Ο γέροντας Παΐσιος πολέμησε το κακό κάνοντας το καλό.

  

Εργαζόταν κατά τον απόστολο Παύλο «το αγαθό προς όλους, ιδιαίτερα όμως τους οικείους της πίστεως». (Γαλ.. στ.-10). Το κακό δεν πολεμιέται με το κακό, αλλά μόνο με το καλό. Όλα όσα γράψαμε πριν αποδεικνύουν ότι ο γέροντας χρησιμοποιούσε το κατάλληλο όπλο για την αντιμετώπιση της κακίας, η οποία αυξάνει στις μέρες μας από την ψύχρανση της αγάπης των πολλών, που είναι  η καλοσύνη. Και οι λογομαχίες, με πονηρούς ανθρώπους δεν προξενούν ωφέλεια, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο γέροντας Σωφρόνιος ο Αγιορείτης και κτήτορας Ιεράς Μονής στο Έσσεξ της Αγγλίας (+1993):

    «Δεν πρέπει να αντιστεκόμαστε στον πονηρό με λόγια, διότι η αντίσταση αυξάνει το κακό. Όπως λέει ο αββάς Δωρόθεος, ο καλός κολυμβητής περνά κάτω από το κύμα». Με διάκριση όμως πρόσθετε:

   «Δεν πρέπει να ταπεινώνεται κανείς σ' αυτούς που δεν ταπεινώνονται, γιατί θα το εκλάβουν ως αδυναμία και στη συνέχεια θα τον πνίξουν». Αν αποδεχόμαστε, έστω και συναισθηματικά, τη βία και τους πολέμους των άλλων, είμαστε φονείς έλεγε πάλι ο γέρ. Σωφρόνιος: «Όλοι, κατά διαφόρους βαθμούς, είμαστε φονείς. Όταν είμαστε συναισθηματικά υπέρ ενός κράτους που πολεμά εναντίον κάποιου άλλου κράτους, τότε συμμετέχουμε και εμείς πνευματικά στους φόνους που γίνονται». (Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ Διδακτικά και εσχατολογικά αποφθέγματα Α 52).

 Και στο σημείο αυτό φαίνεται η υψηλή πνευματική κατάσταση του γέροντος Παϊσίου, ο οποίος συνέπασχε με τους αδικουμένους αντί να συνευδοκεί στην καταστροφή: «Όταν άρχισε ο πόλεμος στον Περσικό (το 1990) αισθάνθηκα στον ύπνο μου ένα πόνο. Άκουγα ένα βουητό από κανόνια, βόμβες αεροπλάνα και ξύπνησα. Κατάλαβα ότι είχε αρχίσει ο πόλεμος και γινόταν μεγάλο κακό. Όταν μετά ήρθε ένας πατέρας (Μοναχός) από το Κουτλουμούσι και μου είπε ότι άρχισε ο πόλεμος απάντησα ότι έχει περίπου δύο ώρες που άρχισε»... (Ιερομ. Ισαάκ). Επειδή μέσα στην ψυχή του ο γέροντας είχε όλο τον κόσμο, όλη τη δημιουργία κατά την έκφραση του γέροντος Σωφρονίου, γι' αυτό του αποκαλυπτόταν η τραγικότητα της κατάστασης της ανθρωπότητας, για να εύχεται υπέρ των δεινοπαθούντων.

      Ξέρουμε από τις Γραφές ότι για να προχωρήσει η διαδικασία ανάδειξης του τελικού Αντιχρίστου πρέπει πρώτα να γενικευθεί η ανομία, δηλ. η διαφθορά με νόμους αντίθετους στις εντολές του Θεού, να αυξηθεί η βία και οι τοπικοί πόλεμοι, και να καταργηθούν σταδιακά οι ελευθερίες των πολιτών, ώστε να οδηγηθούμε σε ένα σύστημα απολυταρχικής παγκόσμιας διοίκησης από ένα μόνο άτομο. «Επειδή θα πληθυνθεί η ανομία θα ψυγεί η αγάπη των πολλών». (Ματθ.  Κδ-12). «Το μυστήριο της ανομίας ήδη ενεργείται» μας λέει από την εποχή του ο απόστολος Παύλος (2η Θεσ. Β-7). Και ο Ιωάννης ο Θεολόγος βλέπει τον Αντίχριστο να ανεβαίνει (σταδιακά) από τον άστατο σαν θάλασσα άπιστο κόσμο ως κεφαλή - ηγέτη αυτού του συστήματος της ανομίας.

    

Ο γέροντας Παΐσιος ήθελε ο κόσμος να πληροφορείται για το προχώρημα του κακού μέσα από τα σημάδια που μας δίνουν οι Γραφές και οι Πατέρες της Εκκλησίας. Μας βεβαίωσε ότι η τρίτη σάλπιγγα ήχησε με ορατό σημάδι το Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας, και έτσι μας καθόρισε ένα χρονικό στίγμα μέσα στα γεγονότα που προβλέπει η Αποκάλυψη:

    «Εκεί, στην Αποκάλυψη, ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος αναφέρει ότι είδε αστέρα μέγα καιόμενο να πέφτει από τον ουρανό μολύνοντας, πικραίνοντας, και δηλητηριάζοντας θανάσιμα τα νερά και τις πηγές των υδάτων... Και το όνομα του αστέρος ΑΨΙΝΘΟΣ... Ουκρανικά Τσέρνομπιλ»! (βλ. Αποκάλυψη Γ και 4η σάλπιγγα) Ήδη όμως προχωρήσαμε στα προειδοποιητικά ουαί μετά την 4η σάλπιγγα, και το 1ο από αυτά δόθηκε στον κόλπο του Μεξικού με την γνωστή έκρηξη και διαρροή στις 20-4-2010 του εκεί φρέατος με όμοιο όνομα προς αυτό της 5ης σάλπιγγας που είναι «φρέαρ της αβύσσου». (δείτε: 3 ΟΥΑΙ). 

Το 2ο προειδοποιητικό ουαί αναμένεται στην περιοχή του Ευφράτη της Μέσης Ανατολής γιατί θα είναι αντίστοιχο του μεγάλου πολέμου που περιγράφεται στην 6η σάλπιγγα της Αποκάλυψης. Εκεί, στη Νεκρά Θάλασσα κοντά, θα τιμωρηθούν πάλι οι υποδουλωμένοι στη Σοδομιτική αμαρτία, σύγχρονοι πλέον, "πολιτισμένοι" λαοί. Τώρα όμως είναι οι προειδοποιήσεις ακόμα...

  

  Στα πλαίσια της εγρήγορσης, που ο γέροντας ήθελε να έχουν οι Χριστιανοί, μπήκε ο ίδιος εμπόδιο  στη χρήση του barcode (ενός τύπου δηλ. του 666, δείτε και υπολογισμοί-666) στις ταυτότητες και γενικά στήριξε τους Ορθοδόξους στον αγώνα τους να αποφύγουν την εκούσια πνευματική υποδούλωση που προωθείται από τους Έλληνες πολιτικούς κατόπιν υποδείξεων της Ευρώπης, στην οποία «από πίσω, έλεγε, κρύβεται η δικτατορία των Σιωνιστών»... «Τέτοια δικτατορία που σκέπτονται να κάνουν μόνο ο διάβολος μπορεί να την είχε σκεφτεί», έλεγε επίσης ο γέροντας (σελ. 17). Επειδή κάθε τόσο γίνονται αλλαγές στα πρότυπα των ταυτοτήτων, οι γέροντες Παΐσιος και Πορφύριος συμφωνούσαν να είναι η Εκκλησία, Συνοδικά, εκείνη που θα αποφασίσει τι ταυτότητες δεν βλάπτουν πνευματικά τους Χριστιανούς (ακούστε τον π. Ακάκιο). Τις γενικές οδηγίες της έδωσε ήδη η Εκκλησία πάνω στο θέμα αυτό από το 1998. Το Νοέμβριο του 2010 η Εκκλησία επανέρχεται επί του θέματος και ορίζει δύο στοιχεία που δεν πρέπει να έχει η "κάρτα του πολίτη" όπως ονόμαζαν την προωθούμενη νέα ταυτότητα τότε:

α) Δεν πρέπει να περιέχει κατ' ουδένα τρόπο, εμφανή η αφανή, τον αριθμό "666".

β) Επίσης κατ' ουδένα τρόπο πρέπει με αυτή να παραβιάζονται οι προσωπικές ελευθερίες.

   

  Ο γέροντας Παΐσιος την αντίσταση κατά του "666" που αποτελεί σήμα και σφραγίδα του Αντιχρίστου κατά την Αποκάλυψη, θεωρούσε αντίσταση κατά της έλευσης του ίδιου του Αντιχρίστου. Και αυτή είναι η αιτία, που όπως ερμηνεύει ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, ο Ιωάννης ο Θεολόγος ενώ ήξερε το όνομα του Θηρίου (Αντιχρίστου), σε μας έδωσε μόνο τον αριθμό του. Αυτό αποδεικνύει ότι πριν την εμφάνιση του τελικού Αντιχρίστου έχει μεγάλη σημασία για μας ο αριθμός του ονόματός του, που ήδη προβάλλεται με διάφορες παραλλαγές, από το barcode στις συσκευασίες των προϊόντων μέχρι το... CERN! (γενικά - logo-pdf  - video)

     

  Ο γέροντας Παΐσιος επομένως συνεχίζει να εμποδίζει τους καταστροφείς της πίστης και της χώρας μας, έχοντας αφήσει, σαν ισχυρό όπλο, στους Χριστιανούς, την γνώση της αληθινής όψης των πραγμάτων, και όσων συμβαίνουν, αλλά και όσων θα συμβούν. Είναι επόμενο οι απομακρυσμένοι από το Θεό άνθρωποι να υπερασπίζονται το δρόμο του Αντιχρίστου και να προσπαθούν να αντισταθούν στη δύναμη που πηγάζει από τη διδασκαλία ακόμη και την αναφορά του ονόματος του γέροντος Παϊσίου. Αλλά το κάνουν χωρίς επίγνωση: «ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Διότι αυτοί είναι που έχουν πιο πολύ ανάγκη τον γέροντα Παΐσιο: οι απομακρυσμένοι από τον Θεό, επειδή αυτοί είναι τρωτοί στα πνεύματα της πονηρίας που λύνονται όλο και περισσότερο καθώς προχωράμε στον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο, προκαλώντας αναστατώσεις και καταστροφές παντού.

  

  Το ότι υπάρχουν ακόμη διαστρεβλωτικά της αληθείας έργα θεατρικά ή κινηματογραφικά που βρίζουν το Θεό και τους αγίους, καθώς και ύβρεις κατά του προσώπου του γέροντος Παϊσίου, δηλώνει ότι τα πονηρά πνεύματα βρίσκουν εμπόδιο, και γιαυτό βάζουν κάποιους ταλαίπωρους να δουλέψουν για την καταστροφή τους. Όχι μόνο όσους προβάλλουν τα υβριστικά και βλάσφημα, αλλά και όσους τα ανέχονται. Αυτό είναι η κυριότερη αιτία της εγκατάλειψης του Θεού, που μαζί με την ηθική και λοιπή διαφθορά, δημιουργεί πολλών ειδών κρίσεις. Ενώ οι Χριστιανοί προσπαθούν να συγκρατήσουν το κακό για να δοθεί περιθώριο πνευματικής ανάκαμψης, οι αντίχριστοι με τις πράξεις τους προσπαθούν να φέρουν ενωρίτερα την απώλεια στον εαυτό τους αλλά και στους αμελείς πνευματικά ανθρώπους. Γιατί βέβαια για τους Χριστιανούς προνοεί ο Θεός, και θα βγουν ενισχυμένοι από την περίοδο των θλίψεων.

        Έτσι αφήνει ο Θεός πρώτα να αλληλοεξοντωθεί το κακό, για να γίνει από όλους αντιληπτό ότι το κακό δεν νικιέται με το κακό, και μετά επεμβαίνει. 

    - Γέροντα, σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια θα επέμβει ο Χριστός;

   - Ναι. Εδώ βλέπεις σε έναν αδικημένο που έχει καλή διάθεση, επειδή δικαιούται την θεία βοήθεια, παρουσιάζονται πολλές φορές οι άγιοι, η Παναγία, ο Χριστός, για να τον σώσουν. Πόσο μάλλον τώρα που θα βρίσκεται σε τόσο δύσκολη κατάσταση ο καημένος ο κόσμος. Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντίχριστου σατανά. Θα φάει μετά μια σφαλιάρα από τον Χριστό, θα συγκλονισθούν όλα τα έθνη και θα έρθει η γαλήνη στον κόσμο για πολλά χρόνια. Τότε θα συμβεί το ψαλμικό:

     «Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα. Αυτοί συνεποδίσθησαν και έπεσαν, ημείς δε ανέστημεν και ανωρθώθημεν». (ψαλμ. Ιθ. 8-9)

      Πριν όμως τη γαλήνη θα γίνει όχι ένας μικρός αλλά ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος, για να σκοτώσει, με τα όπλα μόνο, το ένα τρίτο των ανθρώπων. Θα είναι μια μικρογραφία της Συντέλειας. Από το 1990 ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος μας προειδοποιεί ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς: 

     «Στις 15 Ιουλίου 1990, ημέρα Κυριακή, το πρωί, μόλις ο π. Ιάκωβος (Τσαλίκης) κατέβηκε από το κελλάκι του στο Ναό για την Θεία Λειτουργία, περιέγραφε μέσα στο ιερό με πρόσωπο εκστατικό σε Πατέρες της Μονής του όσα ο Θείος Ιωάννης ο Ρώσος «πνευματικώ τω τρόπω» του είχε πει την νύχτα που πέρασε - «ο Θεός οίδε πως» - εμπρός στην Ιερή Λάρνακα με το αδιαλώβητο σκήνος Του στο Ναό Του στο Προκόπι.

   - «Νομίζουν πως κοιμάμαι, ότι είμαι νεκρός, και δεν με υπολογίζουν οι Χριστιανοί. Εγώ όμως είμαι ζωντανός. Τους πάντες βλέπω. Το σώμα μου είναι μέσα, αλλά εγώ εξέρχομαι πολλές φορές από την λάρνακά μου. Τρέχω ανάμεσα στους ανθρώπους για να τους βοηθήσω. Πολύς ο πόνος. Αυτοί δε με βλέπουν. Εγώ τους βλέπω και τους ακούω τι λένε. Και πάλι μπαίνω στη λάρνακα μου. Αλλά άκουσε Πάτερ μου να σου πω. Πολλή η αμαρτία στο κόσμο, πολλή η ασέβεια και πολλή η απιστία».

  - «Γιατί τα λες αυτά άγιέ μου»; Του απάντησα. «Δεν βλέπεις πόσος κόσμος έρχεται στη χάρη σου και σε προσκυνά»;

  - «Πολλοί έρχονται, Πάτερ Ιάκωβε, αλλά λίγα είναι τα τέκνα μου», πρόσθεσε ο Όσιος και συνέχισε.

 - «Για αυτό πρέπει να γίνει πόλεμος. Γιατί πολλή η αμαρτία στον κόσμο».

 - «Όχι, άγιε μου» του είπα ταραγμένος. «Από μικρό παιδί όλο σε πολέμους και ταλαιπωρίες βρέθηκα. Στην Μικρά Ασία που γεννήθηκα αλλά και όταν ήλθαμε στην Ελλάδα. Ύστερα άγιε μου αν γίνει έξαφνα ο πόλεμος θα χαθούν και ψυχές πριν προφτάσουν να μετανοήσουν».

 - «Πρέπει να γίνει πόλεμος, πρέπει να γίνει πόλεμος, πρέπει να γίνει πόλεμος», απάντησε λυπημένα με μια σταθερή φωνή ο Όσιος. 

    Και συνέχισε ότι θα γίνουν ορισμένες πλημμύρες, πυρκαγιές και άλλες καταστροφές στην περιοχή της Εύβοιας και κάποια άλλα δεινά. Όλα όσα είπε ο Όσιος στον Γέροντα εκείνο το βράδυ πράγματι συνέβησαν και συμβαίνουν. Την πρώτη Αυγούστου 1990 κηρύχτηκε πόλεμος στον περσικό κόλπο, ενώ λίγο αργότερα στην Εύβοια έγιναν πλημμύρες από καταρρακτώδεις βροχές, χάθηκαν ανθρώπινες ζωές και προξενήθηκαν μεγάλες υλικές καταστροφές, και φωτιές κατέκαψαν δάση και άλλες εκτάσεις». (ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ Π. ΙΑΚΩΒΟΣ, ΡΟΒΙΕΣ ΕΥΒΟΙΑΣ 1993).

    Αλλά ο πόλεμος στον οποίο τριπλά αναφέρθηκε ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος είναι ο 3ος Παγκ. Πόλεμος και όχι κάποιος τοπικός, διότι τέτοιοι γίνονται συνέχεια. Δεν συνέβη ακόμη επειδή υπήρχαν στη ζωή οι μεγάλοι γέροντες (Παΐσιος, Ιάκωβος, Πορφύριος, Σωφρόνιος, Αμβρόσιος και άλλοι πολλοί, άνδρες και γυναίκες). Αυτοί οι γέροντες, αλλά και όλοι οι άγιοι, είναι εμπόδιο στην καταστροφικότητα του διαβόλου και των οργάνων του, γιατί ζουν αιώνια και έχουν πλέον, μετά θάνατον, ταχύτερη τη δυνατότητα επέμβασης σε όσους τους επικαλούνται. 

 

     «Να ξέρετε ότι αοράτως πολλοί άγιοι κατεβαίνουν και µας βοηθούν. Δεν επιτρέπει ο Θεός να τους δούμε, αλλά καθημερινώς έχουμε πολλούς Αγίους κοντά µας» έλεγε (12) ο γέροντας Αμβρόσιος Λαζαρης (+2006). Επίσης το 1990 προβλέποντας τα "κατορθώματα" της Νέας Τάξης είχε πει (02): «Σύντομα ο Θεός, επειδή θέλει να στηρίξει τους ανθρώπους, θα αποκαλύπτει τους Αγίους Του οφθαλμοφανώς. Επειδή οι πειρασμοί θα είναι μεγάλοι και τα βάσανα δυσβάσταχτα, θα παραχωρήσει ο Κύριος να εμφανίζονται άγιοι, και μάλιστα μεγάλοι, όπως ο άγιος Δημήτριος ή ο άγιος Γεώργιος. Θα ακούν οι άνθρωποι ότι τη μία εβδομάδα παρουσιάστηκε ο τάδε Άγιος στην Κρήτη, την άλλη ο τάδε στη Μακεδονία, άλλος εδώ, άλλος εκεί».

    Από όσα είπε ο γέροντας Αμβρόσιος, αυτό που ταιριάζει ιδιαίτερα στον ασυρματιστή του Θεού γέροντα Παΐσιο είναι: «Επειδή έρχονται πολύ δύσκολες μέρες για την ανθρωπότητα, ο Θεός πήρε ορισμένους ανθρώπους και τους έκανε αξιωματικούς». (Α 06) 

  Πράγματι οι αστείες αντιδράσεις στη φήμη του γέροντος δείχνουν ότι ο γέροντας Παΐσιος έχει ισχύ αξιωματικού, δηλ. το αξίωμα να σταματάει ή να περιορίζει το κακό, και όσοι βρίσκονται υπό την επήρεια πονηρών πνευμάτων δεν το αντέχουν. Αλλά ο διάβολος δεν έχει φίλους, πρέπει να το καταλάβουν πριν να είναι αργά:

    «Τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ γρήγορα. Ο διάβολος θα κυριαρχήσει (προς στιγμήν). Όσους τον πλησιάσουν, θα τους τσακίσει, θα τους συντρίψει. Φίλους αυτός δεν έχει». (Α 07) Και επειδή ο διάβολος είναι αδελφοκτόνος ας προσέξουν οι νέοι, ιδιαίτερα οι μακριά από την Εκκλησία, μήπως αρχίσουν μάταιες μάχες και γεμίσουν με τα κορμιά τους σαν παστίτσιο τα νεκροταφεία, γιατί και αυτό είναι γραμμένο:  «...θα έρθει η μέρα, που θα γεμίσει η άσφαλτος με αίμα νέων παιδιών. Και εγώ του λέω, γιατί; 

Και ο Γέροντας είπε: Θα βλέπουμε τόσους θανάτους κάθε μέρα, θα γεμίσει η άσφαλτος με αίμα, και τα νεκροταφεία με νέα παιδιά. Και πάλι τον ρώτησα: Γιατί, Γέροντα; Για την μεγάλη αμαρτία που ζούνε θα φθάσουν σ’ αυτό το σημείο, μου είπε». (αποφθέγματα π. Σίμωνος του Αρβανίτη +1988).

    

 Επανερχόμαστε, κλείνοντας, στο αισιόδοξο μήνυμα που έγραφε στην αρχή του τεύχους του «σημεία των καιρών» ο γέροντας Παΐσιος:

      «Μετά τη μπόρα τη δαιμονική, θα έλθει η λιακάδα η Θεϊκή»...

 

10/23-10-2012, Αγίων Ευλαμπίου και Ευλαμπίας

Λεόντιος Μοναχός Διονυσιάτης

 

Πηγή:attikanea