Ἡ θεία παρηγοριὰ .
– Γέροντα, ὅταν πονῶ γιὰ τοὺς ἄλλους, μὲ πιάνει ἄγχος καὶ δὲν μπορῶ νὰ προσευχηθῶ.
– Τὸ ὅτι ἔχεις ἄγχος εἶναι δεῖγμα ὅτι ὑπάρχει ἀνθρώπινο στοιχεῖο μέσα σου.Ἐγώ, ὅσο πιὸ πολὺ πονῶ τὸν κόσμο, τόσο περισσότερο προσεύχομαι καὶ χαίρομαι πνευματικά, γιατὶ τὰ λέω ὅλα στὸν Χριστὸ καὶ Ἐκεῖνος τὰ τακτοποιεῖ. Καὶ βλέπω ὅτι ὅσο περνάει ὁ καιρός, ἐνῶ τὸ σωματικὸ κουράγιο ἐλαττώνεται, τὸ ψυχικὸ αὐξάνει,γιατὶ ἡ ἀγάπη, ἡ θυσία, ὁ πόνος γιὰ τὸν ἄλλο δίνουν πολλὴ ψυχικὴ δύναμη. Καὶ νὰ δῆς, ἀπόψε ποὺ εἴχατε ἀγρυπνία εἶχα λιγοστὸ κουράγιο· ὅμως ἀπὸ τὸν πόνο τῶν ἄλλων πῆρα δύναμη. Καὶ ἤμουν ὄρθιος ὅλη τὴν νύχτα μέχρι τὴν Θεία Λειτουργία ποὺ ἔβλεπα τὸν κόσμο.
Μετὰ καὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία πάλι ὄρθιος, ἀλλὰ δὲν ἔνιωθα κούραση, γιατὶ πονοῦσα τὸν κόσμο καὶ αὐτὸ μὲ δυνάμωνε. Καὶ ἐσὺ νὰ προσεύχεσαι καὶ νὰ χαίρεσαι, γιατὶ ὁ Χριστὸς θὰ τὰ οἰκονομήση ὅλα.Στὴν πνευματικὴ ἀντιμετώπιση δὲν ὑπάρχει θλίψη. Μὲ τὸν κόσμο τώρα πόσο πόνο πέρασα!
Δὲν τὰ περνοῦσα ἔτσι τὰ θέματά τους. Πονοῦσα, ἀναστέναζα, ἀλλὰ σὲ κάθε ἀναστεναγμό, ἄφηνα τὸ θέμα στὸν Θεό, καὶ στὸν πόνο ποὺ ἔνιωθα γιὰ τὸν ἄλλον ἔδινε ὁ Θεὸς παρηγοριά. Δηλαδὴ μὲ τὴν πνευματικὴ ἀντιμετώπιση ἐρχόταν θεία παρηγοριά, γιατὶ ὁ πόνος ποὺ ἔχει μέσα τὴν ἐλπίδα στὸν Θεὸ ἔχει θεία παρηγοριά. Ἀλλιῶς πῶς νὰ ἀντέξη κανείς!
Πῶς θὰ μποροῦσα διαφορετικὰ νὰ τὰ βγάλω πέρα μὲ τόσα ποὺ ἀκούω; Πονάω, ἀλλὰ σκέφτομαι καὶ τὴν θεία ἀνταμοιβὴ στοὺς πονεμένους. Εἴμαστε στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Ἀφοῦ ὑπάρχει θεία δικαιοσύνη, θεία ἀνταπόδοση, τίποτε δὲν πάει χαμένο. Ὅσο βασανίζεται κανείς, ἄλλο τόσο θὰ ἀνταμειφθῆ. Ὁ Θεός, ἐνῶ βλέπει τόσον πόνο πάνω στὴν γῆ, ἀκόμη καὶ πράγματα ποὺ ἐμεῖς δὲν μποροῦμε νὰ τὰ συλλάβουμε, δὲν τὰ χάνει.«Περισσότερο ὑποφέρεις; λέει,περισσότερο θὰ σὲ οἰκονομήσω στὴν ἄλλη ζωή», καὶ γι ̓ αὐτὸ χαίρεται. Διαφορετικὰ πῶς θὰ μποροῦσε, ἂς ποῦμε, νὰ ἀντέξη τόση ἀδικία, τόση κακία ποὺ ὑπάρχει; Ἔχει ὅμως ὑπʹ ὄψιν Του τὴν ἀνταμοιβὴ αὐτῶν ποὺ ὑποφέρουν καὶ μπορεῖ, τρόπος τοῦ λέγειν, νὰ ἀντέξη αὐτὸν τὸν μεγάλο πόνο. Ἐμεῖς δὲν βλέπουμε τί δόξα θὰ λάβη ὁ ἄλλος καὶ πονοῦμε, γιʹ αὐτὸ ὁ Θεὸς μᾶς ἀνταμείβει μὲ θεία παρηγοριά.
– Γέροντα, αὐτὴ ἡ στενοχώρια δὲν καταβάλλει τὸν ἄνθρωπο;
– Ὄχι.
Ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἀντιμετωπίζη τὸ κάθε πρόβλημα πνευματικά, δὲν καταβάλλεται. Στὴν ἀρχὴ πικραίνεται, ὅταν ἀκούη ὅτι κάποιος ὑποφέρει, ἀλλὰ μετὰ ἔρχεται ὡς ἀνταμοιβὴ ἡ θεία παρηγοριὰ καὶ δὲν καταστρέφεται ὁ ὀργανισμός του.Ἐνῶ ἡ πίκρα ἀπὸ τὴν κοσμικὴ στενοχώρια φέρνει γαστρορραγία κ.λπ., αὐτὴ δὲν βλάπτει τὸν ὀργανισμό, γιατὶ ἔχει τὸ θεῖο βάλσαμο.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’«Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» ‐ 174 ‐
7 Ὁ Γέροντας ἐννοεῖ τὴν ἀγρυπνία τῆς 9ης πρὸς 10η Νοεμβρίου τοῦ 1993. Παρόλο ποὺ ἦταν πολὺ ταλαιπωρημένος ἀπὸ τὸν καρκίνο, ὄρθιος, στηριγμένος σὲ μιὰ καρέκλα, ἔδωσε τὴν εὐχή του σὲ χιλιάδες ἀνθρώπους ποὺ πέρασαν ἐκείνη τὴν ἡμέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου