Γέροντα, το σταυρουδάκι που μου δώσατε το φορώ συνέχεια και με βοηθάει στις δυσκολίες.
- Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον λαιμό μας και μας προστατεύουν στην ζωή μας.
Τι νομίζεις, έχουμε μεγάλο σταυρό εμείς;΄
Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς, γιατί ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους ανθρώπους δεν θέλησε να χρησιμοποιήση για τον εαυτό Του την θεϊκή Του δύναμη.
Και στην συνέχεια σηκώνει το βάρος των σταυρών όλου του κόσμου και μας ελαφρώνει από τους πόνους των δοκιμασιών με την θεία Του βοήθεια και με την γλυκειά Του παρηγοριά
- Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον λαιμό μας και μας προστατεύουν στην ζωή μας.
Τι νομίζεις, έχουμε μεγάλο σταυρό εμείς;΄
Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς, γιατί ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους ανθρώπους δεν θέλησε να χρησιμοποιήση για τον εαυτό Του την θεϊκή Του δύναμη.
Και στην συνέχεια σηκώνει το βάρος των σταυρών όλου του κόσμου και μας ελαφρώνει από τους πόνους των δοκιμασιών με την θεία Του βοήθεια και με την γλυκειά Του παρηγοριά
Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης.
Νὰ πάρουμε στὰ ζεστὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας
–Γέροντα, γράφετε στὸν βίο τοῦ Γέροντα Χατζη-Γεώργη: «Τὸ ἐνδιαφέρον τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς ταπεινώνει τὸ σῶμα καὶ νεκρώνει τὰ πάθη»264.
Σ ̓ ἐμένα λείπει αὐτὸ τὸ ἐνδιάφερον;
–Βασικὰ ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιά σου δὲν εἶναι ἐκεῖ. Ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιὰ πρέπει νὰ εἶναι συνέχεια στὸ πῶς θὰ φθάσουμε στὸν προορισμό μας, στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ὅταν πονάη ἡ καρδιὰ γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς, καὶ ὁ νοῦς πηγαίνει ἐκεῖ ποὺ εἶναι ὁ πόνος τῆς καρδιᾶς. Ὁ πόνος εἶναι ὅλη ἡ ὑπόθεση. Καὶ ὅταν πονᾶς, δὲν θέλεις νὰ φᾶς, δὲν θέλεις νὰ κοιμηθῆς. Ὅποιος ἔχει καλὴ ἀνησυχία, παίρνει τὰ πράγματα στὰ ζεστά. Φαίνεται ὅμως ἐσὺ δὲν ἔχεις βάλει ἀκόμη στόχο τὸν Οὐρανό· ἔχεις στόχο τὴν γῆ. Δὲν πῆρες ἀκόμη στὰ ζεστὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς σου. Ἀλλά, ἂν δὲν πάρουμε στὰ ζεστὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, τί θὰ πάρουμε; Δὲν μποροῦμε νὰ εἴμαστε ἀδιάφοροι γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Πρέπει νὰ μᾶς ἀπασχολῆ συνέχεια πῶς θὰ σωθοῦμε.
Ἂν δὲν μᾶς ἀπασχολῆ αὐτό, θὰ μένουμε δεμένοι μὲ τὰ γήινα καὶ θὰ εἴμαστε συνέχεια βραχυκυκλωμένοι. Ὅταν δὲν ξεχνοῦμε ὅτι ὁ σκοπός μας ἐδῶ στὴν γῆ εἶναι ἡ ἀπόκτηση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τότε μπαίνει μέσα μας ἡ καλὴ ἀνησυχία. Αὐτὴ ἡ ἀνησυχία ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ μεταφέρη τὴν ψυχή μας στὸν πνευματικὸ χῶρο, ὅπου θὰ βρῆ ἄφθονο ὀξυγόνο, θὰ ζωντανέψη καὶ θὰ πετάξη ψηλά.
Ὁ Θεὸς δὲν ἔδωσε τὸ μυαλὸ στὸν ἄνθρωπο, γιὰ νὰ καταγίνεται συνέχεια μὲ τὸ πῶς νὰ βρῆ ταχύτερο μέσο νὰ πηγαίνη ἀπὸ τὴν μιὰ χώρα στὴν ἄλλη, ἀλλά, γιὰ νὰ καταγίνεται πρῶτα μὲ τὸ κυριώτερο: πῶς νὰ φθάση στὸν προορισμό του, κοντὰ στὸν Θεό, στὴν ἀληθινὴ χώρα, στὸν Παράδεισο.
–Γέροντα, γράφετε στὸν βίο τοῦ Γέροντα Χατζη-Γεώργη: «Τὸ ἐνδιαφέρον τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς ταπεινώνει τὸ σῶμα καὶ νεκρώνει τὰ πάθη»264.
Σ ̓ ἐμένα λείπει αὐτὸ τὸ ἐνδιάφερον;
–Βασικὰ ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιά σου δὲν εἶναι ἐκεῖ. Ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιὰ πρέπει νὰ εἶναι συνέχεια στὸ πῶς θὰ φθάσουμε στὸν προορισμό μας, στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ὅταν πονάη ἡ καρδιὰ γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς, καὶ ὁ νοῦς πηγαίνει ἐκεῖ ποὺ εἶναι ὁ πόνος τῆς καρδιᾶς. Ὁ πόνος εἶναι ὅλη ἡ ὑπόθεση. Καὶ ὅταν πονᾶς, δὲν θέλεις νὰ φᾶς, δὲν θέλεις νὰ κοιμηθῆς. Ὅποιος ἔχει καλὴ ἀνησυχία, παίρνει τὰ πράγματα στὰ ζεστά. Φαίνεται ὅμως ἐσὺ δὲν ἔχεις βάλει ἀκόμη στόχο τὸν Οὐρανό· ἔχεις στόχο τὴν γῆ. Δὲν πῆρες ἀκόμη στὰ ζεστὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς σου. Ἀλλά, ἂν δὲν πάρουμε στὰ ζεστὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, τί θὰ πάρουμε; Δὲν μποροῦμε νὰ εἴμαστε ἀδιάφοροι γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Πρέπει νὰ μᾶς ἀπασχολῆ συνέχεια πῶς θὰ σωθοῦμε.
Ἂν δὲν μᾶς ἀπασχολῆ αὐτό, θὰ μένουμε δεμένοι μὲ τὰ γήινα καὶ θὰ εἴμαστε συνέχεια βραχυκυκλωμένοι. Ὅταν δὲν ξεχνοῦμε ὅτι ὁ σκοπός μας ἐδῶ στὴν γῆ εἶναι ἡ ἀπόκτηση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τότε μπαίνει μέσα μας ἡ καλὴ ἀνησυχία. Αὐτὴ ἡ ἀνησυχία ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ μεταφέρη τὴν ψυχή μας στὸν πνευματικὸ χῶρο, ὅπου θὰ βρῆ ἄφθονο ὀξυγόνο, θὰ ζωντανέψη καὶ θὰ πετάξη ψηλά.
Ὁ Θεὸς δὲν ἔδωσε τὸ μυαλὸ στὸν ἄνθρωπο, γιὰ νὰ καταγίνεται συνέχεια μὲ τὸ πῶς νὰ βρῆ ταχύτερο μέσο νὰ πηγαίνη ἀπὸ τὴν μιὰ χώρα στὴν ἄλλη, ἀλλά, γιὰ νὰ καταγίνεται πρῶτα μὲ τὸ κυριώτερο: πῶς νὰ φθάση στὸν προορισμό του, κοντὰ στὸν Θεό, στὴν ἀληθινὴ χώρα, στὸν Παράδεισο.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» -164-
264.Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Ὁ Γέρων Χατζη-Γεώργης, σ. 34.
264.Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Ὁ Γέρων Χατζη-Γεώργης, σ. 34.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου