Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2025

 ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΩΝ

Γέροντα, τί είναι η μνησικακία;


Να θυμάσαι το κακό που σού έκαναν ή να αισθάνεσαι κακία για εκείνον που σού το έκανε;
– Αν θυμάσαι το κακό και λυπάσαι, όταν αυτός που σού το έκανε πάη καλά, ή χαίρεσαι, όταν δεν πάη καλά, αυτό είναι μνησικακία. Αν όμως, παρά το κακό που σού έκανε ο άλλος, χαίρεσαι με την προκοπή του, αυτό δεν είναι μνησικακία. Αυτά είναι τα κριτήρια, για να ελέγξης τον εαυτό σου σ᾿ αυτό το θέμα.

 

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2025


Ἔ, πῶς τὰ ταιριάζουν μερικοὶ τὰ ψέματα, ἂν ἐξασκηθοῦν! Ὤ! Ὁλόκληρο παραμύθι μπορεῖ νὰ πλάθουν καὶ νὰ σὲ πείθουν! Εἶχε ἔρθει στὸ Καλύβι μιὰ φορὰ κάποιος γνωστός μου· ἦταν ἐκεῖ καὶ μιὰ συντροφιά, πατριῶτες ἑνὸς παιδιοῦ ποὺ τὸ εἶχα βοηθήσει. Αὐτὸ τὸ καημένο, ἐνῶ ἦταν ἔξυπνο, καλὸ παιδί, ἦταν τεμπέλικο· δὲν ἤθελε νὰ δουλεύη. Εἶχε μάθει νὰ γυρίζη. Τέσσερα χρόνια προσπαθοῦσα νὰ τὸ φέρω σὲ λογαριασμό. Εἶπα λοιπὸν ἐκείνη τὴν φορὰ στοὺς πατριῶτες του: «Φροντίστε αὐτὸ τὸ παιδὶ γιὰ καμμιὰ δουλειά. Ἔχω προσπαθήσει καὶ ἄλλες φορὲς νὰ τὸ βοηθήσω. Τὸ εἶχα στείλει καὶ στὴν Καστοριά, σὲ κάτι γνωστούς, νὰ μάθη γουναρᾶς, ἀλλὰ ἔφυγε. Νέος εἶναι, κρίμα νὰ χαραμιστῆ. Μιὰ μάνα ἔχει· πέθανε ὁ πατέρας του». Ἀρχίζει τότε ἐκεῖνος ὁ γνωστός μου νὰ λέη στοὺς ἄλλους: «Ναί, εἴχαμε φροντίσει μὲ τὸν πατέρα Παΐσιο νὰ πάη τὸ παιδὶ νὰ μάθη ἐκεῖ πέρα γουναρᾶς. Καὶ ἔπειτα, ὅταν ἔφυγε ἀπὸ ἐκεῖ, πόσα χρήματα ἔδωσα στὰ τηλεγραφήματα ποὺ ἔστελνα στὰ ἀφεντικά του, γιὰ νὰ μὴν ἀνησυχοῦν! Ἀλλὰ δὲν πειράζει· αὐτὰ δὲν συζητιοῦνται. Εἶχα πεῖ τότε στὸν πάτερ ὅτι δὲν στρώνει»! «Τί λέει;», σκέφτηκα. Δὲν ἤθελα νὰ πῶ καὶ τίποτε, γιὰ νὰ μὴν τὸν προσβάλω. Ἐνῶ πρώτη φορὰ ἄκουγε τὸ θέμα, ἔπλασε ὁλόκληρο παραμύθι, ὅτι εἴχαμε φροντίσει μαζὶ γιὰ ἐκεῖνο τὸ παιδί, ὅτι βρήκαμε λύση νὰ πάη νὰ μάθη γουναρᾶς κ.λπ.! Ὅπως τὰ ἔλεγε, κι ἐμένα μὲ προβλημάτισε!–Μπροστά σας τὰ ἔλεγε;–Μπροστά μου τὰ ἔλεγε. Ἦταν καὶ οἱ ἄλλοι.–Τί καταλάβαινε;–Τί καταλάβαινε! Ἐκείνη τὴν στιγμὴ αἰσθανόταν μιὰ ἱκανοποίηση ἐγωιστική, ἀλλὰ μετὰ βασανιζόταν. Εἶχε μήπως εἰρήνη μέσα του;–Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος λέη κάποιο γεγονὸς λίγο μεγαλοποιημένο...–Ναί, μὲ λίγη σάλτσα!–Ἀπὸ κενοδοξία τὸ κάνει;–Ἔμ, ἀπὸ τί τὸ κάνει; Ἀπὸ κενοδοξία, ἀπὸ ἐγωισμὸ τὰ λέει.–Τί θὰ βοηθήση ἕναν τέτοιον ἄνθρωπο νὰ τὸ διορθώση αὐτό;–Νὰ πάψη νὰ λέη ψέματα. Πρέπει νὰ ξέρη ὅτι τὸ ψέμα, ἀκόμη καὶ ὅταν ἔχη ἐλαφρυντικά, δὲν παύει νὰ εἶναι μισὴ ἁμαρτία.–Μπορεῖ, Γέροντα, νὰ μᾶς δώσουν κάτι, γιὰ νὰ μᾶς οἰκονομήσουν, καὶ ἐμεῖς νὰ νομίζουμε ὅτι μᾶς τὸ ἔδωσαν, γιατὶ τὸ ἀξίζουμε;–Κοίταξε, ἂν σοῦ πῶ: «ἐσύ, ἀδελφή, μπορεῖς νὰ φθάσης στὰ μέτρα τῆς Ἁγίας σου!», μπορεῖ νὰ χαζογελάσης λίγο, ἀλλὰ μέσα σου ἀνάπαυση δὲν θὰ ἔχης. Τὸψεύτικο δὲν ἀναπαύει, γιατὶ δὲν ἔχει Χάρη Θεοῦ. Καὶ ὁ ἄδικος ποὺ ἀδικεῖ καὶ λέει: «αὐτὸ εἶναι δικό μου», δὲν ἀναπαύεται. Νά, οἱ Τοῦρκοι στὴν Κωνσταντινούπολη, ἂνκαὶ πέρασαν τόσα χρόνια ἀπὸ τὴν Ἅλωση, ὅταν βλέπουν τοὺς Ἕλληνες ποὺ πηγαίνουν ἐκεῖ, νιώθουν ὅτι ἔχουν ἕνα ἁρπαγμένο πράγμα καὶ κοιτᾶνε σὰν νὰ ἦρθε ὁ ἰδιοκτήτης! Καὶ εἶναι Τοῦρκοι καὶ πέρασαν τόσα χρόνια!
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ ' «Πνευματικὸς Ἀγώνας»-

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΑΕΙ ΣΕ Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΣ
.– Τι καπνός είναι εκεί;
Κάτι καίμε, Γέροντα.
– Βάλατε φωτιά με τέτοιον αέρα;
– Γέροντα, έβρεξε το πρωί.
– Έστω και νά έβρεξε καί κατακλυσμό νά έκανε, αν σηκωθή μετά ένας αέρας, γίνεται τέτοια ξηρασία, πού όλα γίνονται σάν μπαρούτι! «Έβρεξε», σου λέει ή άλλη! Πα­λιότερα είχε πιάσει φωτιά εκεί κάτω άπό χαζομάρα σας· το ξεχάσατε; Όταν κανείς ρεζιλευθή μιά φορά, πρέπει στην συνέχεια νά είναι πολύ προσεκτικός. Ό Θεός βοη­θάει εκεί πού πρέπει, εκεί πού δέν μπορεί ό άνθρωπος νά ένεργήση ανθρωπίνως· δέν θά βοηθήση την χαζομάρα μας.
Ρεζιλεύουμε έτσι καί τους Αγίους.

 Είναι 17 ετών και το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ αγγίζει την ψυχή της - ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ "έκανε" μεγάλη δουλειά στο Γένος μας

 


Θέλημα θεού
Έρχεται Ελλάδα μου ευλογημένη ώρα που ότι έχασες θα τ' αποκτήσεις και ότι πένθησες θε να υμνήσεις , να μην λυπάσαι μάνα μου για ότι μέλει να γίνει, γιατί είναι θέλημα θεού η Πόλη ελληνική να ξανά γίνει. Μην κλαίς και μη μοιρολογάς γλυκειά μας Παναγία γιατί η Κόρη σου Ελλάς θα ξανά γίνει Αγία. Καμπάνες της χαράς συντόμως θα ακουστούνε και της Αγιάς Σοφιάς τα Σίμμαντρα στον Άδη θα ηχούνε. Χριστός Ανέστη Ελλάδα μου θα λένε τα παιδιά σου , που περήφανα θα στέκονται μέσα στην αγκαλιά σου .
ΡΑΦΑΗΛΙΑ

 Γέροντος Γρηγορίου για την ψηφιακή Ταυτότητα και προσωπικό αριθμό . Τι του είπε ο Άγ. Παΐσιος.

 Ο μακαριστός Γέροντας Γρηγόριος Κτίτωρ και Πνευματικός του Ι. Ησυχαστηρίου Τιμίου Προδρόμου στην Μεταμόρφωση Χαλκιδικής. Ο Γέροντας Γρηγόριος ήταν κοντά στον Άγιο Παΐσιο έως το τέλος της ζωής του . Η Μαρτυρία του Γέροντος Γρηγορίου ειπώθηκε το 2010.

– Γέροντα, πώς ένας άνθρωπος αλλάζει σε έναν μήνα, και άλλος αγωνίζεται
χρόνια και προκοπή δεν κάνει;
Εσείς τί λέτε; Πώς γίνεται αυτό; – Γέροντα, μου λέει ο λογισμός πώς, αν ο άνθρωπος ταπεινωθή και ζητήση το
έλεος του Θεού, τον βοηθάει ο Θεός και προοδεύει.
– Αυτό είναι. Ταπείνωση χρειάζεται. Πνευματική πρόοδος υπάρχει όπου
υπάρχει πολλή ταπείνωση.
Όσοι βρήκαν τον δρόμο της ταπεινοφροσύνης, προχωρούν στην πνευματική ζωή σύντομα, σταθερά και χωρίς κόπο. Ακόμη δεν έχουμε καταλάβει την ταπείνωση, αυτήν την μεγάλη δύναμη! Όλη η πρόοδος εκεί βρίσκεται. Όσο κανείς ταπεινώνεται, τόσο χαριτώνεται από τον Θεό και τόσο πιο πολύ προοδεύει. Πόση δύναμη έχει η ταπείνωση, και όμως δεν την αξιοποιούν οι άνθρωποι!
– Γέροντα, μια ταπεινή ψυχή έχει πιο εύκολο πνευματικό αγώνα; – Και βέβαια, γιατί ο ταπεινός με λίγο σπρώξιμο τρέχει πολύ. Πάρε μια μπίλια· κάν᾿ την έτσι, κυλάει· κάν᾿ την αλλιώς, πάλι κυλάει, γιατί δεν έχει εξογκώματα, για να σκαλώνη.
Αγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.!

Και ο μακαριστός π. Παίσιος, σχετικά με την ανάγκη προσευχής για τους κεκοιμημένους, έλεγε: «…να αφήνετε μέρος της προσευχής σας για τους κεκοιμημένους. Οι πεθαμένοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα (για τους εαυτούς τους). Οι ζωντανοί μπορούν… Να πηγαίνετε στην εκκλησία λειτουργία, δηλαδή πρόσφορο, και να δίνετε το όνομα του κεκοιμημένου, να μνημονευθή από τον ιερέα στην προσκομιδή. Επίσης, να κάνετε μνημόσυνα και τρισάγια. Σκέτο το τρισάγιο, χωρίς Θεία Λειτουργία, είναι ελάχιστο.
Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης: