Η ΟΡΘΗ ΘΕΩΡΗΣΙΣ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ, ΤΗΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ!!!
Είπε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, σε κάποιους προσκυνητές:
«Όταν έχουμε κάποια αναπηρία, αν κάνουμε υπομονή και δεν γκρινιάζουμε, τότε έχουμε μεγαλύτερο μισθό! Γιατί όλοι οι ανάπηροι αποταμιεύουν! Ένας κωφός από το κουφό του αυτί, ένας τυφλός από το τυφλό του μάτι, ένας κουτσός από το κουτσό του πόδι! Είναι μεγάλη υπόθεση! Αν κάνουν και λίγο αγώνα κατά των ψυχικών παθών, θα έχουν να λάβουν και στεφάνια από τον Θεόν!
Βλέπεις, οι ανάπηροι πολέμου παίρνουν σύνταξη, παίρνουν και παράσημα!
Όποιος έχει ομορφιά, λεβεντιά, υγεία, και δεν αγωνίζεται να κόψη τα ελαττώματά του, θα του πη ο Θεός:
“Απήλαυσες στην ζωή σου τα αγαθά σου, την λεβεντιά σου!
Τί σου χρωστώ τώρα; Τίποτε…”.
Ενώ όποιος έχει μία αναπηρία, είτε έτσι γεννήθηκε, είτε την κληρονόμησε από τους γονείς του, είτε την απέκτησε αργότερα, πρέπει να χαίρεται, διότι έχει να λάβη στην άλλη ζωή! Όταν μάλιστα δεν έχει φταίξει, θα έχει καθαρό Ουράνιο μισθό, χωρίς κρατήσεις! Δεν είναι μικρό πράγμα μιά ολόκληρη ζωή να μην μπορή κάποιος λ.χ. να απλώση το πόδι του, να μην μπορή να καθήση, να μην μπορή να κάνη μετάνοιες κ.λπ.. Στην άλλη ζωή ο Θεός θα του πη:
ΤΑ ΟΦΕΛΗ, ΕΚ ΤΩΝ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ!!
«Γέροντα, όταν υπηρετής έναν άρρωστο, δεν σε καταβάλλει μόνον η κούραση, αλλά και η στενοχώρια, γιατί βλέπεις έναν δικό σου άνθρωπο, σιγά-σιγά να σβήνη…».
«Ναι, αλλά και ο Θεός όλους τους οικονομάει!
Βλέπεις, όταν αρρωσταίνη ένα μέλος από την οικογένεια, όλη η οικογένεια πονάει. Και αν τυχόν είναι ο πατέρας και δεν μπορεί να εργασθή, ολόκληρη η οικογένεια πονάει και δυστυχεί. Έχει την αγωνία: «Θα ζήση ο πατέρας…, δεν θα ζήση…». Βασανίζεται αυτός, βασανίζονται και οι άλλοι... Σβήνει αυτός, σβήνουν και οι γύρω του... Και η μητέρα τότε πρέπει να δουλέψη περισσότερο... Να φροντίση τα παιδιά, να πάη και στο Νοσοκομείο, γιά να κοιτάξη τον άρρωστο.
ΦΛΟΓΕΡΟΝ ΜΑΘΗΜΑ ΠΕΡΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΠΑΪΣΙΟΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΝ!!!
«Πολλοί, ενώ ζητούν από τον Θεόν να τους δίνη ευκαιρίες, γιά να ασκούνται στην αρετή, γογγύζουν όταν συναντούν κάποια δυσκολία...
Μερικές φορές, ο καλός Θεός, από την άπειρη αγάπη Του, γιά να ασκηθή ο άνθρωπος στην ταπείνωση και την υπομονή, “αφαιρεί” την Χάρη Του από κάποιον και αυτός, αρχίζει να γίνεται ιδιότροπος και να συμπεριφέρεται σκληρά… Τότε ο άλλος, πρέπει να χαίρεται και να ευχαριστή τον Θεόν, γιά την ευκαιρία που του δίνει, να αγωνισθή και όχι να γογγύζη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου