Διδαχές από τον Γέροντα Παΐσιο

·       Ο ίδιος έλεγε « Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή.  Αυτά αν τα εφαρμόσεις στη ζωή σου αδελφέ μου θα πετύχεις πολλά.  Στη ζωή σου να είσαι απλός.  Βλέπεις την καλύβη μου που είναι φτωχική.  Σπίτι σου να έχεις μόνο τα αναγκαία.  Τα πολλά πράγματα δεν βοηθούν την πνευματική ζωή».

 

·       «Η πνευματική ζωή πρέπει να αρχίζει με την καρδιά και στις κρίσεις σας πάντοτε να βάζετε ένα ερωτηματικό».

 

·       «Να προσέχετε και να μην παραμελείτε το μυστήριο της εξομολογήσεως!  Με την εξομολόγηση αλλάζει τελείως ο άνθρωπος.  Είναι καλύτερα να έχετε ένα πνευματικό, γιατί ο πνευματικός είναι σαν τον γιατρό.  Πρέπει να ξέρει ανά πάσα στιγμή την κατάσταση του ασθενή για να δίνει κάθε φορά το ανάλογο φάρμακο».

 

·       Όταν βιώνεις τον Χριστό αισθάνεσαι χαρά και όταν είσαι άρρωστος τα πράγματα αλλάζουν για σένα με την δοξολογία».

 

·       «Όσοι ζουν την κοσμική ζωή, αποταμιεύουν άγχος, ενώ όσοι ζουν την πνευματική ζωή χαίρονται».

 

·       Σε γνωστό του πρόσωπο είπε: «Να εμπιστεύεσαι στο Θεό εκείνα που είναι δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως, για να απαλλαγής από το άγχος.  Όταν βλέπει ο Χριστός ότι δεν έχεις ανθρώπινη βοήθεια, τότε παρεμβαίνει ο ίδιος και σε βοηθά.  Με την ταπείνωση και την πίστη όλα τα προβλήματα λύνονται».

 

·      «Όταν κάποιος έχει αρρώστια, τότε μπορεί να καταλάβει τον πόνο του άλλου.  Και όταν κοιτάξεις λίγο τον πόνο του αδελφού σου ελαφρύνεται κατά πολύ και ο δικός σου πόνος.  Ο Θεός παραχωρεί την ασθένεια για να εξοφλήσουμε ή να αποταμιεύσουμε.  Οι αρρώστιες είναι περαστικές αλλά και πολύ ωφέλιμες.  Ο Θεός πάρα πολλές φορές κάνει αυτό που θέλει μέσω των γιατρών.  Και αν δεν δίνει πολλές φορές άμεσα την θεραπεία είναι για να ωφεληθεί ο άνθρωπος».

 

·       «Τα παιδιά», είπε ο Γέροντας, «όταν τα αντιμετωπίζουμε με υπομονή και αγάπη πηγαίνουν καλά.  Και σεις να διαβάζετε την Αγία Γραφή γιατί είναι θεόπνευστη και έχει πνεύμα άγιο.  Να διαβάζετε και τους Βίους των Αγίων και το Γεροντικό.  Αυτά αποτελούν την έμπρακτη ερμηνεία της θεωρίας του Ευαγγελίου μας».

 

·       «Η προσευχή είναι συνομιλία με Τον Θεό.  Η ψυχή του πραγματικού χριστιανού θέλει να προσεύχεται συνεχώς.  Αρχίζει με τη δοξολογία, προχωράει στη δέηση και την αίτηση.  Πρέπει να προετοιμαζόμαστε για την προσευχή διαβάζοντας ένα κομμάτι από το Ευαγγέλιο ή το Γεροντικό.  Ο προσευχόμενος πρέπει να θυμάται και τους αδελφούς του και καθημερινά να παρακαλάει Τον Θεό να του ελεήσει και να τους κατευθύνει το δρόμο της σωτηρίας.  Το πρόβλημα των άλλων να γίνεται και δικό μας πρόβλημα.  Και αν θέλεις να έχεις καθαρή προσευχή πρέπει γνήσια και αληθινά να βλέπεις όλους τους ανθρώπους σαν αγίους.  Πρότυπο στην προσευχή μας πρέπει να έχουμε τον εκ γενετής τυφλό, που όσο του έλεγαν να σωπάσει αυτός περισσότερο έκραζε να τον ελεήσει ο Κύριος.  Την Χαναναία, αλλά και τον ίδιο τον Κύριο που στο όρος των Ελαιών ο ιδρώτας του έτρεχε σαν σβώλοι αίματος».