Όταν ζητούμε μετάνοια από τον Θεό για τον κόσμο, να βάζουμε και τον εαυτό μας μέσα σ' αυτούς που έχουν φταίξει και να μη λέμε: «Βοήθησε τον κόσμο που είναι αμαρτωλός».
Οι Τρείς Παίδες γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία, και όμως δεν είπαν «τί φταίμε εμείς;», αλλά είπαν: «Δικαίως πάθαμε, έπρεπε και περισσότερα να πάθουμε». Μιλούσαν σαν να ήταν από αυτούς που παρέβησαν τις εντολές του Θεού πριν από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία, σαν να ήταν και αυτοί συμμέτοχοι στην αμαρτία, ενώ ήταν αμέτοχοι, αφού δεν είχαν ακόμη γεννηθή. Πόσο με συγκινεί η προσευχή που έκαναν, όταν βρίσκονταν μέσα στο καμίνι! «Δίκαιος εί, Κύριε, επί πάσιν οίς εποίησας ημίν... Ότι ημάρτομεν και ηνομήσαμεν...
Και νυν ουκ έστιν ημίν ανοίξαι το στόμα ημών. Μη δη παραδώης ημάς εις τέλος... και μη αποστήσης το έλεός σου αφ᾿ ημών δια Αβραάμ τον ηγαπημένον υπό σού». Δηλαδή, «δίκαια μας τιμωρείς, Κύριε, γιατί αμαρτήσαμε, αλλά μόνο για χατίρι του Αβραάμ που τον αγαπάς, γιατί δεν αμάρτησε, μη μας εγκαταλείπης». Έβαζαν και τον εαυτό τους μέσα στους αμαρτωλούς, και το πίστευαν, γι' αυτό έγινε το καμίνι δροσιά. Ενώ τον ειδωλολάτρη που πήγε να δη το καμίνι, τον πήραν οι φλόγες215.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση»
215 Βλ. Δαν. 3-11, Προσευχή Αζαρίου και Ύμνος των Τριών Παίδων.
 https://el-gr.facebook.com/MonachosPaisiosAgioreites