ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ !!!

Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης), ο Θεοφόρος, καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυΐδ του εν Ευβοία

Διαβάστε περισσότερα »

 

 

 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ !!!

Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης), ο Θεοφόρος, καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυΐδ του εν Ευβοία

Νηστεία - Επιτρέπεται το ψάρι

Διαβάστε περισσότερα »

 

 

 

Ἅγιος Ἰάκωβος Tσαλικης: Ἡ θέση του γιὰ τὶς συμπροσευχες μὲ ἑτεροδόξους

«Ὅ­ταν ἔ­μει­νε γι­ά δι­α­νυ­κτέ­ρευ­ση στό Μο­να­στή­ρι ἕ­νας πα­πι­κός, ὁ Γέ­ρον­τας τοῦ φέρ­θη­κε μέ ἀ­γά­πη. Ὁ ἐ­πι­σκέ­πτης ἦ­ταν κα­λο­προ­αί­ρε­τος καί εἶ­χε πολ­λές ἀ­πο­ρί­ες. Ὁ Γέ­ρον­τας τοῦ ἐ­ξη­γοῦ­σε μέ κα­λωσύ­νη καί πρα­ό­τη­τα. Τό­τε τό Μο­να­στή­ρι δέν εἶ­χε τήν με­γά­λη τρά­πε­ζα πού ἔ­χει τώ­ρα, καί ἔ­τρω­γαν ὅ­λοι μα­ζί (μο­να­χοί, κλη­ρι­κοί, λα­ϊ­κοί) σέ μι­ά μι­κρή τράπε­­ζα (τρα­πε­ζα­ρί­α) στό ἰ­σό­γει­ο, δί­πλα στή βρύ­ση. Εἶ­χαν προ­πο­ρευ­θῆ ὅ­λοι οἱ ἄλ­λοι. Κά­θησαν στήν τρά­πε­ζα καί πε­ρί­με­ναν τόν Γέ­ρον­τα. Ὅ­ταν μπῆ­κε ὁ Γέ­ρον­τας μέ­σα, ὅ­λοι ση­κώ­θη­καν ἀ­πό σε­βα­σμό ἀλ­λά καί γι­ά νά γί­νη ἡ συ­νη­θι­σμέ­νη προ­σευ­χή τῆς τρα­πέ­ζης. Ὁ Γέ­ρον­τας κά­θησε, εἶ­πε καί στούς ἄλ­λους νά κα­θή­σουν, ἔ­κα­νε τό σταυ­ρό του καί ἄρ­χι­σε νά τρώ­η. Ὁ πα­πι­κός ἦ­ταν πι­στός. Παίρ­νει τό λόγο καί λέ­ει στό Γέ­ρον­τα: ”Γέροντα, δέν θά κά­νω­με προ­σευ­χή;”. Καί ὁ Γέ­ρον­τας ἤ­ρε­μα τοῦ ἀ­παν­τᾶ:....

Διαβάστε περισσότερα »

 

 

 

 

Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης: Δέν θέλει τήν ἐξομολόγηση ὁ διάβολος – Κοινωνᾶμε, ἀλλά δέν κοινωνᾶμε

«Δέν θέλει τήν ἐξομολόγηση ὁ διάβολος»

Μιά δαι­μο­νι­σμέ­νη ὁ­μο­λο­γοῦ­σε: “Ὅ­ταν ἤ­μουν 13 χρο­νῶν, ἔ­βο­σκα τά γε­λά­δια σέ μιά ρε­μα­τιά καί ἐ­κεῖ βλαστή­μη­σα τόν Χρι­στό καί τόν ἀν­τί­χρι­στο καί δαι­μο­νί­στη­κα, μπῆ­κε μέ­σα μου δαί­μο­νας. Ἀ­πό τό­τε δέν εἶμαι κα­λά. Παν­τρεύ­τη­κα καί μέ πῆ­γε ὁ ἄν­τρας μου στήν Ἀγ­γλί­α, στήν Γερ­μα­νί­α, σέ ὅ­λους τούς για­τρούς. Οἱ για­τροί δέν βρῆ­καν τί­πο­τα. Δέν ξέ­ρουν ὅ­τι ἔ­χω δαί­μο­να. Τώ­ρα, μέ ἔ­φε­ρε καί σέ σέ­να”.

Τούς εἶ­πα, “ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση καί θεί­α Κοι­νω­νί­α” καί φώ­να­ξε τό δαι­μό­νιο: “Ἐ­σύ δέν τά λές κα­λά! Ἐ­κεῖ­νος ὁ ἄλ­λος ὁ πα­πάς (ἕ­νας ἄλ­λος Ἱ­ε­ρέ­ας ἐξ ἐγ­γά­μων πού εἶ­χαν πά­ει πρω­τύ­τε­ρα) τά λέ­ει κα­λύ­τε­ρα. Μό­νο μεταλα­βιά (θεί­α Κοι­νω­νί­α), δέν χρει­ά­ζον­ται δι­α­βά­σμα­τα (ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση) “.

"Εἴ­δα­τε, ἀ­δελ­φοί μου, πώς δέν τήν θέ­λει τήν ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση ὁ δι­ά­βο­λος καί ὅ­τι ἡ θεί­α Κοι­νω­νί­α δί­χως ἐ­ξομο­λό­γη­ση δέν ὠ­φε­λεῖ σέ τί­πο­τα".

«Κοινωνᾶμε, ἀλλά δέν κοινωνάμε»
Μιά κυ­ρί­α ἀ­πό ἕ­να χω­ριό, ἦρ­θε πρίν με­ρι­κά χρόνια νά μέ δῆ. Μοῦ εἶ­πε ὅ­τι ἦρ­θε στίς Ρο­βι­ές στό πανηγύρι καί κα­τά τό ἔ­θος κοι­νώ­νη­σε. Ὅμως, ἐ­νῶ κα­τά­πι­ε τό “ζμί” (ζουμί–αἷ­μα Κυ­ρί­ου), τό “κοψί­δι” (ψίχα–σῶ­μα Κυ­ρί­ου) ἔ­μει­νε κά­τω ἀ­πό τήν γλῶσσα καί δέν μπο­ροῦ­σε νά τό κα­τα­πι­ῆ. Πή­γα­νε σέ ἕ­να σπίτι, τούς κέ­ρα­σαν κα­φέ καί πα­ξι­μά­δι, τά ἔ­φα­γε, ἀλ­λά τό κομ­μα­τά­κι δέν κα­τέ­βαι­νε. Τό εἶ­πε στήν γειτόνισ­σα καί τήν πα­ρα­κά­λε­σε νά τό σκουν­τή­ση μέ τό χέ­ρι της. Φύ­γα­νε ἀ­πό τίς Ρο­βι­ές. Στόν δρό­μο εἴχα­νε ψω­μί καί τυ­ρί καί φά­γα­νε σέ μιά πη­γή πού στα­μα­τή­σα­νε. Αἰ­σθάν­θη­κε ὅ­τι...

Διαβάστε περισσότερα »

 

 

 

Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης: ὁ θεῖος Ἰωάννης ὁ Ρῶσσος πρό ἡμερῶν εἶχε πεῖ ὅτι «νομίζουν πώς κοιμᾶμαι μέσα στή λάρνακα, πεθαμένος ἤ ὅτι εἶμαι νεκρός. Ἐγώ ὅμως εἶμαι ζωντανός...»

Ποιός εἶναι ὁ σκοπός ὕπαρξης τῶν Ἁγίων Λειψάνων στήν Ὀρθοδοξία μας καί πῶς μποροῦμε νά σταθοῦμε καί νά ἀξιοποιήσουμε τήν ἰαματική τους Χάρη καί εὐλογία. Συνέντευξη μέ τόν Ἅγιο Ἰάκωβο Ἰάκωβο Τσαλίκη, προηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Δαυίδ Εὐβοίας και τόν πατέρα Κωνσταντῖνο Στρατηγόπουλο.

Ἀκοῦστε τὴν καταπληκτικὴ συνομιλία…

Διαβάστε περισσότερα »

 

 

 

Ἅγιος Ἰάκωβος: «Νὰ νηστεύετε παιδιά μου....»

Ἀναφερόμενος ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος στὸ θέμα τῆς νηστείας μεταξὺ ἄλλων ἔλεγε καὶ τὰ ἑξῆς (ἐπὶ λέξει): 

«Ἡ νηστεία εἶναι ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Γι΄ αὐτὸ καὶ μεῖς νὰ νηστεύουμε παιδιά μου. Δὲ μ' ἔβλαψε ἡ νηστεία μέχρι σήμερα ποὺ εἶμαι 70 χρονῶν. Ἡ μητέρα μου μ' ἔμαθε νηστεία παδιόθεν. Δὲν κάνω τὸν ὑποκριτὴ ὅτι, παιδιά μου, νηστεύω, ἀλλὰ αὐτὰ μὲ δίδαξαν οἱ γονεῖς μου καὶ μέχρι σήμερα αὐτὰ τηρῶ, τέκνα μου. Δὲν μὲ ἔβλαψε ποτὲ ἡ νηστεία κι ἂς ἔχω ἀσθένειες πάνω μου...

Εἶπαν οἱ γιατροὶ καὶ οἱ Ἐπίσκοποι: Ἡ νηστεία κι αὐτὴ ἡ λιτοδίαιτα πολὺ ὠφελοῦν τὸν ἄνθρωπο. Ἐφόσον ὠφελεῖ ὅταν ὁ γιατρός, μὲ συγχωρεῖτε, μᾶς λέει: πέντε μέρες πάτερ μου, δὲ θὰ πιεῖς νερὸ οὔτε μία σταγόνα, γιὰ νὰ κάνουμε μία θεραπεία, νὰ δοῦμε τὸ σῶμα σου τί ἔχει. Λοιπὸν πέντε μέρες ἄντεξα. Πολὺ καλὸ μὲ εἶχε κάνει. Ε, πόσο μᾶλλον ὠφελεῖ ὅταν νηστεύουμε γιὰ τὴν ψυχή μας! Ἀλλὰ καὶ στὸ σῶμα αὐτὸ κατοικεῖ ψυχὴ ἀθάνατος. Γι' αὐτὸ ἂς....

Διαβάστε περισσότερα »

 

 

 

Ἡ τελευταία μέρα τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἐν Εὐβοίᾳ († 21/11/1991)

Ὁ μακαριστὸς γέροντας Ἰάκωβος ἀγρύπνησε ἀποβραδὶς μὲ προσευχή. Μὰ ὁ ἐξουθενωμένος δὲ λησμόνησε καὶ τοὺς πονεμένους. Διάβασε τὰ τελευταία γράμματα καὶ ἀπάντησε περίπου σὲ δεκαπέντε. Παρηγόρησε, συμβούλεψε κατὰ περίπτωση. 21 τοῦ Νοέμβρη. Ξημερώνοντας θὰ γιόρταζε τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. Ἑτοιμαζόταν ὅλη τὴ νύχτα, θὰ κατέβαινε. Κανονικὰ δὲ θὰ ‘πρεπε, μὰ τὸ ἤθελε πολύ. Τόσο πολὺ ποὺ τίποτα δὲν μποροῦσε νὰ τὸν ἀποκλείσει ἀπὸ τὴν τελευταία του Θεία Κοινωνία. Μὲ κόπο κατέβηκε, σκοτάδι ἀκόμα, στὴν Ἀκολουθία. Μερικοὶ μοναχοὶ πρόσεξαν μίαν ἄλλη διάθεση στὸ πρόσωπο τοῦ Γέροντα. Ἱλαρότητα ὑπέρμετρη, ἀγάπη ξεχείλιζε ὁλόκληρος, τὸ ἀγγελικό του χαμόγελο ἀτέλειωτο. Ἔγινε ἡ Ἀκολουθία. Ἔψαλε γονατιστὸς τόσο ἄνετα καὶ ἀναστάσιμα, λὲς καὶ δὲν ἦταν ἄρρωστος.

Ἡ θεία φωνὴ του γέμιζε τὸ ναό, ἐξαίσια μελωδία, λὲς καὶ ψέλνανε πολλοὶ ἄγγελοι μαζί. 

Στὶς 10 ἡ ὥρα ἐξομολόγησε τὸν ἁγιορείτη διάκονο Γεννάδιο, στὸν ὁποῖο εὐχάριστα μὰ σταθερὰ εἶπε μεταξὺ ἄλλων:

- Καλὰ ποὺ ἦρθες, νὰ εἶσαι ποὺ θὰ μὲ ἀλλάξετε, μὴ φεύγεις.

Ὁ διάκος διαμαρτυρήθηκε μὲ διάφορα λόγια γιὰ τὰ περὶ θανάτου τοῦ Γέροντα, μὰ ἐκεῖνος ἐπέμενε. 

Τελειώνοντας τὴν ἐξομολόγηση ἔδειχνε κουρασμένος, ἀλλὰ διατηροῦσε χαρμόσυνη διάθεση. Σηκώθηκε, πῆρε ἀπὸ τὸ χέρι τὸ διάκο καὶ βγήκανε ἀπὸ τὸ ἐκκλησάκι. Προχώρησαν, κατεβήκανε...

Διαβάστε περισσότερα »

 

 

 

 

 

Ο Άγιος Παΐσιος, ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης και η Παναγία η Μακρυμάλλισα

Από το νέο βιβλίο: «ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ χώρα ζώντων – Σύγχρονες μορφές της ορθοδοξίας όπως τις έζησα»

~ Έχουν γραφτεί πολλά για την αντιπάθεια του Αγίου Παϊσίου στα χρήματα, την εχθρότητα του προς τον Μαμωνά και την απόλυτή εμπιστοσύνη του στη θεία Πρόνοια. Όμως ετούτη η ιστορία που θα σας διηγηθώ αξίζει, γιατί δείχνει πέρα από αυτό την ψυχική επικοινωνία των αγίων της Εκκλησίας μας και επιβεβαιώνει το συναίσθημα που αισθανόμουνα και εγώ όταν επισκεπτόμουνα τον Γέροντα Παΐσιο…

Την ιστορία, το λοιπόν, που θα σας διηγηθώ μου διηγήθηκε ο ηγούμενος της Ι.Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου Μακρυμάλλης, στα Ψαχνά Ευβοίας, αρχιμανδρίτης Ιάκωβος.

Θέλησα να προσκυνήσω τα λείψανα του Αγίου Παρθενίου, που είναι πολύ θαυματουργός και θεραπεύει μάλιστα και τον καρκίνο… Φθάνοντας στο χωριό Μακρυμάλλη στην τελευταία ανηφόρα για τη Μονή, συνέβη κάτι θαυμαστό που δεν μου έχει ξανατύχει. Είδα παιδάκια δέκα-δεκαπέντε ετών να κατηφορίζουν τρέχοντας χαρούμενα μες στον δρόμο παρέες παρέες σαν σχολική εκδρομή ένα πράγμα. Και ξαφνικά σε μια στροφή λίγο παραπάνω είδα κόσμο πολύ, ολόκληρο χωριό, που συνόδευαν την εικόνα της Παναγίας της «Μακρυμάλλισσας» με έναν παπά να θυμιατίζει δίπλα της και τους πιστούς να ψέλνουν ύμνους χωρίς μικρόφωνα και άλλες συσκευές. Όχι δεν ερχόντουσαν να μας προϋπαντήσουν, απλά πηγαίνανε την Αγία εικόνα στο χωριό να κάνουν την επομένη το πανηγυράκι… Δόξασα τον Θεό που σε αυτές τις μέρες τις δύσκολες και πονηρές ένα ολόκληρο χωριό κρατά έτσι ζωντανά τις παραδόσεις…

Στο μοναστήρι προσκυνήσαμε τα Άγια λείψανα του Αγίου Παρθενίου, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Χαραλάμπους και Παντελεήμονος και Αναργύρων, όλοι συνάδελφοι γιατροί και ιαματικοί και όχι σαν και μας με τα πτυχία και τα διδακτορικά.

Μας δέχτηκε μετά ο ηγούμενος πατήρ Ιάκωβος που έχει το όνομα του Γέροντά του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη, κοντά στον οποίο εκάρη μοναχός και έζησε μέχρι την κοίμησή του το 1991 με το όνομα Ιλαρίων. Χείμαρρος ο αγαθός και φιλόξενος άγιος ηγούμενος, πολλές οι εμπειρίες και αναμνήσεις του. Μας διηγήθηκε, λοιπόν, πως όταν ήταν νεαρός θα πήγαινε στο Άγιον Όρος για προσκύνημα και ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης του ζήτησε μια χάρη:

«Εκεί στον Γέροντα Παΐσιο που θα πας θέλω να δώσεις συτόν τον φάκελο με λεφτά. Αλλά επειδή ο Γέροντας Παΐσιος δεν θα τα δεχτεί θα τα βάλεις με τρόπο σε ένα βιβλίο μέσα εκεί που θα προσκυνάς στο εκκλησάκι του και θα’ χει σίγουρα λειτουργικά βιβλία…»

Πήγε λοιπόν ο Γιάννης στον Γέροντα Παΐσιο μίλησαν πνευματικά και στο τέλος πριν να φύγει του ζήτησε ευλογία να μπει στο εκκλησάκι για προσκύνημα. Ο Γέροντας αρνήθηκε, όμως και ο Γιάννης επέμενε και αυτός.

«Θέλω να προσκυνήσω την εικόνα της Παναγίας στο τέμπλο», δικαιολογήθηκε…

«Όπου και να προσκυνήσεις την Παναγία μας το ίδιο είναι. Γεμάτο το Αγιονόρος με εικόνες της θαυματουργές», αντέτεινε ο Γέροντας, αλλά ο Γιάννης επέμενε πολύ, τον έσκασε τον Γέροντα Παΐσιο, ώσπου δεν άντεξε και του ‘πε ανοιχτά:

«Άκου, Γιαννάκη, τα λεφτά που σου έδωσε ο Γέροντας Ιάκωβος και σου είπε να τα κρύψεις με τρόπο σε ένα βιβλίο στο εκκλησάκι μου να τα κρατήσεις να τα δώσεις για καλές πράξεις. Και να κρατήσεις και συ να φας κανένα γλυκό με τους φίλους σου στη Λαμία…»

Κόκκαλο ο Γιάννης, πήγε στον Γέροντα Ιάκωβο στον γυρισμό και αυτός γελώντας, πριν του τα διηγηθεί, του είπε:

«Τα λεφτά που δεν δέχτηκε ο Γέροντας Παΐσιος να τα δώσεις σε καλές πράξεις και να κρατήσεις και εσύ για να φας κανένα κέρασμα με τους φίλους σου στη Λαμία».

Κόκκαλο δεύτερη φορά ο Γιάννης…

«Μα, Γέροντα μου, που το ξέρεις εσύ, ότι δεν τα δέχτηκε και μου ‘πε ακριβώς τα ίδια;»

«Αυτά είναι πνευματικά πράγματα, άστα και μην τα ρωτάς», απάντησε ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης.

Την ίδια απάντηση έδινε ο άγιος αυτός Γέροντας, όταν αποκαλύπτονταν χαρίσματά του…