Νὰ δεχόμαστε τὶς ταπεινώσεις
Τί θὰ μὲ βοηθοῦσε Γέροντα, πρακτικὰ νὰ ἀποκτήσω ταπείνωση;Πῶς ἀποκτᾶ ταπείνωση κανείς; Ὅταν τοῦ λένε μία κουβέντα, νὰ λέει δύο; Νὰ μὴ σηκώνει μύγα στὸ σπαθί του; Εὐλογημένη, ὅταν σου δίνεται εὐκαιρία γιὰ ταπείνωση, νὰ δέχεσαι τὴν ταπείνωση. Ἔτσι ἀποκτιέται ἡ ταπείνωση.
Τὸ φάρμακο τὸ δικό σου εἶναι νὰ κινεῖσαι ἁπλά, ταπεινά, νὰ δέχεσαι ὅπως ἡ γῆ καὶ τὴ βροχὴ καὶ τὸ χαλάζι καὶ τὰ σκουπίδια καὶ τὰ φτυσίματα, ἐὰν θέλεις νὰ ἐλευθερωθεῖς ἀπὸ τὰ πάθη σου. Οἱ ἐξωτερικὲς ταπεινώσεις βοηθοῦν τὸν ἄνθρωπο νὰ ἐλευθερωθεῖ πολὺ γρήγορα ἀπὸ τὸν παλαιὸ ἑαυτό του, ὅταν τὶς δέχεται.
- Ἐγώ, Γέροντα, ἔχω ἀνάγκη ἀπὸ πολλὴ ταπείνωση.
- Νὰ πᾶς νὰ ἀγοράσεις. Ὑπάρχουν πολλοὶ ἄνθρωποι ποὺ πουλοῦν τὴν ταπείνωση, καὶ μάλιστα δωρεάν, ἀρκεῖ νὰ τὴ θέλεις.
- Ποιοὶ εἶναι αὐτοί, Γέροντα;
- Εἶναι οἱ ἄνθρωποι πού, ὅταν δὲν ἔχουν καλὴ πνευματικὴ κατάσταση, φέρονται...
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ
Ἄλλη
μία φορά, ἐνῶ ὁ Γέροντας εὐχόταν κατὰ τὴ συνήθειά του κάνοντας
κοσμποσκοίνι, εἶχε Θεία ἐπίσκεψη. Ἐνῶ βρισκόταν στὸ κελί του κι εὐχόταν,
ξαφνικὰ ἄκουσε στὸ διάδρομο κάτι, σὰν περπατήματα. Πῆγε στὴν πόρτα τοῦ
κελιοῦ του καὶ κοίταξε στὸ διάδρομο ποὺ βλέπει πρὸς τὴν ἐκκλησία.
Ἀντίκρισε τότε τὴν Παναγία μας, ἡ ὁποία περπατοῦσε σὰν Βασίλισσα, ὅπως ὁ
Γέροντας ἔλεγε, καὶ ὅλα ἐπάνω Της εἶχαν ἀνείπωτη Βασιλικὴ ἀρχοντιά.
Ὅταν Ἐκείνη ἔφτασε μπροστὰ στὴν πόρτα τῆς ἐκκλησίας, ἔστριψε καὶ
κατευθύνθηκε πρὸς τὰ μέσα. Πίσω Της ἀκολουθοῦσε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ
Θεολόγος. Ἀφοῦ μπῆκαν καὶ οἱ δύο στὸ ἐκκλησάκι, χάθηκαν ἀφήνοντας ἐκεῖ
μέσα ἕνα γαλαζόλευκο Φῶς (τὸ Ἄκτιστο Φῶς), τὸ ὁποῖο ἔμεινε γιὰ λίγη ὥρα
καὶ μετὰ σιγὰ - σιγὰ διαλύθηκε. Ἡ ψυχὴ τοῦ Γέροντα πλημύρισε τότε ἀπὸ...
Ἐνέργειες μὲ σύνεση καὶ ἀγάπη
«Ἐργασία στὸν ἑαυτὸ µἂς»
Ἐὰν θέλης νὰ βοηθήσης τὴν Ἐκκλησία, εἶναι καλύτερα νὰ κοιτάξης νὰ διόρθωσης τὸν ἑαυτό σου, παρὰ νὰ κοιτᾶς νὰ διόρθωσης τοὺς ἄλλους. Ἂν διόρθωσης τὸν ἑαυτό σου, ἀµέσως διορθώνεται ἕνα κοµµατάκι τῆς Ἐκκλησίας. Ἐὰν φυσικὰ αὐτὸ τὸ ἔκαναν ὅλοι, ἡ Ἐκκλησία θὰ ἦταν διορθωµένη. Ἄλλα σήµερα οἱ ἄνθρωποι ἀσχολοῦνται µἐ ὅλα τὰ ἄλλα θέµατα ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους. Γιατί τὸ νὰ ἀσχολῆσαι µἐ τὸν ἑαυτό σου ἔχει κόπο, ἐνῶ τὸ νὰ ἀσχολῆσαι µἐ τοὺς ἄλλους εἶναι εὔκολο.
Ἐὰν ἀσχοληθούµε µἒ τὴν διόρθωση τοῦ ἑαυτοῦ µἂς καὶ στραφούµε πιὸ πολὺ στὴν «ἐσωτερικὴ» δράση παρὰ στὴν ἐξωτερική, δίνοντας τὰ πρωτεῖα στὴν θεία βοήθεια, θὰ βοηθήσουµε τοὺς ἄλλους περισσότερο καὶ θετικώτερα. Ἐπιπλέον θὰ ἔχουµε καὶ τὴν ἐσωτερικὴ µἂς γαλήνη, ἡ ὁποία θὰ βοηθάη ἀθόρυβα τὶς ψυχὲς ποὺ θὰ συναντάµε, γιατί ἡ...
«Τί νὰ τὸ κάνω τὸ δεξὶ ἢ τὸ ἀριστερὸ χέρι, ἂν δὲν κάνη σταυρό;»
Στὰ
θέματα τῆς Πατρίδος δὲν ἤθελε οἱ Χριστιανοὶ νὰ εἶναι ἀδιάφοροι. Πολὺ
λυπόταν ποὺ ἔβλεπε πνευματικοὺς ἀνθρώπους νὰ ἐπιζητοῦν νὰ βολευθοῦν οἱ
ἴδιοι καὶ νὰ μὴν ἐνδιαφέρωνται γιὰ τὴν πατρίδα. Ὁ καημός του καὶ ἡ
ἀπορία τοῦ ἦταν πὼς οἱ ὑπεύθυνοι δὲν ἀντιλαμβάνονται ποὺ ὁδηγούμαστε. Ὁ
ἴδιος ἀπὸ παλαιὰ διέβλεπε τὴν σημερινὴ κατάσταση καὶ ἀνησυχοῦσε, ἀλλὰ
δὲν διέσπειρε τὶς ἀνησυχίες του στὸν κόσμο. Ἔλεγε: «Ἀπό το κακὸ ποὺ ἐπικρατεῖ σήμερα θὰ βγεῖ μεγάλο καλό». Λυπόταν γιὰ τὴν πνευματικὴ κατάπτωση τῶν πολιτῶν. Μιλοῦσε αὐστηρὰ γιὰ αὐτοὺς ποὺ ψήφιζαν ἀντιχριστιανικοὺς νόμους. Λυπήθηκε
γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τῆς γλώσσας καὶ εἶπε: «Ἡ ἑπόμενη γενεὰ θὰ φέρει
Γερμανοὺς νὰ μᾶς μάθουν τὴν γλώσσα μας, καὶ τὰ παιδιά μας θὰ μᾶς
φτύνουν». Ἔγραφε σὲ ἐπιστολή του: «Αὐτοὶ ποὺ κατάργησαν τὰ Ἀρχαία πάλι
θὰ τὰ ξαναφέρουν».
Πέρα ἀπὸ τὴν ἀποκατάσταση
τῆς ἀλήθειας, ὑπῆρχε τότε ὅπως καὶ σήμερα, ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη προβολῆς
ἑνὸς ἰδανικοῦ προτύπου πρὸς μίμηση γιὰ τοὺς πολιτικοὺς ἡγέτες, ἀλλὰ καὶ
γιὰ ὑποβοήθηση τοῦ λαοῦ νὰ ἀποκτήση ὀρθὰ πολιτικὰ κριτήρια στὴν ἐπιλογὴ
τῶν....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου