Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
Όποιος κατακρίνει τους άλλους, πέφτει στα ίδια σφάλματα
Ο Θεός δηλαδή από αγάπη επιτρέπει να αντιγράφη ο άνθρωπος την κατάσταση αυτού τον οποίο κατέκρινε.
Μέχρι να καταλάβης την πτώση σου και να ζητήσης συγχώρεση από τον Θεό, θα λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι.
Για να σε βοηθήσω, θα σού πω κάτι από τον εαυτό μου. Όταν ήμουν στην Ιερά Μονή Στομίου, έμαθα για μια συμμαθήτριά μου από το Δημοτικό ότι είχε παραστρατήσει και έκανε ζημιά κάτω στην Κόνιτσα. Προσευχόμουν λοιπόν να την φωτίση ο Θεός να ανεβή στο μοναστήρι, για να της μιλήσω. Είχα ξεχωρίσει και μερικά κομμάτια περί μετανοίας από την Αγία Γραφή και από Πατερικά. Μια μέρα λοιπόν ήρθε με δυο άλλες γυναίκες.
Μιλήσαμε και έδειξε ότι κατάλαβε. Στην συνέχεια ερχόταν συχνά με το παιδί της και έφερνε κεριά, λάδι, λιβάνι για τον ναό. Μια φορά κάποιοι γνωστοί προσκυνητές από την Κόνιτσα μου λένε: «Πάτερ, αυτή η γυναίκα υποκρίνεται. Εδώ φέρνει κεριά και λιβάνι και κάτω συνεχίζει με τους αξιωματικούς». Όταν ξαναήρθε, την βρήκα στην εκκλησία να ασπάζεται τις εικόνες, και της έβαλα τις φωνές: «Φύγε από ᾿δώ, της είπα, έχεις βρωμίσει όλη την περιοχή!...».
Η καημένη έφυγε κλαίγοντας. Δεν πέρασε πολλή ώρα και αισθάνθηκα μεγάλο σαρκικό πόλεμο. «Τί είναι αυτό; λέω. Ποτέ μου δεν είχα τέτοιον πειρασμό. Τί συμβαίνει;». Δεν μπορούσα να βρώ την αιτία. Κάνω προσευχή, τα ίδια· οπότε παίρνω τον ανήφορο για την Γκαμήλα6. «Καλύτερα να με φάνε οι αρκούδες», είπα.
Προχώρησα αρκετά μέσα στο βουνό· ο πειρασμός δεν υποχωρούσε. Βγάζω τότε ένα τσεκουράκι που είχα κρεμασμένο στην μέση μου και δίνω τρεις τσεκουριές στο πόδι μου, μήπως και με τον πόνο φύγη ο πειρασμός. Το παπούτσι γέμισε αίμα, αλλά τίποτε. Σε μια στιγμή ήρθε στον νού μου εκείνη η γυναίκα και τα λόγια που της είχα πεί. «Θεέ μου, είπα τότε, εγώ για λίγο έζησα αυτήν την κόλαση και δεν μπορώ να την αντέξω, κι αυτή η ταλαίπωρη που ζη συνέχεια αυτήν την κόλαση!... Συγχώρεσέ με που την κατέκρινα». Αμέσως ένιωσα μια δροσιά θεϊκή και εξαφανίσθηκε ο πόλεμος. Βλέπεις τί κάνει η κατάκριση7;
Ο Θεός δηλαδή από αγάπη επιτρέπει να αντιγράφη ο άνθρωπος την κατάσταση αυτού τον οποίο κατέκρινε.
Μέχρι να καταλάβης την πτώση σου και να ζητήσης συγχώρεση από τον Θεό, θα λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι.
Για να σε βοηθήσω, θα σού πω κάτι από τον εαυτό μου. Όταν ήμουν στην Ιερά Μονή Στομίου, έμαθα για μια συμμαθήτριά μου από το Δημοτικό ότι είχε παραστρατήσει και έκανε ζημιά κάτω στην Κόνιτσα. Προσευχόμουν λοιπόν να την φωτίση ο Θεός να ανεβή στο μοναστήρι, για να της μιλήσω. Είχα ξεχωρίσει και μερικά κομμάτια περί μετανοίας από την Αγία Γραφή και από Πατερικά. Μια μέρα λοιπόν ήρθε με δυο άλλες γυναίκες.
Μιλήσαμε και έδειξε ότι κατάλαβε. Στην συνέχεια ερχόταν συχνά με το παιδί της και έφερνε κεριά, λάδι, λιβάνι για τον ναό. Μια φορά κάποιοι γνωστοί προσκυνητές από την Κόνιτσα μου λένε: «Πάτερ, αυτή η γυναίκα υποκρίνεται. Εδώ φέρνει κεριά και λιβάνι και κάτω συνεχίζει με τους αξιωματικούς». Όταν ξαναήρθε, την βρήκα στην εκκλησία να ασπάζεται τις εικόνες, και της έβαλα τις φωνές: «Φύγε από ᾿δώ, της είπα, έχεις βρωμίσει όλη την περιοχή!...».
Η καημένη έφυγε κλαίγοντας. Δεν πέρασε πολλή ώρα και αισθάνθηκα μεγάλο σαρκικό πόλεμο. «Τί είναι αυτό; λέω. Ποτέ μου δεν είχα τέτοιον πειρασμό. Τί συμβαίνει;». Δεν μπορούσα να βρώ την αιτία. Κάνω προσευχή, τα ίδια· οπότε παίρνω τον ανήφορο για την Γκαμήλα6. «Καλύτερα να με φάνε οι αρκούδες», είπα.
Προχώρησα αρκετά μέσα στο βουνό· ο πειρασμός δεν υποχωρούσε. Βγάζω τότε ένα τσεκουράκι που είχα κρεμασμένο στην μέση μου και δίνω τρεις τσεκουριές στο πόδι μου, μήπως και με τον πόνο φύγη ο πειρασμός. Το παπούτσι γέμισε αίμα, αλλά τίποτε. Σε μια στιγμή ήρθε στον νού μου εκείνη η γυναίκα και τα λόγια που της είχα πεί. «Θεέ μου, είπα τότε, εγώ για λίγο έζησα αυτήν την κόλαση και δεν μπορώ να την αντέξω, κι αυτή η ταλαίπωρη που ζη συνέχεια αυτήν την κόλαση!... Συγχώρεσέ με που την κατέκρινα». Αμέσως ένιωσα μια δροσιά θεϊκή και εξαφανίσθηκε ο πόλεμος. Βλέπεις τί κάνει η κατάκριση7;
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη και Αρετές» ‐ 56
6 Γκαμήλα ονομάζεται η βουνοκορφή της Πίνδου Πάπιγγο‐Τύμφη, επειδή το σχήμα της
μοιάζει με καμήλα.
7 Ο Γέροντας αποκαλύπτοντας εξομολογητικά το γεγονός αυτό, αποκαλύπτει συγχρόνως το μαρτυρικό του φρόνημα, το οποίο πήγαζε από την αγάπη του για τον Χριστό. Η αγάπη αυτή κατέφλεγε την καρδιά του και τον παρακινούσε προς κάθε υπερβολή ασκήσεως και οδύνης. Το κίνητρο δηλαδή για την αντιμετώπιση αυτήν του πειρασμού δεν ήταν το μίσος προς το σώμα, αλλά η αγάπη του για τον Χριστό. (Παρόμοια παραδείγματα μαρτυρούνται και στους βίους των Αγίων. Βλ. Βίος Οσίου Μαρτινιανού, 13 Φεβρουαρίου).
Ο Γέροντας ανέφερε το γεγονός αυτό, για να τονίση ότι με την κατάκριση απομακρύνεται από τον άνθρωπο η Χάρις του Θεού· σε καμμιά περίπτωση δεν θα υπεδείκνυε παρόμοια αντιμετώπιση ενός σαρκικού πειρασμού
6 Γκαμήλα ονομάζεται η βουνοκορφή της Πίνδου Πάπιγγο‐Τύμφη, επειδή το σχήμα της
μοιάζει με καμήλα.
7 Ο Γέροντας αποκαλύπτοντας εξομολογητικά το γεγονός αυτό, αποκαλύπτει συγχρόνως το μαρτυρικό του φρόνημα, το οποίο πήγαζε από την αγάπη του για τον Χριστό. Η αγάπη αυτή κατέφλεγε την καρδιά του και τον παρακινούσε προς κάθε υπερβολή ασκήσεως και οδύνης. Το κίνητρο δηλαδή για την αντιμετώπιση αυτήν του πειρασμού δεν ήταν το μίσος προς το σώμα, αλλά η αγάπη του για τον Χριστό. (Παρόμοια παραδείγματα μαρτυρούνται και στους βίους των Αγίων. Βλ. Βίος Οσίου Μαρτινιανού, 13 Φεβρουαρίου).
Ο Γέροντας ανέφερε το γεγονός αυτό, για να τονίση ότι με την κατάκριση απομακρύνεται από τον άνθρωπο η Χάρις του Θεού· σε καμμιά περίπτωση δεν θα υπεδείκνυε παρόμοια αντιμετώπιση ενός σαρκικού πειρασμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου