; Ο Χριστός είναι το παν. Είναι η χαρά, είναι η ζωή,
είναι το φως, το φως το αληθινόν, που κάνει τον άνθρωπο να χαίρεται, να πετάει,
να βλέπει όλα, να βλέπει όλους, να πονάει για όλους, να θέλει όλους μαζί του,
όλους κοντά στο Χριστό.