Ο Γέροντας είχε ιδιαίτερη πνευματική σχέση με τους νέους. Τους αγαπούσε πραγματικά σαν παιδιά του, ενδιαφερόταν να βρουν τον δρόμο τους και προσευχόταν γι’ αυτούς. Τους βοηθούσε να υπερβούν τις δυσκολίες και τα προβλήματά τους. Συνέπασχε και συμπονούσε μαζί τους. Αυτοί διαισθανόμενοι την μεγάλη του αγάπη, του είχαν απεριόριστη εμπιστοσύνη, του έκαναν υπακοή, και κυριολεκτικά τον λάτρευαν. Έβλεπες στο Κελλί του νέους που ζούσαν πνευματικά και ήθελαν να αφιερωθούν στον Θεό και άλλους που ήθελαν να κάνουν οικογένεια, αλλά και ναρκομανείς, αναρχικούς, παραστρατημένους, ψυχασθενείς, μπερδεμένους, απελπισμένους μέχρι αυτοκτονίας. Αφού με τις συμβουλές του Γέροντα μετανοούσαν και συνέρχονταν, στην συνέχεια τον επισκέπτονταν αλλοιωμένοι πνευματικά αλλά και κήρυκες μετανοίας στους φίλους τους, που τους έφερναν μαζί τους στον Γέροντα.
Από το βιβλίο: Ιερομονάχου Ισαάκ, ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Στ’ έκδοσις, Άγιον Όρος 2008, σελ. 322.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου