'Oταν αναπαύουμε τον αδελφό μας, αναπαύουμε τον ίδιο τον Θεό μας!

  από Newsroom

AΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ – Κάποια φορά – διηγείται η γερόντισσα Χριστονύμφη, Ιερά Μονή Ευαγγελισμού, Πάτμος – που είχα πάει με την σεβαστή Γερόντισσά μου (την μακαριστή γερόντισσα Ευστοχία) στον άγιο Πορφύριο, τον ρώτησα για ένα θέμα που με απασχολούσε εκείνο το διάστημα.Επειδή η Γερόντισσα ήταν πλέον ηλικιωμένη και αρκετά κουρασμένη απ’ όλες τις υπευθυνότητες της Μονής μας αλλά και του Ορφανοτροφείου της Ρόδου, αδυνατούσε να καλή τις αδελφές σε εξαγόρευση τακτικά. Συχνά, λοιπόν, έρχονταν οι αδελφές σε εμένα, επειδή με εμπιστεύονταν, να μου πούν κάτι που τους απασχολούσε η όταν είχαν ένα πρόβλημα να τις αναπαύσω. Αυτό το γνώριζε η Γερόντισσα.

2 Δεκεμβρίου – Γιορτή σήμερα: Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

 

Εις μνήμην του Αγίου Πορφυρίου-Δημόσια κατάθεση ψυχής για όσα έζησα στα γυρίσματα του MEGA για τον Όσιο

 

Ναύπλιο: Εορτασμός της Παναγίας Γερόντισσας και του Αγίου Πορφυρίου

 Όμως εγώ, επειδή δεν είχα πολύ χρόνο διαθέσιμο, και είχα την ανάγκη και να προσευχηθώ, όταν πήγαινα στο κελλί μου για προσευχή και μάλιστα την ώρα της απομονώσεως (μία ώρα, 5.30-6.30 μετά τον Εσπερινό που καθιέρωσε ο γέροντας Αμφιλόχιος να την αφιερώνουμε στην μελέτη του Θείου λόγου, στην προσευχή και στην αυτοεξέταση πριν την δύση του ηλίου), δυσανασχετούσα, όταν οι αδελφές έρχονταν αμέσως και μου χτυπούσαν την πόρτα για να μου μιλήσουν και συχνά δεν τις άνοιγα.

Έλεγα μάλιστα με τον λογισμό μου ότι, εφ’ όσον δεν είμαι ηγουμένη, δεν έχω ευθύνη. Υπάρχουν μεγαλύτερες σε ηλικία αδελφές, μπορούν να πάνε σ’ αυτές, όσες θέλουν να μιλήσουν και ν’ αναπαυτούν. Εγώ που θα βρω χρόνο για προσευχή, αν χάσω αυτήν την ώρα της απομονώσεως; Έτσι καθησύχαζα τον εαυτό μου και δεν άνοιγα την πόρτα μου και συχνά οι αδελφές έφευγαν λυπημένες.

Ρώτησα, λοιπόν, τον άγιο Πορφύριο αν πράττω σωστά, διότι ένοιωθα παράλληλα και την συνείδησή μου να με ελέγχη, όταν δεν ανέπαυα την αδελφή μου. Και ο άγιος Γέροντάς μου απάντησε:

-Δεν μου λες, παιδί μου, όταν φεύγη η αδελφή, εσύ συνεχίζεις την προσευχή σου; Μπορείς και προσεύχεσαι;

-Όχι, Γέροντα, του απαντώ, γιατί αρχίζω και σκέφτομαι ότι μπορεί να έχω πληγώσει την αδελφή, η οποία όντως να είχε ανάγκη κι εγώ την περιφρόνησα.

-Να, λοιπόν, που το βρήκες μόνη σου, αδελφή Χριστονύμφη. Σε παρακαλώ, στο εξής ν’ ανοίγης την πόρτα σου. Πιο καλά ν’ αναπαύσης την αδελφή σου, παρά ν’ αναπαύης τον εαυτό σου. Κι εσένα θα σε αναπαύση ο Χριστός. Όταν αναπαύουμε τον αδελφό μας, αναπαύουμε τον ίδιο τον Θεό μας, συνέχισε ο Όσιος. Και πράγματι, από τότε τήρησα την συμβουλή του.

Εις μνήμην του Αγίου Πορφυρίου-Δημόσια κατάθεση ψυχής για όσα έζησα στα γυρίσματα του MEGA για τον Όσιο

Όταν αναπαύουμε τον αδελφό μας, αναπαύουμε τον ίδιο τον Θεό μας!

2 Δεκεμβρίου – Γιορτή σήμερα: Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

  από Newsroom

 

Γιορτή σήμερα: Τη μνήμη του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου τιμά σήμερα, 2 Δεκεμβρίου, η Εκκλησία μας. Ο όσιος Γέρων Πορφύριος, κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης, γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 μ.Χ., στην Εύβοια, στο χωριό Άγιος Ιωάννης της επαρχίας Καρυστίας.Nτοκουμέντο! Ο Άγιος Πορφύριος διαβάζει ευχές -Το μοναδικό βίντεο

Οι γονείς του, Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης και Ελένη, το γένος Αντωνίου Λάμπρου, ήταν ευσεβείς και φιλόθεοι άνθρωποι. Ο πατέρας του, μάλιστα, ήταν ψάλτης στο χωριό και είχε γνωρίσει προσωπικά τον Άγιο Νεκτάριο. Η οικογένειά του ήταν πολυμελής και οι γονείς, φτωχοί γεωργοί, δυσκολεύονταν να τη συντηρήσουν. Γι’ αυτό ο πατέρας υποχρεώθηκε να φύγει στην Αμερική, όπου δούλεψε στην κατασκευή της διώρυγας του Παναμά.

Ο μικρός Ευάγγελος ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας. Φύλαγε πρόβατα στο βουνό και είχε παρακολουθήσει μόνο την πρώτη τάξη του δημοτικού, όταν αναγκάστηκε και αυτός λόγω της μεγάλης φτώχειας να πάει στη Χαλκίδα για να δουλέψει. Ήταν μόλις επτά χρονών. Εργάστηκε δύο τρία χρόνια σ ἕνα κατάστημα. Μετά πήγε στον Πειραιά, όπου δούλεψε δύο χρόνια στο παντοπωλείο ενός συγγενούς.

Στα δώδεκά του χρόνια έφυγε κρυφά για το Άγιον Όρος, με τον πόθο να μιμηθεί τον Άγιο Ιωάννη τον Καλυβίτη, τον οποίο είχε ιδιαίτερα αγαπήσει, όταν παλαιότερα είχε διαβάσει το βίο του. Η χάρις του Θεού τον οδήγησε στην καλύβη του Αγίου Γεωργίου Καυσοκαλυβίων και στην υποταγή δύο Γερόντων, του Παντελεήμονος, ο οποίος ήταν και πνευματικός, και του Ιωαννικίου, αδελφών κατά σάρκα. Αφοσιώθηκε στους δύο Γέροντες, που κατά κοινή ομολογία ήταν ιδιαίτερα αυστηροί, με μεγάλη αγάπη και με πνεύμα απόλυτης υπακοής.

Έγινε μοναχός σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών και πήρε το όνομα Νικήτας. Μετά από δύο χρόνια έγινε μεγαλόσχημος. Λίγο αργότερα ο Θεός του δώρισε το διορατικό χάρισμα.

Στα δεκαεννέα του χρόνια ο Γέροντας αρρώστησε πολύ σοβαρά, γεγονός που τον ανάγκασε να εγκαταλείψει οριστικά το Άγιον Όρος. Επέστρεψε τότε στην Εύβοια, όπου εγκαταβίωσε στη Μονή του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών. Ένα χρόνο αργότερα, το έτος 1926 μ.Χ., σε ηλικία είκοσι ετών, χειροτονήθηκε ιερέας στον Άγιο Χαράλαμπο Κύμης από τον Πορφύριο Γ’ , Αρχιεπίσκοπο Σινά, ο οποίος του έδωσε το όνομα Πορφύριος. Στα είκοσι δύο του έγινε πνευματικός-εξομολόγος και λίγο αργότερα αρχιμανδρίτης. Για ένα διάστημα εργάστηκε ως εφημέριος στους Τσακαίους, χωριό της Εύβοιας.

Στην Εύβοια, στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους, έζησε δώδεκα χρόνια, διακονώντας τους ανθρώπους ως πνευματικός και εξολόγος, και τρία χρόνια στην Άνω Βάθεια, στην εγκαταλελειμμένη Μονή του Αγίου Νικολάου.

Το 1940 μ.Χ., παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γέροντας Πορφύριος εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ανέλαβε καθήκοντα εφημερίου και πνευματικού στην Πολυκλινική Αθηνών. Όπως ο ίδιος έλεγε, έζησε εκεί τριάντα τρία χρόνια σαν μία μέρα, ασκώντας ακαταπόνητα το πνευματικό έργο και ανακουφίζοντας τον πόνο και την ασθένεια των ανθρώπων.

Από το 1955 μ.Χ. είχε εγκατασταθεί στα Καλλίσια, όπου είχε μισθώσει από την Ιερά Μονή Πεντέλης το εκεί ευρισκόμενο μονύδριο του Αγίου Νικολάου με την αγροτική περιοχή που το περιέβαλλε, την οποία καλλιεργούσε με μεγάλη επιμέλεια. Εδώ, παράλληλα εξασκούσε το πλούσιο πνευματικό του έργο.

Το καλοκαίρι του 1979 μ.Χ., εγκαταστάθηκε στο Μήλεσι με το όνειρο να χτίσει μοναστήρι. Εκεί ζούσε στην αρχή σε ένα τροχόσπιτο κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες και μετά σε ένα απέριττο κελλάκι από τσιμεντόλιθους, όπου και υπέμενε αγόγγυστα τις πολλές δοκιμασίες της υγείας του. Το 1984 μ.Χ. μεταφέρθηκε σε κτίσμα του υπό ανέγερση μοναστηριού, για την ολοκλήρωση του οποίου ο Γέροντας, παρόλο που ήταν πολύ άρρωστος και τυφλός, εργαζόταν ακατάπαυστα και ακαταπόνητα. Με τη θεμελίωση του Καθολικού της Μονής Μεταμορφώσεως, στις 26 Φεβρουαρίου 1990 μ.Χ., αξιώθηκε να δει το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα.

Τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής του άρχισε να προετοιμάζεται για την κοίμησή του. Επιθυμούσε να αποσυρθεί στο Άγιον Όρος, στα αγαπημένα του Καυσοκαλύβια, όπου μυστικά και αθόρυβα, όπως έζησε, θα έδιδε την ψυχή του στο Νυμφίο της. Πολλές φορές τον άκουσαν να λέει: «Επιδιώκω και τώρα που εγήρασα να πάω και να πεθάνω εκεί πάνω».

Πράγματι, τον Ιούνιο του 1991 μ.Χ., προαισθανόμενος το τέλος του, και μη θέλοντας να κηδευθεί με τιμές, αναχώρησε για το καλύβι του Αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου είχε καρεί μοναχός πριν από περίπου 70 χρόνια και στις 4:31΄ το πρωί της 2ας Δεκεμβρίου 1991 μ.Χ. παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο, που τόσο αγάπησε στη ζωή του.

Τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν από το στόμα του ήταν από την αρχιερατική προσευχή του Κυρίου, αυτά που τόσο αγαπούσε και πολύ συχνά επαναλάμβανε: «ίνα ώσιν έν».

Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την συνεδρίαση της 27ης Νοεμβρίου 2013 μ.Χ., υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἰχνηλάτης τῶν πάλαι πατέρων γέγονας, Ἁγιωνύμου τοῦ Ὄρους ἀσκήσας Σκήτῃ σεπτῇ, Τριάδος τῆς Ζωαρχικῆς, τῶν Καυσοκαλυβίων, ἄβυσσος θείων δωρεῶν, λυτήρ δεινῶν ἀσθενειῶν, ἐδείχθης ὦ θεοφόρε. Πορφύριε οἰκουμένης, πάσης, ποιμήν ἡμῶν καί στήριγμα.

Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς Εὐβοίας τὸν γόνον, Οἰκουμένης ἀγλάϊσμα (πρώτη γραφή: πανελλήνων τὸν Γέροντα), τῆς Θεολογίας τὸν μύστην καὶ Χριστοῦ φίλον γνήσιον, Πορφύριον τιμήσωμεν, πιστοί, τὸν πλήρη χαρισμάτων ἐκ παιδός. Δαιμονῶντας γὰρ λυτροῦται, καὶ ἀσθενεῖς ἰᾶται πίστει κράζοντας· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

(Ποιηθέν υπό Εὐαγγέλου Καραδήμου).

Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Προγιγνώσκειν τὸ μέλλον σοφῶς, Πορφύριε, ὡς ἀντιμίσθιον πόνων καὶ βιοτῆς εὐσεβοῦς χάριν δέδωκέ σοι ἄνωθεν ὁ Κύριος· ἄνθος Εὐβοίας ἱερόν, ἐκ τοῦ Ἄθω μυστικῶς πρὸς κήπους μετεφυτεύθης ἀλήκτου δόξης πρεσβεύειν Χριστῷ ὑπὲρ τῶν εὐφημούντων σε.

(Ποιηθέν υπό Χαραλάμπους Μπούσια).

Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ´. Ὀρθοδοξίας ὁδηγέ.
Φωτὸς χωρίον τοῦ Θεοῦ καὶ χαρισμάτων τοῦ Πνεύματος ἔμπλεως, τῶν ἱερέων καλλονή, τῶν μοναστῶν κανὼν ἀκριβέστατος, Πορφύριε σοφέ, τῇ διακρίσει λάμψας καὶ θαύμασι, Πατὴρ ἡμῶν ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

(Ποιηθέν υπό Ἀδαμαντίας Πιπεράκη).

Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὁσίως διέπρεψας ἐν μέσῳ ἄστει σοφέ, τὴν κλῆσιν δεξάμενος ἀπὸ κοιλίας μητρός· ὅθεν προσκαρτεροῦντες τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, προσέτι μαρτυρίᾳ πλείω τούτων δοθῆναι, ἵνα ἀκαταπαύστως τὴν δόξαν σου ὑμνοῦμεν, αἰτούμενοι ἐλέους τῷ σὲ ἁγιάσαντι.

(Ἀγνώστου ποιητοῦ – εὑρέθησαν στὸ κελλίον τοῦ Γέροντος ὡς χειρόγραφα, ὡς προσευχὴ ἀγνώστων προσκυνητῶν καὶ ἁπλῶς παρατίθενται ἐδῶ, δὲν προτείνονται πρὸς ψαλμῴδησιν)

Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Πνευματέμφορος ὅλος καὶ ἀπαθέστατος, διακρίσεως φάρος φωτοειδέστατος, ἱερατεύων τῷ Χριστῷ, ὡς ἰσάγγελος ὤφθης. Προφήτης θαυμαστός, τὰ ἐγγὺς καὶ τὰ μακράν, προβλέπεις ὅσιε Πάτερ, Πορφύριε θεοφόρε, Ἁγίου Ὄρους τὸ ἀγαλλίαμα.

(Ἀγνώστου ποιητοῦ – εὑρέθησαν στὸ κελλίον τοῦ Γέροντος ὡς χειρόγραφα, ὡς προσευχὴ ἀγνώστων προσκυνητῶν καὶ ἁπλῶς παρατίθενται ἐδῶ, δὲν προτείνονται πρὸς ψαλμῴδησιν)

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ´. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὡς παιδιόθεν τὸν Χριστὸν χαίρων ἠγάπησας, καὶ τὰ τοῦ βίου ἀγαθὰ ἀπαρνησάμενος, τὴν τοῦ Ἄθωνος κατέλαβες πολιτείαν, τὸν τῆς πτώσεως χιτῶνα ἐκδυσάμενος, ἀνεδείχθης τῆς Τριάδος ἐνδιαίτημα καὶ πρεσβεύεις ἀεί, Πάτερ ὅσιε, σωθῆναι ἡμᾶς.

(Ποιηθέν υπό Ἀδαμαντίας Πιπεράκη).

Έτερον Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ´. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τὸν ὑακίνθῳ καὶ πορφύρᾳ ταπεινώσεως, ὑπακοῆς τε καὶ ἀγάπης στολισάμενον τῆς ψυχῆς αὐτοῦ τὸ ἔνδυμα καὶ ὀφθέντα χαρισμάτων θείου πνεύματος ἐκσφράγισμα εὐφημήσωμεν σοφίας ὡς διδάσκαλον ἀνακράζοντες· Χαίροις, μάκαρ Πορφύριε.

(Ποιηθέν υπό Χαραλάμπους Μπούσια).

Έτερον Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ´. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τοῦ Παρακλήτου τὸν ναὸν τὸν ἁγιώτατον καὶ τῆς πανάγνου Θεοτόκου προσφιλέστατον, ἀνυμνήσωμεν Πορφύριον ἐκ καρδίας. Ἀγαπᾷ γὰρ καὶ ἰᾶται πάντας καὶ φρουρεῖ καὶ πρεσβεύει ὅπως τύχωμεν θεώσεως. Ὅθεν κράζομεν· χαίροις, πάτερ Πορφύριε.

(Ποιηθέν υπό Εὐαγγέλου Καραδήμου).

Έτερον Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ´. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ἁγίων Πάντων ὁ χορός νῦν εὐφραινέσθωσαν καί ὀρθοδόξων τά πληρώματα χαιρέτωσαν, ὅτι ἄρτι τῇ Ἐκκλησίᾳ, λαμπρός ἀστήρ ἐφάνη. Τριάδος τῆς Ἁγίας Σκήτης σεπτῆς, τῶν Καυσοκαλυβίων κόσμος φανείς. Διό κράζομεν, χαίροις πάτερ Πορφύριε.

Μεγαλυνάριον
Χαῖρε καί εὐφραίνου Σκήτη λαμπρά, Καυσοκαλυβίων, ἐν σοί ηὔγασεν ἀληθῶς, ἄστρον καταυγάσαν, τήν οἰκουμένην πάσαν, καί πάντας ἀφυπνίζων, πρός βίον κρείττονα.

Έτερον Μεγαλυνάριον
Χαίροις χαρισμάτων ὁ θησαυρὸς καὶ τῶν ἰαμάτων ἡ πηγὴ ἡ θαυματουργός. Χαίροις ὁ προφήτης ὁ νέος Ἐκκλησίας, Πορφύριε, τρισμάκαρ, Ἄθωνος καύχημα.

(Ποιηθέν υπό Εὐαγγέλου Καραδήμου).

Έτερον Μεγαλυνάριον
Χαίροις, ὁ χαρίτων πλησθεὶς πολλῶν ἐν ἐσχάτοις χρόνοις καὶ ἰθύνας πιστοὺς καλῶς πρὸς λειμῶνας θείους, ἀστὴρ θεοσοφίας καὶ ἀκραιφνοῦς ἀγάπης, πάτερ Πορφύριε.

(Ποιηθέν υπό Χαραλάμπους Μπούσια).

Έτερον Μεγαλυνάριον
Χαίροις τῆς Εὐβοίας γόνος ἐσθλός, καὶ ὑπερουσίου τῆς Τριάδος μυσταγωγός· χαίροις τοῦ ἀκτίστου, φωτὸς τοῦ Θαβωρίου, αἱρέτης καὶ δοχεῖον, Πάτερ Πορφύριε.

(Ποιηθέν υπό Ἀδαμαντίας Πιπεράκη).

 

 

 

η εποχή μας σήμερα είναι των σούπερ ΑΓΙΩΝ...ας ξυπνήσουμε από την πλανεύτρα πλάνη

 

"Οι Άγιοι είναι το βαρύ οπλοστάσιο της Ελλάδος σε αυτές τις δύσκολες ημέρες, διότι είναι οι αληθινοί φίλοι του Θεού και από εκεί θα εξαρτηθεί το μέλλον της ανθρωπότητος. Οι Άγιοι είναι το μέλλον. Εκείνοι μας οδηγούν στην πραγματική ελευθερία. Κάποτε ένας γέροντας μου είπε: - “η εποχή μας σήμερα είναι των σούπερ”. Και πράγματι στην εποχή μας σε όλα μπαίνει μπροστά το πρόθημα “σούπερ”, είναι η εποχή των σούπερ ηρώων της τηλεόρασης, ανακάλυψη του διαβόλου που γνωρίζει ότι η πραγματικοί υπεράνθρωποι είναι οι Άγιοι και θέλησε να τους αντικαταστήσει. Όμως αυτός ο γέροντας συνέχισε και μου είπε:

“Να θυμάσαι, η εποχή μας θα είναι των σούπερ Αγίων”

Αρθρογραφία Ιερομονάχου Γεωργίου Αλευρά στην Romfea

Αποσπάσματα από το άρθρο του

"Ο Θεός θα επιβάλλει τη Nέα Tάξη των Αγίων"

διότι γέγραπται• ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι” (Α Πε. 1,16).

“ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν, ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς”(Α Πε. 2,9)

Από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μου με τον Άγιο Πορφύριο, μου ενέπνεε στο να περπατώ στα χνάρια των Αγίων. Μάλιστα δε, ένα βράδυ εις το Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι, κι ενώ ήμουν ήδη δόκιμος στο κελλί του Αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια, μου είπε ξαφνικά με δύναμη:

-“Θόδωρε, είναι πολύ εύκολο να γίνεις Άγιος…”

Τη στιγμή εκείνη ζούσε μέσα στο φως του Χριστού, έλαμπε ο Άγιος Γέροντας. Αμέσως συνοφρυώθηκε και μου συμπλήρωσε:

-“…αλλά είναι και πολύ δύσκολο. Με τη Χάρη του Θεού παιδί μου, όντως μπορείς να γίνεις πολύ εύκολα Άγιος”

Τα λόγια του φέρνουν στο μυαλό τα λόγια του Χριστού «ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ιω. 15,5).

Λίγο πριν φύγει από την ζωή, επίσης στο κελλί του Αγίου Γεωργίου μου είπε:

-“Θεόδωρε έλα εδώ. Ο Θεός δεν θέλει να γίνεις Άγιος… Σε θέλει να γίνεις πολύ Άγιος”.

Ο Άγιος Πορφύριος αγαπούσε πολύ τον Απόστολο Παύλο. Όταν μία φορά τον επισκεφθήκαμε με ένα πνευματικό αδελφό στο Μήλεσι μας είπε:

-“Γιατί μωρέ να μην γίνετε σαν τον Απόστολο Παύλο;”

Ο αδελφός που στεκόταν δίπλα μου απάντησε λίγο απαισιόδοξα:

-“Εγώ Γέροντα μπορώ να γίνω σαν τον Απόστολο Παύλο;”

Και ο Άγιος Γέροντας απάντησε πάλι δυνατά και με σοβαρότητα:

-“Γιατί, εγώ νομίζω ότι μπορεί να γίνεις;”

Φυσικά ο γέροντας εννοούσε ότι αυτό μπορεί να γίνει με τη Χάρη του Θεού. Γι αυτό πριν φύγει από την ζωή μου είπε:

-“Να σ’ ευλογήσω να ‘ρθει η Χάρις του Θεού γιατί δεν γίνεται τίποτε”

Γιατί όπως έλεγε ότι και οι Απόστολοι πριν την Πεντηκοστή, τους κυρίεψε ο φόβος στη δύσκολη στιγμή του Χριστού και κλείστηκαν στα σπίτια τους.

-“ Τί πάθαν οι καημένοι;” Έλεγε.

Αλλά όταν έγινε η Πεντηκοστή πλημμύρισαν με Άγιο Πνεύμα και με θάρρος κήρυξαν το Ευαγγέλιο σε όλη την Οικουμένη. Γι΄αυτο ο γέροντας έλεγε συχνά ότι «Η θεία χάρις, η πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα».

Ο Απόστολος Παύλος έλεγε: “χάριτι δὲ Θεοῦ εἰμι ὅ εἰμι•” (Α Κορ. 15,10). Όταν κάποτε κάποιος ρώτησε τον Άγιο Πορφύριο: - “Γέροντα είστε Άγιος;”, ο Άγιος Πορφύριος απάντησε με τα ίδια λόγια του Αποστόλου Παύλου: - “Η Χάρις του Θεού παιδί μου”.

Η Χάρις του Θεού δεν εκβιάζεται. Κάποτε είπε κάποιος στον Άγιο Πορφύριο:

- “Γέροντα θέλω πολύ να αγαπήσω τον Χριστό”.

Και ο Άγιος Πορφύριος του απάντησε:

- “Λες κουταμάρες. Ο Θεός πρέπει πρωτίστως να σε αγαπήσει, αλλά ο Θεός είναι Δίκαιος”

“Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον• οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ. (Γαλ. 1,11)

Όταν ο Απόστολος Παύλος ήταν δέσμιος στην φυλακή μαζί με τον Απόστολο Σίλα στους Φιλίππους, υμνούσαν τον Θεό αδιαφορώντας για τις κακοπάθειες του σώματος.

Εκεί έγινε το θαυμαστό γεγονός της απελευθέρωσής τους, κάτι το οποίο οδήγησε σε βαθιά μετάνοια τον έντρομο δεσμοφύλακα και οποίος απεκρίθη προς τον Απόστολο Παύλο για το τί πρέπει να κάνει για να σωθεί “κύριοι, τί με δεῖ ποιεῖν ἵνα σωθῶ;” (Πραξ. 16,30)

Ο Παύλος με τον Σίλα του είπαν:“.. πίστευσον ἐπὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ σωθήσῃ σὺ καὶ ὁ οἶκός σου”. (Πραξ. 16,31). Κι έτσι έγινε. Ο δεσμοφύλακας και οι δικοί του άνθρωποι επίστευσαν και εβαπτίσθηκαν.    

Αυτό ήταν και το πνεύμα του Αγίου Πορφυρίου, εις τύπον Χριστού και εις τύπον Αποστόλου Παύλου για αυτό αντιμετώπιζε τις κακοπάθειες και τις ασθένειές του ως δώρον Θεού.

Έτσι είναι οι Άγιοι και έτσι ήταν και ο Άγιος Πορφύριος. Ο Θεός τον έστειλε στο κέντρο της Ελλάδος, στην Πολυκλινική Αθηνών δίπλα στην Ομόνοια στις 10 Οκτωβρίου 1940 παραμονές του πολέμου, για να είναι το στήριγμα των Ελλήνων για 33 ολόκληρα χρόνια μέχρι το 1973, λίγο πριν τη μεταπολίτευση.

Ήταν τόσο μεγάλη η Χάρη του Αγίου που και οι γιατροί δεν προέβαιναν σε σοβαρές εγχειρήσεις αν πρώτα δεν έπαιρναν τη γνώμη του. Μάλιστα δε αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος του Θεού πέρασε το κατώφλι του θανάτου δύο φορές, μία στην Πολυκλινική και μία στο Μήλεσι. Τη δεύτερη φορά εμπιστεύθηκε σε έναν Άγιο πνευματικό, την εμπειρία του όταν έφυγε από την ζωή. Παρουσιάστηκε στον Χριστό και του είπε:

-“Δούλος του Θεού Πορφύριος, ζητώ παράταση μετανοίας”

Νομίζω ότι περισσότερο ζήτησε τη μετάνοια για την ανθρωπότητα και να δώσει στον κόσμο το παράδειγμα μετανοίας ο ίδιος, με το να επιστρέψει στο τέλος της ζωής του στον τόπο της μετανοίας του και να κοιμηθεί εκεί.

Ο Άγιος Πορφύριος μας μιλούσε συχνά για τα πρώτα Χριστιανικά χρόνια και ότι ο Χριστός έδωσε τέλος στο αδιέξοδο των ανθρώπων, ενώ παρομοίαζε συχνά την εποχή μας όπως τα χρόνια του Χριστού."

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ από το συγκλονιστικό αυτό άρθρο στο https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwww.romfea.gr%2F%3Ffbclid%3DIwAR

που καταλήγει ως εξής:

"Θεωρώ ότι για τουλάχιστον 1000 χρόνια ο Ελληνισμός αδικήθηκε περισσότερο από οτιδήποτε επάνω στον πλανήτη και το ποτήρι της Δικαιοσύνης του Θεού ξεχείλισε, διότι στο θρόνο Του βοά το αίμα των αδικοχαμένων Αγίων Μαρτύρων του Ορθοδόξου Ελληνισμού.

Η επιβεβαίωση ότι έρχεται η Δικαιοσύνη του Θεού, ήρθε διά στόματος Αγίου Πορφυρίου. Όταν στις 23 Απριλίου 1991 με το παλαιό ημερολόγιο, επληροφορήθηκε ότι τον επέλεξαν ως Δικαίο της Σκήτης, ο Άγιος Πορφύριος είπε προφητικά: "Αλλάζει η Δικαιοσύνη του Θεού".

“Λέγει ὁ μαρτυρῶν ταῦτα• ναὶ ἔρχομαι ταχύ. ἀμήν, ναὶ ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ” (Αποκ. 22,20)

το https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/

ευχαριστεί τον Ιερομόναχο Γεώργιο Αλευρά για τα εμπεριστατωμένα κείμενα του που μας αλλοιώνουν πνευματικά.

Πολλές φορές παλαιότερα, ἀλλά καί τώρα, ‘‘πετάω’’ στό Ἅγιον Ὄρος - ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

 " Σύννεφα γύρω ἀπ᾿ τόν Ἄθωνα τά μοσχολίβανα!" 

 «Πολλές φορές παλαιότερα, ἀλλά καί τώρα, ‘‘πετάω’’ στό Ἅγιον Ὄρος πάνω ἀπ᾿ τόν Ἄθωνα καί προσεύχομαι μαζί μέ τούς Ἁγιορεῖτες πατέρες. Αἰσθάνομαι πολύ τή χάρη τῶν ἀσκητῶν καί τά θυμιάματα πού εὐωδιάζουν, καθώς ἀνεβαίνουν στόν οὐρανό. Σύννεφα γύρω ἀπ᾿ τόν Ἄθωνα τά μοσχολίβανα! Αὐτά τά μέρη ἄλλοτε τά βάδιζαν ἅγιοι μέ μεγάλη ἀφοσίωση καί προσευχή στόν Θεό. - ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ 

 

 

Ο Άγιος Πορφύριος αγναντεύοντας τα αγαπημένα του Καυσοκαλύβια από την αυλή της Καλύβης του.

Tοῦ Δικαίου τῆς Ἱ. Σκήτης Ἁγίας Τριάδος, Γέροντος Παταπίου Καυσοκαλυβίτου

ΠΗΓΗ https://www.romfea.gr/agioritika-nea/47047-o-osios-porfyrios-os-kafsokalyvitis

---

Στήν ἀρχή τῆς μοναχικῆς ἀλλά καί στό τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς του ἀσκήθηκε στήν Ἱερά Σκήτη Ἁγίας Τριάδος τῶν Καυσοκαλυβίων μία ἀπό τίς σημαντικότερες πνευματικές μορφές τοῦ περασμένου αἰώνα, ὁ γνωστός πλέον σ᾿ ὅλον τόν ὀρθόδοξο κόσμο ὅσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης (1906-1991).

Ἐπρόκειτο γιά ἕνα ἔκτακτο φαινόμενο θείας κλήσεως καί ζωῆς.

Γιά τή χαρισματική αὐτή μορφή, ὅμοια τῆς ὁποίας σπάνια παρουσιάζεται στήν ἐποχή μας στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ἔχουν ἐπαξίως γραφεῖ πολλά καί θαυμαστά.

Τήν ἁγιοτόκο πλήν ἐρημική καί δυσπρόσιτη αὐτή Σκήτη τῶν Καυσοκαλυβίων ἔμελλε νά καταστήσει γνωστή ὁ ὅσιος Πορφύριος στά πέρατα τοῦ ὀρθόδοξου κόσμου μέ τήν προσωνυμία του «Καυσοκαλυβίτης».

Ἐκοιμήθη ὁσιακά στήν καλύβη τῆς μετανοίας του, τήν καλύβη Ἁγ. Γεωργίου, μετά ἀπό ἐπώδυνη ἀσθένεια, τήν ὁποία ὑπέμεινε καρτερικά, στίς 19 Νοεμβρίου (2 Δεκεμβρίου) τοῦ 1991.

Ἡ ἀγάπη του γιά τόν τόπο τῆς μετανοίας του ἀλλά καί ἡ ταπεινοφροσύνη του ἦταν τέτοια ὥστε, προγνωρίζοντας τό τέλος του, ἀπομακρύνθηκε ἀπό τόν κόσμο, γιά νά μήν τιμηθεῖ κατά τήν τελευτή του, ἐπανερχόμενος ἐκεῖ ἀπ᾿ ὅπου ξεκίνησε τούς πνευματικούς του ἀγῶνες, στή σκήτη τῶν Καυσοκαλυβίων.

Ἡ τελευταία του προσευχή δέν ἦταν ἄλλη παρά νά τόν ἀξιώσει ὁ Θεός νά τελειώσει τή ζωή του ἐκεῖ πού γεννήθηκε πνευματικά. Καί ὁ Θεός ἄκουσε τή δέησή του. Ἐπέστρεψε καί ἐκοιμήθη ἐκεῖ ὅπου ἐκάρη μοναχός. Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία του ἐτελέστη στό σεπτό Κυριακό τῆς Σκήτης.

Ἔλεγε ὁ ὅσιος Πορφύριος, δύο μῆνες πρίν τήν ὁσιακή του κοίμηση, σέ προσφιλῆ του ἐπισκέπτη: «Αὐτό τό δωματιάκι εἶναι τό μέρος ἀπ᾿ ὅπου ξεκίνησα, ὅταν ἤμουν δεκατεσσάρων ἐτῶν καί ἀνέβηκα ἐδῶ στούς ἀείμνηστους γεροντᾶδες μου Παντελεήμονα καί Ἰωαννίκιο. Ὁ Θεός ἐπέτρεψε καί ξαναγύρισα ἐδῶ».

Καί λέγοντάς τα αὐτά τά κλειστά του μάτια γέμισαν ἀπό δάκρυα χαρᾶς, εὐγνωμοσύνης καί εὐχαριστίας στόν Θεό.

Ὁ ὅσιος Πορφύριος συνέχισε τήν ὑπερχιλιετῆ παράδοση τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους καί προστέθηκε στή χρυσῆ ἁλυσίδα τῶν ὁσιακῶν Καυσοκαλυβιτικῶν μορφῶν. Ἄλλωστε ὁ ἁγιορείτικος χρόνος μόνο μέ τήν αἰωνιότητα θά μποροῦσε νά εἶναι συγχρονισμένος.

Τονίζοντας σέ ἄλλους ἐπισκέπτες τή μεγάλη ἀξία πού ἔχουν οἱ ἁγιασμένοι τόποι, ἀφοῦ εἶναι διαποτισμένοι ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἔλεγε χαρακτηριστικά: «Μπαίνω γιά παράδειγμα μέσα σ᾿ ἕνα ἅγιο σπήλαιο, ὅπως τό σπήλαιο τοῦ Ἁγ. Ἀκακίου ἤ τοῦ Ἁγ. Νείλου στό Ἅγιον Ὄρος ἤ στό σπήλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως καί δέν προλαβαίνω ν᾿ ἀρχίσω νά προσεύχομαι κι ἀμέσως ὁ ἁγιασμένος χῶρος μέ ἀνεβάζει στά ὕψη».

Καί συμπλήρωνε: «Πολλές φορές παλαιότερα, ἀλλά καί τώρα, ‘‘πετάω’’ στό Ἅγιον Ὄρος πάνω ἀπ᾿ τόν Ἄθωνα καί προσεύχομαι μαζί μέ τούς Ἁγιορεῖτες πατέρες. Αἰσθάνομαι πολύ τή χάρη τῶν ἀσκητῶν καί τά θυμιάματα πού εὐωδιάζουν, καθώς ἀνεβαίνουν στόν οὐρανό. Σύννεφα γύρω ἀπ᾿ τόν Ἄθωνα τά μοσχολίβανα! Αὐτά τά μέρη ἄλλοτε τά βάδιζαν ἅγιοι μέ μεγάλη ἀφοσίωση καί προσευχή στόν Θεό. Καί οἱ πέτρες, καί αὐτές ἔχουν ἐμποτισθεῖ μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, πού προσείλκυαν οἱ ἅγιοι στόν ἑαυτό τους. Αὐτά τά πρόσωπα ἐκεῖ ἦταν ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ σταλμένοι ἐδῶ στή γῆ. Ἔζησαν ζωή ἀγγελική. Ἔζησαν μέ ἔρωτα πρός τόν Θεό, μέ ἀγάπη, μέ ἀφοσίωση. Καθώς ξυπνάω τή νύχτα ἐδῶ στό μοναστήρι, ‘‘βλέπω’’ τό Ἅγιον Ὄρος νά ἔχει πλημμυρίσει ἀπ᾿ τή χάρη ἐξαιτίας τῶν ἑωθινῶν προσευχῶν τῶν πατέρων. Μόλις χτυποῦσε τό τάλαντο, τρέχουνε ν᾿ ἀκούσουνε ‘’Ἐξεγερθέντες τοῦ ὕπνου’’ κι ἀρχίζουνε μέ λαχτάρα, μέ ἀγάπη, μέ χαρά τίς προσευχές. Τί νά σᾶς πῶ! Ἀνοίγει ὁ Παράδεισος!».

Διηγοῦνται γιά τόν ὅσιο Πορφύριο ὅτι ὅσες φορές ὁ Ἅγιος μιλοῦσε στούς ἐπισκέπτες του στό Μήλεσι γιά τή σκήτη τῶν Καυσοκαλυβίων αἰσθανόταν μιά χαρακτηριστική χαρά, ἀνάπαυση, πνευματική ἡδονή.

Ἦταν τό προσφιλές του θέμα. Καμμιά συζήτηση δέν τόν ἔθελγε περισσότερο ἀπό ἐκείνην, πού ἀναφερόταν στό Ἅγιον Ὄρος καί ἰδιαίτερα στά Καυσοκαλύβια.

Κάποτε σέ ἐπισκέπτες του στά Καλλίσια Ἀττικῆς ὁ Γέροντας ἔκανε μιά κατανυκτική, ἐξωτερική καί ἐσωτερική περιγραφή τῶν ἁγιορείτικων ἀγρυπνιῶν στά Καυσοκαλύβια, τότε πού, ὅπως ἔλεγε, «τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐρχόταν καί πλημμύριζε μέ οὐράνια χαρά τίς ψυχές τῶν μοναχῶν». Καί λέγοντας αὐτά ἄφησε ἕνα ἀφυπνιστικό μήνυμα:

«Καί τώρα τό Ἅγιο Πνεῦμα θέλει νά μπεῖ στίς ψυχές μας, ὅπως καί τότε, ἀλλά σέβεται τήν ἐλευθερία μας, δέν θέλει νά τήν παραβιάσει. Περιμένει νά τοῦ ἀνοίξουμε μόνοι μας τήν πόρτα καί τότε θά μπεῖ στήν ψυχή μας καί θά τήν μεταμορφώσει».

Ὁ Δικαῖος τῆς Ἱερᾶς Σκήτης Ἁγίας Τριάδος
Γέρων Πατάπιος Καυσοκαλυβίτης

Ἀπολυτίκιον

Τόν συνάναρχον λόγον. Ἦχος πλ. α΄.

Ἰχνηλάτης τῶν πάλαι πατέρων γέγονας,
Ἁγιωνύμου τοῦ Ὄρους ἀσκήσας Σκήτη σεπτῇ,
Τριάδος τῆς Ζωαρχικῆς τῶν Καυσοκαλυβίων.
Ἄβυσσος θείων δωρεῶν,
λυτήρ δεινῶν ἀσθενειῶν,
ἐδείχθης ὦ θεοφόρε.
Πορφύριε οἰκουμένης,
πάσης ποιμήν ἡμῶν καί στήριγμα.

Κοντάκιον
Τῆ Ὑπερμάχῳ στρατηγῷ. Ἦχος πλ.δ΄.

Ἁγίων Πάντων ὁ χορός νῦν εὐφραινέσθωσαν
καί ὀρθοδόξων τά πληρώματα χαιρέτωσαν,
ὅτι ἄρτι τῇ Ἐκκλησίᾳ, λαμπρός ἀστήρ ἐφάνη,
Τριάδος τῆς Ἁγίας Σκήτης σεπτῆς.
τῶν Καυσοκαλυβίων κόσμος φανείς.
Διό κράζομεν˙ χαίροις πάτερ Πορφύριε.

Μεγαλυνάριον

Χαῖρε καί εὐφραίνου Σκήτη λαμπρά,
Καυσοκαλυβίων, ἐν σοί ηὔγασεν ἀληθῶς,
ἄστρον καταυγάσαν, τήν οἰκουμένην πᾶσαν,
καί πάντας ἀφυπνίζων, πρός βίον κρείττονα.

Ενθύμιο από τον πρώτο εορτασμό του Οσίου Πορφυρίου στο Κυριακό της Σκήτης Καυσοκαλυβίων. 2 Δεκεμβρίου 2013.

 

Άγιος Πορφύριος: Όλοι φροντίζουν, μικροί, “μεγάλοι” και κράτη να γίνει μία θρησκεία!

  από Newsroom

Άγιος Πορφύριος: Προσεύχομαι ο Θεός να σας δώσει φώτιση να καταλάβετε, ότι δεν έχει σχέση η θρησκεία μας με άλλες θρησκείες, η Ορθοδοξία.

Εις μνήμην του Αγίου Πορφυρίου-Δημόσια κατάθεση ψυχής για όσα έζησα στα γυρίσματα του MEGA για τον Όσιο

Τώρα όμως όλος ο κόσμος, διάφορες νοοτροπίες, διάφοροι άνθρωποι και μεγάλοι, που ούτε καν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, έχουνε τη γνώμη ότι δεν πρέπει να υπάρχουνε πολλές θρησκείες, διότι ”διχάζουν” τους ανθρώπους και τους φέρνουνε σε έχθρα.. (…)

Και όλοι φροντίζουν, μικροί, μεγάλοι και κράτη.. να γίνει μία θρησκεία.

Και θα γίνει με έναν τρόπο τέτοιο· ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο,
να φτιάξουμε μια νέα θρησκεία.

Αυτό το κάνουνε οι Σιωνισταί και εργάζονται πολύ γι’ αυτό το πράγμα, οι άνθρωποι να αφήσουνε να βγάλουμε μια νέα θρησκεία ”καλή”…

και να αφήσουμε ότι υπάρχει κόλαση, ότι υπάρχει σατανάς και κάτι τέτοια. Ενώ η Ορθοδοξία τον σατανά τον έχει βάλει ως δόγμα.

Δεν τα ξέρετε; Μέσ’ το Ευαγγέλιο είναι γραμμένα!

(Εννοεί ο άγιος γέροντας την αποκάλυψη του Ιωάννη που αναφέρει την πτώση της Εκκλησίας, και την λατρεία ενός ”θεού”, του αντιχρίστου δηλαδή, απο όλες τις θρησκείες…)

Άμα αρνηθείς το σατανά θα πει ότι δεν είσαι Ορθόδοξος. Εσύ πιστεύεις ότι υπάρχει σατανάς;

Υπάρχει πνεύμα κακό όντως, όπως και Άγγελοι και Άγιοι υπάρχουνε και σατανάδες.

Ενθυμούμαι που έλεγε η δεσποινίς: «πω, πω, πω, πω, όχι εγώ τον σατανά δεν τον θέλω, δεν τον πιστεύω, δε ..»

Μωρέ αυτά είναι που μας χαλάνε, το πνεύμα το κακό λέω κι εγώ. Ο σατανάς το πνεύμα το κακό είναι. Ή κακό πνεύμα πεις, ή σατανά πεις, είναι το ίδιο…

Όλοι φροντίζουν, μικροί, ”μεγάλοι” και κράτη .. να γίνει μία θρησκεία!

Ο Άγιος Πορφύριος για τον οικουμενισμό

 

 

 

 

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Πορφυρίου στο Μήλεσι

2 Δεκεμβρίου – Γιορτή σήμερα: Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Παρουσιάστηκε ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ σε πνευματικό του παιδί παραμονές της εορτής του και είπε...

☦ Παρουσιάστηκε ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ σε πνευματικό του παιδί παραμονές της εορτής του και είπε...

Διαβάστε περισσότερα »