Β.Κ. Γυμναστής Κοζάνη

Ένας φίλος μου μού δώρισε στον γάμο μου το βιβλίο του Επισμηναγού Ε.Α. Νικολάου Α. Ζουρνατζόγλου «Μαρτυρίες Προσκυνητών-Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης 1924-1994», το οποίο κοσμούσε την βιβλιοθήκη μου.

Το 2010 ένα βράδυ στις 12 π.μ. το χέρι μου ψάχνοντας ένα βιβλίο να διαβάσει, πήγε λες και με μαγνήτη στο βιβλίο του Γέροντος Παϊσίου.

Διάβασα από τις 12 π.μ.-4 π.μ. περίπου 250 σελίδες.

Στις 4 π.μ. μια ευωδία (μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια από το άρωμα λεμονιού) πλημμύρισε τον χώρο γύρω μου.

Ξύπνησα την γυναίκα μου και της ανέφερα το γεγονός.

Μου είπε μπορεί να είναι κάτι άλλο.

Πήγα στο σαλόνι του σπιτιού μας και η η αναπνοή μου διακόπτονταν από λυγμούς, ενώ η μυρωδιά ήταν πιο έντονη και ένοιωθα μία έντονη ευφορία.

Για τους επόμενους μήνες πίστευα, ότι ο γέροντας ήταν κοντά μου και από τότε σ’ όλα τα προβλήματα που είχα, όταν επικαλούμουν τον γέροντα, η απάντηση ερχόταν άμεσα.

Η τελευταία μετά από χρόνια απάντησή του, ήταν λίγες μέρες μετά την αγιοποίησή του στην Εκκλησία όταν άναψα ένα κερί για τον Άγιο και ένα για την οικογένειά μου.

Αυθόρμητα τον ρώτησα: «Καιρό έχω να σε νιώσω».

Η απάντηση που έλαβα ήταν: «Δεν με χρειάζεσαι πια».