“Όταν έλθει ο Χριστός στην καρδιά, η ζωή αλλάζει”
ΟΣΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗ
“Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτε άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ζεις παντού, όπου υπάρχει ο Χριστός.
Ζεις στα άστρα, στο άπειρο, στον ουρανό με τους αγγέλους, με τους αγίους, στη γη με τους ανθρώπους, με τα φυτά, με τα ζώα, με όλους, με όλα. Όπου υπάρχει η αγάπη στον Χριστό, εξαφανίζεται η μοναξιά. Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος. Ούτε μελαγχολία, ούτε αρρώστια, ούτε πίεση, ούτε άγχος, ούτε κατήφεια, ούτε κόλαση.
Ο Χριστός είναι σ΄ όλες σου τις σκέψεις, σ΄ όλα σου τα έργα. Έχεις την χάρι και μπορείς όλα να τα υποφέρεις για τον Χριστό. Ακόμη μπορεί να πάσχεις και αδίκως. Να υποφέρεις αδικίες για τον Χριστό και μάλιστα με χαρά. Όπως έπαθε Εκείνος, το ίδιο κι εσύ μπορείς να πάσχεις αδίκως. Διάλεξες τον Χριστό για να μην πάθεις; Τι λέει ο Απόστολος Παύλος; “Χαίρω εν τοις παθήμασί μου”. Αυτή είναι η θρησκεία μας. Να ξυπνήσει η ψυχή και ν΄ αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει αγία. Να επιδοθεί μόνο στον θείο έρωτα. Έτσι θα την αγαπήσει κι Εκείνος.
Όταν έλθει ο Χριστός στην καρδιά, η ζωή αλλάζει. Ο Χριστός είναι το πάν. Όποιος ζει μέσα του τον Χριστό, ζει πράγματα που δεν λέγονται, άγια και ιερά. Ζει εν αγαλλιάσει. Αυτά είναι αλήθεια. Τα έχουνε ζήσει άνθρωποι, ασκητές στο Άγιον Όρος. Συνεχώς με λαχτάρα ψιθυρίζουν την ευχή: “Κύριε Ιησού Χριστέ…”.
Όταν μπει ο Χριστός στην καρδιά, τα πάθη εξαφανίζονται. Δεν μπορείς ούτε να βρίσεις, ούτε να μισήσεις, ούτε να εκδικηθείς, ούτε, ούτε, ούτε… Πού να βρεθούν τα μίση, οι αντιπάθειες, οι κατακρίσεις, οι εγωισμοί, τα άγχη, οι καταθλίψεις. Κυριαρχεί ο Χριστός. Και η λαχτάρα του ανεσπέρου φωτός. Αυτή η λαχτάρα σε κάνει να αισθάνεσαι ότι ο θάνατος είναι η γέφυρα, που θα την περάσεις σε μια στιγμή, για να συνεχίσεις τη ζωή του Χριστού. Εδώ στη γη έχεις ένα εμπόδιο, γι αυτό χρειάζεται η πίστη. Αυτό το εμπόδιο είναι το σώμα. Ενώ μετά το θάνατο η πίστη καταργείται και βλέπεις τον Χριστό, όπως βλέπεις τον ήλιο. Στην αιωνιότητα, βέβαια, θα τα ζεις όλα πιο έντονα.
Όταν, όμως, δεν ζεις με τον Χριστό, ζεις μες στη μελαγχολία, στη θλίψη, στο άγχος, στη στενοχώρια, δεν ζεις σωστά. Τότε παρουσιάζονται πολλές ανωμαλίες και στον οργανισμό. Επηρεάζεται το σώμα, οι ενδοκρινείς αδένες, το συκώτι, η χολή, το πάγκρεας, το στομάχι. Σου λένε: «Για να είσαι υγιής, πάρε το πρωί το γάλα σου, το αυγουλάκι σου, το βουτυράκι σου με δυο-τρία παξιμάδια». Κι όμως, αν ζεις σωστά, αν αγαπήσεις τον Χριστό, μ΄ ένα πορτοκάλι κι ένα μήλο, είσαι εντάξει. Το μεγάλο φάρμακο είναι να επιδοθεί κανείς στη λατρεία του Χριστού. Όλα θεραπεύονται. Όλα λειτουργούν κανονικά. Η αγάπη του Θεού όλα τα μεταβάλλει, τα μεταποιεί, τα αγιάζει, τα διορθώνει, τα αλλάζει, τα μεταστοιχειώνει.
Πολύ θα παρηγορηθεί η ψυχούλα μας, όταν λαχταρήσουμε τον Κύριο. Δεν θ΄ ασχολούμαστε τότε με τα καθημερινά και τα χαμερπή. Θ΄ ασχολούμαστε με τα πνευματικά και τα ανώτερα, θα ζούμε στον κόσμο τον πνευματικό. Όταν ζεις στον κόσμο τον πνευματικό, ζεις σ΄ άλλο κόσμο, σ΄ αυτόν που αρέσκεται και λαχταράει η ψυχή σου. Δεν αδιαφορείς, όμως, και για τον άνθρωπο, θέλεις κι αυτός να βρει τη σωτηρία, το φως, τον αγιασμό. Να μπουν όλοι στην Εκκλησία.
από το βιβλίο: «ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ» γ. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ
https://simeiakairwn.wordpress.com
- See more at: http://ekklisiaonline.gr/arxontariki/item/11106-agios-paisios-i-pragmatiki-xara#sthash.zSU00FjG.dpuf
- See more at: http://ekklisiaonline.gr/arxontariki/item/11106-agios-paisios-i-pragmatiki-xara#sthash.zSU00FjG.dpuf
Αγιος Παΐσιος: Η πραγματική χαρά
- Από Desk Ekklisiaonline
Μόνον κοντά στον Χριστό βρίσκει κανείς την πραγματική, την γνήσια χαρά, γιατί μόνον ο Χριστός δίνει χαρά και παρηγοριά πραγματική.
Όπου Χριστός, εκεί χαρά αληθινή και αγαλλίαση παραδεισένια. Όσοι είναι
μακριά από τον Χριστό, δεν έχουν πραγματική χαρά. Μπορεί να κάνουν
όνειρα: «θα φτιάξω αυτό, θα φτιάξω το άλλο, θα πάω εδώ, θα πάω εκεί»,
μπορεί να απολαμβάνουν τιμές η να τρέχουν στις διασκεδάσεις και να
χαίρωνται, αλλά η χαρά που νιώθουν δεν είναι δυνατόν να γεμίση την ψυχή
τους. Αυτή η χαρά είναι υλική, κοσμική χαρά, αλλά από υλικές χαρές δεν
γεμίζει η ψυχή, και ο άνθρωπος μένει μ᾿ ένα κενό στην καρδιά του.
Είδες τι λέει ο Σολομών; «Έχτισα σπίτια, φύτεψα αμπέλια, έκανα κήπους, μάζεψα χρυσάφι, απέκτησα ο,τι πόθησε η καρδιά μου, αλλά στο τέλος κατάλαβα ότι όλα αυτά είναι μάταια» (Εκκλ. 2, 11).
Η κοσμική χαρά δίνει κάτι το πρόσκαιρο, κάτι για εκείνη την στιγμή, δεν δίνει αυτό που δίνει η πνευματική χαρά. Η πνευματική χαρά είναι ζωή παραδεισένια. Όσοι πέρασαν πρώτα από την Σταύρωση και αναστήθηκαν πνευματικά, ζούν την πασχαλινή χαρά. «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα»! Και μετά έρχεται η Πεντηκοστή!… Και όταν φθάσουν πιά στην Πεντηκοστή και δεχθούν την πύρινη γλώσσα, το Άγιο Πνεύμα, τότε όλα τελειώνουν*…
*Οι λόγοι αυτοί του Γέροντα εκφράζουν τον τελικό σκοπό του πνευματικού αγώνος κάθε πιστού, που είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Όταν ο άνθρωπος γίνη κοινωνός της θεοποιού Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, τότε φθάνει πλέον στην κατάσταση της θεώσεως, στην «ατέλεστον τελειότητα».
Γέροντος Παισίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε, Πάθη & Αρετές
Είδες τι λέει ο Σολομών; «Έχτισα σπίτια, φύτεψα αμπέλια, έκανα κήπους, μάζεψα χρυσάφι, απέκτησα ο,τι πόθησε η καρδιά μου, αλλά στο τέλος κατάλαβα ότι όλα αυτά είναι μάταια» (Εκκλ. 2, 11).
Η κοσμική χαρά δίνει κάτι το πρόσκαιρο, κάτι για εκείνη την στιγμή, δεν δίνει αυτό που δίνει η πνευματική χαρά. Η πνευματική χαρά είναι ζωή παραδεισένια. Όσοι πέρασαν πρώτα από την Σταύρωση και αναστήθηκαν πνευματικά, ζούν την πασχαλινή χαρά. «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα»! Και μετά έρχεται η Πεντηκοστή!… Και όταν φθάσουν πιά στην Πεντηκοστή και δεχθούν την πύρινη γλώσσα, το Άγιο Πνεύμα, τότε όλα τελειώνουν*…
*Οι λόγοι αυτοί του Γέροντα εκφράζουν τον τελικό σκοπό του πνευματικού αγώνος κάθε πιστού, που είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Όταν ο άνθρωπος γίνη κοινωνός της θεοποιού Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, τότε φθάνει πλέον στην κατάσταση της θεώσεως, στην «ατέλεστον τελειότητα».
Γέροντος Παισίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε, Πάθη & Αρετές
Αγιος Παΐσιος: Η πραγματική χαρά
- Από Desk Ekklisiaonline
Μόνον κοντά στον Χριστό βρίσκει κανείς την πραγματική, την γνήσια χαρά, γιατί μόνον ο Χριστός δίνει χαρά και παρηγοριά πραγματική.
Όπου Χριστός, εκεί χαρά αληθινή και αγαλλίαση παραδεισένια. Όσοι είναι
μακριά από τον Χριστό, δεν έχουν πραγματική χαρά. Μπορεί να κάνουν
όνειρα: «θα φτιάξω αυτό, θα φτιάξω το άλλο, θα πάω εδώ, θα πάω εκεί»,
μπορεί να απολαμβάνουν τιμές η να τρέχουν στις διασκεδάσεις και να
χαίρωνται, αλλά η χαρά που νιώθουν δεν είναι δυνατόν να γεμίση την ψυχή
τους. Αυτή η χαρά είναι υλική, κοσμική χαρά, αλλά από υλικές χαρές δεν
γεμίζει η ψυχή, και ο άνθρωπος μένει μ᾿ ένα κενό στην καρδιά του.
Είδες τι λέει ο Σολομών; «Έχτισα σπίτια, φύτεψα αμπέλια, έκανα κήπους, μάζεψα χρυσάφι, απέκτησα ο,τι πόθησε η καρδιά μου, αλλά στο τέλος κατάλαβα ότι όλα αυτά είναι μάταια» (Εκκλ. 2, 11).
Η κοσμική χαρά δίνει κάτι το πρόσκαιρο, κάτι για εκείνη την στιγμή, δεν δίνει αυτό που δίνει η πνευματική χαρά. Η πνευματική χαρά είναι ζωή παραδεισένια. Όσοι πέρασαν πρώτα από την Σταύρωση και αναστήθηκαν πνευματικά, ζούν την πασχαλινή χαρά. «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα»! Και μετά έρχεται η Πεντηκοστή!… Και όταν φθάσουν πιά στην Πεντηκοστή και δεχθούν την πύρινη γλώσσα, το Άγιο Πνεύμα, τότε όλα τελειώνουν*…
*Οι λόγοι αυτοί του Γέροντα εκφράζουν τον τελικό σκοπό του πνευματικού αγώνος κάθε πιστού, που είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Όταν ο άνθρωπος γίνη κοινωνός της θεοποιού Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, τότε φθάνει πλέον στην κατάσταση της θεώσεως, στην «ατέλεστον τελειότητα».
Γέροντος Παισίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε, Πάθη & Αρετές
Είδες τι λέει ο Σολομών; «Έχτισα σπίτια, φύτεψα αμπέλια, έκανα κήπους, μάζεψα χρυσάφι, απέκτησα ο,τι πόθησε η καρδιά μου, αλλά στο τέλος κατάλαβα ότι όλα αυτά είναι μάταια» (Εκκλ. 2, 11).
Η κοσμική χαρά δίνει κάτι το πρόσκαιρο, κάτι για εκείνη την στιγμή, δεν δίνει αυτό που δίνει η πνευματική χαρά. Η πνευματική χαρά είναι ζωή παραδεισένια. Όσοι πέρασαν πρώτα από την Σταύρωση και αναστήθηκαν πνευματικά, ζούν την πασχαλινή χαρά. «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα»! Και μετά έρχεται η Πεντηκοστή!… Και όταν φθάσουν πιά στην Πεντηκοστή και δεχθούν την πύρινη γλώσσα, το Άγιο Πνεύμα, τότε όλα τελειώνουν*…
*Οι λόγοι αυτοί του Γέροντα εκφράζουν τον τελικό σκοπό του πνευματικού αγώνος κάθε πιστού, που είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Όταν ο άνθρωπος γίνη κοινωνός της θεοποιού Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, τότε φθάνει πλέον στην κατάσταση της θεώσεως, στην «ατέλεστον τελειότητα».
Γέροντος Παισίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε, Πάθη & Αρετές
Αγιος Παΐσιος: Η πραγματική χαρά
- Από Desk Ekklisiaonline
Μόνον κοντά στον Χριστό βρίσκει κανείς την πραγματική, την γνήσια χαρά, γιατί μόνον ο Χριστός δίνει χαρά και παρηγοριά πραγματική.
Όπου Χριστός, εκεί χαρά αληθινή και αγαλλίαση παραδεισένια. Όσοι είναι
μακριά από τον Χριστό, δεν έχουν πραγματική χαρά. Μπορεί να κάνουν
όνειρα: «θα φτιάξω αυτό, θα φτιάξω το άλλο, θα πάω εδώ, θα πάω εκεί»,
μπορεί να απολαμβάνουν τιμές η να τρέχουν στις διασκεδάσεις και να
χαίρωνται, αλλά η χαρά που νιώθουν δεν είναι δυνατόν να γεμίση την ψυχή
τους. Αυτή η χαρά είναι υλική, κοσμική χαρά, αλλά από υλικές χαρές δεν
γεμίζει η ψυχή, και ο άνθρωπος μένει μ᾿ ένα κενό στην καρδιά του.
Είδες τι λέει ο Σολομών; «Έχτισα σπίτια, φύτεψα αμπέλια, έκανα κήπους, μάζεψα χρυσάφι, απέκτησα ο,τι πόθησε η καρδιά μου, αλλά στο τέλος κατάλαβα ότι όλα αυτά είναι μάταια» (Εκκλ. 2, 11).
Η κοσμική χαρά δίνει κάτι το πρόσκαιρο, κάτι για εκείνη την στιγμή, δεν δίνει αυτό που δίνει η πνευματική χαρά. Η πνευματική χαρά είναι ζωή παραδεισένια. Όσοι πέρασαν πρώτα από την Σταύρωση και αναστήθηκαν πνευματικά, ζούν την πασχαλινή χαρά. «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα»! Και μετά έρχεται η Πεντηκοστή!… Και όταν φθάσουν πιά στην Πεντηκοστή και δεχθούν την πύρινη γλώσσα, το Άγιο Πνεύμα, τότε όλα τελειώνουν*…
*Οι λόγοι αυτοί του Γέροντα εκφράζουν τον τελικό σκοπό του πνευματικού αγώνος κάθε πιστού, που είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Όταν ο άνθρωπος γίνη κοινωνός της θεοποιού Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, τότε φθάνει πλέον στην κατάσταση της θεώσεως, στην «ατέλεστον τελειότητα».
Γέροντος Παισίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε, Πάθη & Αρετές
Είδες τι λέει ο Σολομών; «Έχτισα σπίτια, φύτεψα αμπέλια, έκανα κήπους, μάζεψα χρυσάφι, απέκτησα ο,τι πόθησε η καρδιά μου, αλλά στο τέλος κατάλαβα ότι όλα αυτά είναι μάταια» (Εκκλ. 2, 11).
Η κοσμική χαρά δίνει κάτι το πρόσκαιρο, κάτι για εκείνη την στιγμή, δεν δίνει αυτό που δίνει η πνευματική χαρά. Η πνευματική χαρά είναι ζωή παραδεισένια. Όσοι πέρασαν πρώτα από την Σταύρωση και αναστήθηκαν πνευματικά, ζούν την πασχαλινή χαρά. «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα»! Και μετά έρχεται η Πεντηκοστή!… Και όταν φθάσουν πιά στην Πεντηκοστή και δεχθούν την πύρινη γλώσσα, το Άγιο Πνεύμα, τότε όλα τελειώνουν*…
*Οι λόγοι αυτοί του Γέροντα εκφράζουν τον τελικό σκοπό του πνευματικού αγώνος κάθε πιστού, που είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Όταν ο άνθρωπος γίνη κοινωνός της θεοποιού Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, τότε φθάνει πλέον στην κατάσταση της θεώσεως, στην «ατέλεστον τελειότητα».
Γέροντος Παισίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε, Πάθη & Αρετές
'Αγιος Παΐσιος: Η πραγματική
χαρά
- Από Desk Ekklisiaonline
Μόνον κοντά στον Χριστό βρίσκει κανείς την πραγματική, την
γνήσια χαρά, γιατί μόνον ο Χριστός δίνει χαρά και παρηγοριά
πραγματική.
Όπου Χριστός, εκεί χαρά αληθινή και αγαλλίαση παραδεισένια.
Όσοι είναι μακριά από τον Χριστό, δεν έχουν πραγματική χαρά. Μπορεί να κάνουν
όνειρα: «θα φτιάξω αυτό, θα φτιάξω το άλλο, θα πάω εδώ, θα πάω εκεί», μπορεί να
απολαμβάνουν τιμές η να τρέχουν στις διασκεδάσεις και να χαίρωνται, αλλά η χαρά
που νιώθουν δεν είναι δυνατόν να γεμίση την ψυχή τους. Αυτή η χαρά είναι υλική,
κοσμική χαρά, αλλά από υλικές χαρές δεν γεμίζει η ψυχή, και ο άνθρωπος μένει μ᾿
ένα κενό στην καρδιά του.
Είδες τι λέει ο Σολομών; «Έχτισα σπίτια, φύτεψα αμπέλια,
έκανα κήπους, μάζεψα χρυσάφι, απέκτησα ο,τι πόθησε η καρδιά μου, αλλά στο τέλος
κατάλαβα ότι όλα αυτά είναι μάταια» (Εκκλ. 2, 11).
Η κοσμική χαρά δίνει κάτι το πρόσκαιρο, κάτι για εκείνη την
στιγμή, δεν δίνει αυτό που δίνει η πνευματική χαρά. Η πνευματική χαρά είναι ζωή
παραδεισένια. Όσοι πέρασαν πρώτα από την Σταύρωση και αναστήθηκαν πνευματικά,
ζούν την πασχαλινή χαρά. «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα»! Και μετά έρχεται η Πεντηκοστή!…
Και όταν φθάσουν πιά στην Πεντηκοστή και δεχθούν την πύρινη γλώσσα, το Άγιο
Πνεύμα, τότε όλα τελειώνουν*…
*Οι λόγοι αυτοί του Γέροντα εκφράζουν τον τελικό σκοπό του
πνευματικού αγώνος κάθε πιστού, που είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Όταν
ο άνθρωπος γίνη κοινωνός της θεοποιού Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, τότε φθάνει
πλέον στην κατάσταση της θεώσεως, στην «ατέλεστον τελειότητα».
Γέροντος Παισίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε, Πάθη & Αρετές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου